Ο σουλτάνος Ταγίπ και τα βλήματα

Τω καιρω εκείνω, εις τα μέρη της Αραβίας, μέγας σκοτωμός εγένετο. Τα φουσάτα του βασιλέα Σαούντ επολεμούσαν με τους Γεμενίτες και τους έριχναν βλήματα δια να τους αφανίσουν. Μα από τες πολλές τες ρίψεις τα βλήματα εσώθηκαν και οι στρατιώται δεν είχαν τι να βάλουν εις τους καταπέλτες και ο βασιλέας ήτο πολλά στεναχωρημένος.

Και έτυχε να περνά από εκεί ένας πραματευτής από τα μέρη της Ελλάδος, ονόματι Παπαδόπουλος, άνθρωπος τίμιος και φιλεύσπλαχνος. Και όταν είδε τον Σαούντ πικραμένο, η καρδιά του εράγισεν. Και αφού τον επροσκύνησε του είπε αραβιστί: «Μην κλαις και μην πικραίνεσαι βασιλέα Σαούντ. Διότι σου έχω την λύση». Και του εξήγησε πως στο Θέμα της Ελλάδος υπάρχουν βλήματα δια να φάνε και οι κότες. Και θα τού έφερνε όσα ήθελε. Και ο Σαούντ χάρηκε με αυτό που άκουσε και έδωκεν την συγκατάθεσίν του.

Και ο Παπαδόπουλος έφυγε ευθύς δια το Θέμα της Ελλάδος. Και πήγε και βρήκε τον Πανοκαμένο, τον άρχοντα των φουσάτων, τον οποίον δεν εγνώριζε ούτε και είχε ματαδεί. Και του είπε: «Χαίρε Πανοκαμένε όπου πριν δε σε γνώριζα και σε βλέπω δια πρώτην φορά». Και ο Πανοκαμένος απήντησε: «Χαίρε και εσύ Παπαδόπουλε, που ούτε και εγώ σε έχω ματαδεί και αγνοούσα και την ύπαρξίν σου μέχρι σήμερον. Τι με θέλεις καλέ μου φίλε;».

Και ο Παπαδόπουλος τού είπε τα καθέκαστα. Και ο Πανοκαμένος έξυσε την σοφήν του κεφαλήν και εκίνησε δια το παλάτιον του Μαξίμου και ζήτησε να ιδεί τον μάγιστρο Αλέξιο τον Αγραβάτωτο. Και όταν έγινε δεκτός του λέγει: «Το και το Αλέξιε. Οι άπιστοι της Αραμπιάς σκοτώνονται αναμεταξύ τους. Συμφωνείς να πωλήσουμε μερικές χιλιάδες βλήματα εις τον πτωχόν Σαούντ ώστε να εξοντώσει τους βδελυρούς Γεμενίτες;»

Και ο Αλέξιος σήκωσε τους οφθαλμούς του από τα χαρτιά, όπου έκαμε υπολογισμούς και κόντρα υπολογισμούς δια το μέρισμα και ρώτησε: «Μα έχομε ημείς τόσα βλήματα;». Και ο Πανοκαμένος απήντησε: «Βεβαίως και έχουμε. Πολλά από αυτά μας εψήφισαν κιόλας». 

«Εντάξει τότε» είπε ο Αλέξιος. «Ας τα πουλήσομε στον Σαούντ δια να κάμνει τη θεάρεστη δουλειάν του. Διότι πού ήταν οι Γεμενίτες όταν ο Βολφγκάνγκος ο Στριφνός μας φοβέριζε; Πού ήταν οι Γεμενίτες όταν οι τροϊκανοί μας έπιναν το αίμα και ο δράκος  Σαμαροβενιζέλοντας μας στερούσε τα όνειρά μας; Σηκώθηκε κανείς από δαύτους δια να πει μιαν κουβένταν; Δεν το νομίζω! Ψόψον το λοιπόν τώρα! Και με το κέρδος θα δώκω και άλλο μέρισμα». «Υπάγω να ετοιμάσω την χαρτούραν» είπεν ο Πανοκαμένος, τρίβοντας τες παλάμες του.

Και όλα έβαιναν κατ’ ευχήν. Μα ο σατανάς όπου έχει πολλά ποδάρια, έσπασε ένα από δαύτα. Και εμαθεύτη πως ο Σαούντ δεν θα αγόραζε όλα τα βλήματα. Τα μισά θα πήγαιναν αλλού. Πού; Ο Πανοκαμένος δεν ήξερε, διότι είναι άνθρωπος αγαθός και απονήρευτος και δεν γνωρίζει από τέτοια. Και εις την ιστορίαν μπλέχτηκε ένας Σφακιανάκης που και αυτός είχε πάρε δώσε με βλήματα. Μα και ένας Λοβέρδος, που σε θέματα ήθους δεν εσήκωνε μύγα στο σπαθί του. Και ο Τσιριάκος, ο μάγιστρος εν αναμονή, συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία όπου του έδωσαν στον σκάι και εβγήκε εις την βουλήν και μίλησε με αυστηρότητα. Και ο Αλέξιος του απήντησε: «Ζίμενς! Ξυδάκι φιλελέρες». Και άπαντες οι Συριζαίοι πανηγύρισαν και είπαν πως ο Αλέξιος έδωσε επαρκείς εξηγήσεις και τάπωσε τον Τσιριάκο. Μα με τούτα και με εκείνα, η αγοραπωλησία χάλασε και οι Έλληνες ψηφοφόροι έμειναν στην πατρίδαν τους. 

Λίγες δε ημέρες αργότερα, ο Ταγίπ ο σουλτάνος των Οθωμανών ζήτησε να επισκεφτεί το Θέμα της Ελλάδος. Και ο Αλέξιος χάρηκε, διότι γνώριζε πόσο καλότροπος και δοτικός άνθρωπος ήταν ο Ταγίπ. Και προτού ο σουλτάνος έρθει, βγήκε στον τρομερό Παπαχελά και έφτιαξε το κλίμα με γλυκόλογα. Ο Αλέξιος το είδε και ρώτησε τον πρωτοσύμβουλόν του: «Πες μου, πιστέ μου Καρανίκα. Τι στο καλό είναι ετούτη η συνθήκη δια την οποία μιλούν ο Ταγίπ με τον Παπαχελάν;» Και ο σοφός Καρανίκας εγκούγκλαρε και ενημερώθη. Και απήντησε: «Μην δίνεις σημασία, Αλέξιε. Είναι ένα χαρτί εκεί χάμου, όπου είχαν υπογράψει κάτι παλαιοί φιλελέδες, εις την Κοζάνην». Και γύρισαν κανάλι δια να δουν το Νόμαντς. 

Και ο σουλτάνος κατέφθασε. Και αρχικώς επισκέφτηκε τον Προκόπιο τον Βάναυσο. Και στρώθηκε στον καναπέ με ύφος ξινό, διότι τον είχαν ενημερώσει πως το βράδυ θα τονε τάιζαν σφυρίδα. Και ο Προκόπιος θύμωσε με ετούτη την απρέπεια. Και η γης εσείσθη. Και ο ήλιος κρύφτηκε από τον τρόμο του. Και είπεν ο Προκόπιος: «Οι συνθήκες διαβάζονται κατά το δοκούν». Και ο σουλτάνος αντιμίλησε. Και ο Προκόπιος λίγο έλειψε να τον σαπίσει στο ξύλο. 

Και στα σύνορα μαζεύτηκε σύμπασα η Τουρκιά δια να εισβάλλει στο Θέμα της Ελλάδος. Μα πριν ο σουλτάνος δώσει την εντολήν, πήγε να δει και τον Αλέξιο. Και ο Αλέξιος τον εδέχθηκε όπως και κάθε άλλο ηγέτη: Σωριασμένος στην πολυθρόνα ωσάν να έχει πάθει πάρεση. Και ο Ταγίπ απεσυντονίσθη και εμαλάκωσε. Και όταν επήγε απάνω στα μέρη της Γκιουμουλτζίνας δια να ιδεί τους ομοθρήσκους του ήταν σχετικώς μετρημένος. Και μετά ανέβηκε στο άλογό του και επέστρεψε στο βασίλειό του.

Και ο κόσμος ολάκερος ανάσανε, διότι με τους χειρισμούς του ο Αλέξιος είχε φέρει την ειρήνη και την ευημερία. Και άπαντες είχαν λεφτά στην τσέπη τους διότι είχαν εισπράξει το μέρισμα. Και με τον καιρό ο Προκόπιος εκάλμαρε και αυτός. Και ο Καμίνης, ο άρχοντας των Αθηνών ξεκίνησε να στολίζει την μεγάλη πλατεία. Και το Θέμα της Ελλάδος ετοιμάστηκε δια να υποδεχτεί τα Χριστούγεννα. 

(συνεχίζεται)