Θεωρητικά, όλα πάνε καλά για τη ΝΔ και τον Κ. Μητσοτάκη. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι έχει σίγουρη την πρώτη θέση στις επόμενες εκλογές, δεν αποκλείεται να πετύχει αυτοδυναμία, ενώ ακόμη και αν αυτό δεν συμβεί το πιθανότερο είναι ότι θα βρει εύκολα κυβερνητικές συμμαχίες.
Ουσιαστικά, ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει ακόμη κερδίσει τα βασικά στοιχήματα:
Επικαλείται την ανανέωση αλλά δυσκολεύεται να προωθήσει ή να επιβάλλει νέα πρόσωπα. Παρά το μητρώο στελεχών και το άνοιγμα εκτός κομματικών τειχών όπως αποτυπώθηκε στον προσυνεδριακό διάλογο και στο συνέδριο, η επετηρίδα δεν σπάει και το παλιό κυριαρχεί. Πρωταγωνιστούν οι ίδιοι και οι ίδιοι, ενώ οι αποστρατείες (παρά τον συμβολισμό που θέλησε να δώσει αποκλείοντας την Ντ. Μπακογιάννη από την επόμενη κυβέρνηση) είναι πολύ δύσκολες. Πρακτικά, φεύγουν μόνο όσοι θέλουν να παραδώσουν την έδρα στο παιδί τους.
Προβάλλεται ως ο εκφραστής της πολιτικής ειλικρίνειας αλλά στην πράξη πολιτεύεται με ανακολουθίες και αντιφάσεις. Για παράδειγμα, τάσσεται υπέρ μιας συνταγματικής αλλαγής που θα αποσυνδέσει την προεδρική εκλογή από τις εθνικές εκλογές, υποστηρίζοντας την ανάγκη για εξάντληση της τετραετίας για τις κυβερνήσεις, ενώ ζητά κάλπες από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ και πριν η κυβέρνηση Τσίπρα κλείσει χρόνο. Επομένως, τετραετία αρκεί να μην πρόκειται για τους αντιπάλους μας.
Εμφανίζεται καθαρός από τις αμαρτίες του νεοδημοκρατικού παρελθόντος αλλά δυσκολεύεται να κάνει γενναία αυτοκριτική που να αγγίζει τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό επί πρωθυπουργίας Καραμανλή και τον αντιμνημονιακό λαϊκισμό της ηγεσίας Σαμαρά το 2010. Τα λάθη των προκατόχων του αποτελούν το μέγα ταμπού της ΝΔ που κάθε λίγο και λιγάκι αποτίει φόρο τιμής στις ηγεσίες του παρελθόντος δεσμεύοντας τη σημερινή.
Υπόσχεται καλύτερες μέρες για τους πολλούς την ώρα που δεν καταδικάζει τη νόμιμη φοροδιαφυγή των ελίτ (Paradise papers) και δηλώνει ότι η κοινωνική ισότητα είναι αντίθετη στην ανθρώπινη φύση.
Αυτοπροσδιορίζεται ως φιλελεύθερος μεταρρυθμιστής έχοντας ορίσει ως αντιπρόεδρο του κόμματός του τηλεπωλητή “θαυματουργών” νανογιλέκων και στηλιτεύει τον λαϊκισμό των άλλων ψηφίζοντας το κοινωνικό μέρισμα την ώρα που το καταγγέλλει ως προϊόν απάτης.
Υπερασπίζεται τους ευρωπαϊκούς θεσμούς διαφωνώντας στην πράξη με τη στήριξη που φανερά παρέχουν στην κυβέρνηση και η οποία προφανώς συνδέεται με τη δυσπιστία τους για το ελληνικό πολιτικό σύστημα και με την ανυπαρξία προσδοκίας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει πραγματικά στη χώρα μας.
Δεσμεύεται για καθαρό προγραμματικό λόγο ενώ δεν έχει παρουσιάσει ολοκληρωμένη πρόταση για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης (τι να κάνουμε) ούτε έχει απαντήσει πειστικά στην ερώτηση πώς θα κόψει δημόσιες δαπάνες για να μειώσει τους φόρους, όταν το 80% περίπου προέρχεται από μισθούς και συντάξεις.
Ο Κ. Μητσοτάκης έχει την τύχη να ηγείται ενός κόμματος εξουσίας που άντεξε στην κρίση και την ατυχία να είναι όμηρος της φεουδαρχικής φιλοσοφίας μιας παράταξης που καθορίζεται από σόγια, βαρωνείες και συμφέροντα.
Εχει το πλεονέκτημα της ηλικίας και της εκλογής του ως αντισυστημικού (απέναντι στο σύστημα Καραμανλή) και το μειονέκτημα της εξάρτησής του από τους πρώην γιατί δεν ελέγχει την κοινοβουλευτική ομάδα και το στελεχιακό δυναμικό.
Εχει την δυνατότητα να καρπώνεται τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ και την αδυναμία να εμπνεύσει την πλειοψηφία ώστε να κερδίσει μια νίκη που δεν θα απορρέει από την ήττα του αντιπάλου αλλά θα αποτελεί δική του κατάκτηση.
Εχει την ευκαιρία να δοκιμαστεί στην μεταμνημονιακή διακυβέρνηση και τον κίνδυνο να καεί υποσχόμενος ότι θα αλλάξει τη χώρα χωρίς να αλλάξει το κόμμα του και τον εαυτό του.
Εχει κοντά του πολλούς που δεν θέλουν άλλο αυτό που συμβαίνει τώρα και λίγους που ελπίζουν πραγματικά στην αλλαγή μετά.
Εχει μαζί του επαγγελματίες φίλους της εξουσίας και εχθρούς της κοινωνικής δικαιοσύνης που περιμένουν την ώρα τους για να πάρουν το παιχνίδι στα χέρια τους. Για να ξεμπλέξει με όλα αυτά θα χρειαστεί θάρρος και όραμα.
Εχει θάρρος (καταψήφισε τον ΠτΔ) και δεν έχει θάρρος (βρήκε να διαγράψει την Παπακώστα…).
Εχει όραμα (ανάπτυξη-επενδύσεις-μη κρατικά πανεπιστήμια) και δεν έχει όραμα αφού η Ελλάδα που αναδεικνύεται μέσα από την οικογενειακή φωτογραφία της ΝΔ είναι η Ελλάδα της χρεοκοπίας.
18°
