Το απόλυτο... τρολάρισμα: Προϋπολογισμός 2018

Δυστυχώς δεν υπάρχει στοχευμένη επιστημονική προσέγγιση που να περιγράφει αυτό που παρουσιάζεται σήμερα ως οικονομικός και αναπτυξιακός προγραμματισμός της χώρας.

Αναλύσεις πολλές. Επισημάνσεις ακόμα περισσότερες. Όλες προς την ίδια κατεύθυνση. Ίσως για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Όμως, για κάποιο ανεξήγητο λόγο η κυβέρνηση -ως θίασος με μεταλλασσόμενο σενάριο- προτιμά να παίζει τις πράξεις ενός δράματος με καθυστέρηση στα διαλείμματα, παρά να λειτουργήσει ως θεματοφύλακας της μελλοντικής ευημερίας των πολιτών της χώρας.

Τα σκηνικά μεταλλάσσονται. Το σενάριο στη βάση ενός φαύλου αριστερισμού μιντιακής προβολής και μίας διαφημιζόμενης και μόνον αναδιανομής του εισοδήματος, που δρα ως παραπέτασμα σύγχυσης της ωμής πραγματικότητας πως κανείς δεν ωφελείται. Με όρους μιντιακούς λοιπόν, ή ποιο συγκεκριμένα με όρους της γλώσσας των νέων και του κόσμου του internet, βιώσαμε την «εισαγωγή» στο οικονομικό έτος 2018 με το νέο προϋπολογισμό ως το… απόλυτο «τρολάρισμα».

Αν όμως οι νέες γενιές χρησιμοποιούν τη δική τους ορολογία για απλές -ανούσιες πολλές φορές- καθημερινές και προσωπικές αναφορές, ας φαντασθούμε την πραγματική οργή τους που σήμερα απλά μεταφράζεται με ένα «βολικό» χαρακτηρισμό ως απάθεια και απαξίωση του πολιτικού συστήματος, αν αντιλαμβανόντουσαν τις πραγματικές προεκτάσεις του… τραλαρίσματος της κυβέρνησης. Αν αντιλαμβανόντουσαν πως χρόνο με το χρόνο εξανεμίζεται η προοπτική να βρουν εργασία με αξιοπρεπείς απολαβές. Εξανεμίζονται οι συντάξεις των γονέων τους. Χάνονται τα εργασιακά τους δικαιώματα και η πρόσβασή τους σε αξιοπρεπές επίπεδο υγείας και παιδείας.

Μόνον ως «τρολάρισμα» μπορεί να χαρακτηρισθεί προϋπολογισμός που προβλέπει για το 2018 ανάπτυξη 2,5% και πρωτογενές πλεόνασμα 3,8%, χωρίς να χρειάζεται να αναφερθώ σε άλλα στοιχεία του. Τρολάρισμα που σηματοδοτείται από την εξάλειψη μία γενικής φιλοσοφίας πρόνοιας προς τους οικονομικά ασθενέστερους -βασική αρχή μίας αριστερής κυβέρνησης- από τα νέα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί και κατά πάσα πιθανότητα θα εφαρμοσθούν νωρίτερα. Χωρίς ίχνος «αντιμέτρων». Τρολάρισμα από το γεγονός ότι τα διεθνή πρακτορεία –όπως το Bloomberg– έχοντας αντιληφθεί την ανεπάρκειά μας ως χώρα αρκούνται στο να κάνουν αναφορά σε επενδύσεις 1,5 δις για την… καλλιέργεια κάνναβης. Ίσως να αποτελεί λύση κατά τους ξένους αναλυτές μία γενικότερη «αποχαύνωση» ώστε να μην υπάρχει αντίληψη του τι συμβαίνει.

Μπορεί να ακούγονται ως «μουσική στα αυτιά» του πρωθυπουργού, πρόσφατες δηλώσεις -υπό μορφή θεατρικού υποβολέα- της κυρίας Lagard περί θετικής αντιμετώπισης του χρέους της χώρας, όμως καμία αντίδραση δεν υπήρξε όταν το Spiegel έθετε ένα ρητορικό ερώτημα σχετικά με το αν οι Έλληνες από εδώ και στο εξής θα επέλεγαν να είναι «φθηνοί» εργαζόμενοι ή εργαζόμενοι στη φτώχεια. Μία σύγχυση αξιών που μεταφράστηκε σε αδεξιότητα όταν το «Διυλίζοντας των κώνωπα και καταπίνοντας την κάμηλο» από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ταυτίσθηκε με τη λαϊκή ρήση «φάγαμε το γάιδαρο έμεινε η ουρά του».

Φαίνεται, δυστυχώς, πως ούτε στον «από μηχανής Θεό» μπορούμε να προσβλέπουμε πλέον, παρά το γεγονός πως ο κος Τσακαλώτος που με ευκολία -ως self troll κατά το selfie- διακήρυξε από το βήμα της Βουλής πως ο «προϋπολογισμός δεν είναι δίκαιος και δεν θα έπρεπε να τον ψηφίσουμε», τις «Γραφές» τις γνωρίζει καλύτερα από τον πρωθυπουργό. Έναν πρωθυπουργό που με σχετική ευκολία αποδέχεται τη θεσμοθέτηση ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών. Ίσως για να μη χρειασθεί στο μέλλον να καταπιεί άλλη… καμήλα ή να… φάει άλλο γάιδαρο.