Ο «ξαφνικός έρωτας» με τους δανειστές

Τη θεαματική αλλαγή στάσης των Θεσμών απέναντι στην κυβέρνηση επιβεβαίωσε -και επιχείρησε να εξηγήσει- χτες ο Πρόεδρος της Βουλής. Ο κ. Νίκος Βούτσης, μιλώντας ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, είπε μεταξύ άλλων ότι «οι Θεσμοί σήμερα για δικούς τους λόγους υποστηρίζουν τον οδικό χάρτη που εδράζεται στην σταθερότητα της χώρας». Για να κατηγορήσει στη συνέχει την αντιπολίτευση για σχέδια αποσταθεροποίησης της χώρας: «Κυοφορείται ένα αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο πάνω σε σαθρά υλικά. Οι εμπνευστές του θα διαψευστούν».

Ποιοι όμως είναι οι λόγοι για τους οποίους οι Θεσμοί ωθήθηκαν σε «αναίμακτο» κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης; Οι επισημάνσεις κάθε άλλο παρά θα ευχαριστήσουν τους θιασώτες της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ.

• Η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει μια παρατεταμένη κρίση, με επίκεντρο την κυβερνητική αβεβαιότητα στην Γερμανία, με φόντο την εντεινόμενη προσφυγική κρίση, που διχάζει τους Ευρωπαίους ηγέτες. Οι Βρυξέλλες- και το Βερολίνο- αντιμέτωποι, εκτός των άλλων από το πάντα ισχυρό κύμα λαϊκισμού, δεν επιθυμούν να διατηρούν ψηλά στην ατζέντα των διαβουλεύσεών τους το «ελληνικό ζήτημα». Έτσι η κυβέρνηση απολαμβάνει μια ιδιότυπη πολιτική «περίοδο χάριτος», ευνοημένη από τις συγκυρίες.
   
• Η προοπτική να μην υπάρξει τέταρτο μνημόνιο δεν είναι μόνο η προσδοκία του κ. Τσίπρα αλλά και η σκοπιμότητα των δανειστών. Είναι κοινό μυστικό στους διαδρόμους των Βρυξελλών ότι η Κομισιόν ανυπομονεί να «ξεφορτωθεί» την εξυπηρέτηση του δυσβάστακτου χρέους, μεταφορτώνοντάς το στα ξένα funds, που καραδοκούν. Γι αυτό και πιέζουν την ελληνική κυβέρνηση να δημιουργήσει έναν εφεδρικό «κουμπαρά» από το πρωτογενές πλεόνασμα για την επόμενη μέρα. Βέβαια, για την Ελλάδα ο δανεισμός από την αγορά-σε συνδυασμό με την ασυνέπεια της εφαρμογής των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων-αυτό μπορεί να σημαίνει απλά δανεισμό με πολύ υψηλότερα επιτόκια από τα σημερινά. Αλλά αυτό θα αφορά την Αθήνα και όχι πλέον τις Βρυξέλλες…
   
• Οι Θεσμοί, σε κάθε ευκαιρία διαπιστώνουν ότι η σημερινή κυβέρνηση ψηφίζει-χωρίς να ανοίξει ρουθούνι-μέτρα, που κάτω από άλλες συνθήκες πιθανόν να έριχναν κυβερνήσεις.
   
• Ακόμα και η επίμαχη διάταξη για τις απεργίες (50%+1) προεξοφλείται από το Μαξίμου ότι θα περάσει στα μέσα Ιανουαρίου. Όσο για τον βραχνά με τα πρωτογενή πλεονάσματα, η ίδια η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό για το 2018 βάζει τον πήχη στο 3,7-3,8%, υπερβαίνοντας ακόμα και τις απαιτήσεις των δανειστών για 3,5%. Το τι επιπτώσεις έχει αυτό στην ανάπτυξη αποτελεί «ψιλά γράμματα» για τους διαπραγματευτές, ένθεν και ένθεν.
   
• Ακόμα, δεν είναι λίγοι οι Ευρωπαίοι παράγοντες που διαβλέπουν ότι η εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών και στόχων σκληρής λιτότητας, οδηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια σταδιακή πολιτική μετάλλαξη, που αποκλίνει από την μέχρι πρότινος φυσιγνωμία του κόμματος αυτού. Ακόμα και οι όποιες αντιπολιτευτικές φωνές εντός του ΣΥΡΙΖΑ, εκλαμβάνονται ως βαλβίδα εκτόνωσης στις πιέσεις της εσωκομματικής βάσης αλλά και της κοινής γνώμης, γενικότερα.

Ένας συνδυασμός, συνεπώς, σκοπιμοτήτων και «εκδουλεύσεων» είναι που κάνει τον κ. Βούτση να δηλώνει ότι οι δανειστές υποστηρίζουν τον «οδικό χάρτη προς τη σταθερότητα». Όσο για τις συνέπειες στην οικονομία και την καθημερινότητα των συμπολιτών μας από την επόμενη κιόλας χρονιά, όπως έχει πει και ο κ. Ζουράρις, μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει…