Αν με ρωτούσατε πριν δύο εβδομάδες αν θα έπρεπε να δοθεί άδεια στον κατά συρροή δολοφόνο της 17Ν, θα απαντούσα από «δεν έχω ιδέα» μέχρι «με τίποτα». 10 ημέρες μετά την επιστροφή του στη φυλακή, τώρα που μπορούμε να τα δούμε όλα πιο ψύχραιμα, η απάντησή μου έχει αλλάξει και είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ. Γιατί χάρη σ’ αυτήν την άδεια πήραμε 10 σημαντικά μαθήματα. (Οι σπασίκλες μαθητές παρακαλούνται να μην αρχίσουν τα «εγώ τα ‘ξερα». Εσύ μπορεί να τα ξερες, αλλά δεν τα ξέραμε όλοι ή αν τα ξέραμε δεν ήμασταν σίγουροι. Εντάξει;)
1. Υπάρχουν ακόμα θανατομανείς που πιστεύουν ότι η εκστρατεία θανάτου της 17Ν είχε και θετικές συνέπειες
Οι περισσότεροι μπορεί να καταλαβαίνουμε πως κανένα καλό δεν μπορεί να ξεπεράσει το κακό μιας δολοφονίας. Κάποιοι συμπολίτες όχι μόνο δεν είναι σε θέση να το καταλάβουν, αλλά επιμένουν να πιπιλίζουν την ηλίθια καραμέλα σύμφωνα με την οποία «όταν δρούσε η 17Ν οι πολιτικοί και οι πλουτοκράτες ήταν πιο μαζεμένοι». Όποιος, όμως, δεν έχει πρόβλημα μνήμης και δεν είναι παθολογικός ψεύτης, αναγνωρίζει ότι η περίοδος από το 1980 μέχρι το 2000 ήταν η περίοδος με τα περισσότερα αποδεδειγμένα σκάνδαλα (το όνομα Κοσκωτάς όλο και κάτι θα λέει σε κάποιους) και τις περισσότερες ιστορίες ξαφνικού και υπέρογκου πλουτισμού με την ανάλογη επίδειξη. Η μόνη συνέπεια που είχε η δράση της 17 Ν ήταν χαροκαμμένες μάνες, χήρες και ορφανά παιδιά. Και η ψευδαίσθηση μεγαλείου που αποκτούσαν τα μέλη της. Και τίποτα περισσότερο.
2. Υπάρχουν συμπολίτες που, έστω και χωρίς να το καταλαβαίνουν, θαυμάζουν τον νομικό πολιτισμό των πιο αυστηρών χωρών του Ισλαμικού Κόσμου
Ναι, δυστυχώς, υπάρχουν ανάμεσα μας άνθρωποι που γουστάρουν θανατικές ποινές, κατάδικους χωρίς δικαιώματα και το νόμο ως εκδικητική βεντέτα. Το πιο αστείο είναι ότι, συνήθως, είναι οι ίδιοι συμπολίτες που φοβούνται ότι οι μετανάστες από τις αραβικές χώρες θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό τους (εκτός αν εννοούν ότι επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν άντεξαν στον αραβικό κόσμο και ζητούν καταφύγιο στη Δύση, μπορεί να είναι κάπως μετριοπαθείς για τα αιμοβόρικα γούστα τους)
3. Η μόνη επανάσταση της οποίας θα μπορούσε να ηγηθεί ο Κουφοντίνας είναι η μικροαστική
Όχι ότι είναι έκπληξη. Στο κάτω κάτω η πολιτική σκέψη του κατά συρροή δολοφόνου - οι λίγοι κακοί που φταίνε για τα βάσανα των πολλών καλών - είναι ο ορισμός του μικροαστικού λαϊκισμού. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, έχει ένα ενδιαφέρον να βλέπεις τον «τιμωρό του συστήματος» να κάνει τη μια αίτηση μετά την άλλη μπας και καταφέρει να περάσει λίγες ώρες στο σπιτάκι με τη γυναικούλα του και στην ταβερνούλα με τα φιλαράκια του.
4. Τα περισσότερα δελτία ειδήσεων δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στην Αμάλ Αλαμουντίν και έναν κατά συρροή δολοφόνο.
Και για τους δύο, βασικό συστατικό του ρεπορτάζ είναι το πώς έμοιαζε να νοιώθουν, τι είπαν όσοι τους είδαν από κοντά, πού έφαγαν, τι έφαγαν και τι φορούσαν. (Περισσότερα και καλύτερα για το θέμα έχει γράψει ο Νίκος ο Ζαχαριάδης εδώ)
5. Η Νέα Δημοκρατία νομίζει πως δεν έχει κυβερνήσει ποτέ
Παρότι είναι το μοναδικό κόμμα του οποίου οι βουλευτές έχουν δολοφονημένους συγγενείς και φίλους από τρομοκράτες, η Νέα η Δημοκρατία θα έπρεπε να προσπαθήσει να είναι λίγο πιο ψύχραιμη και να μην βάζει τις φωνές με το πάθος κόμματος που δεν έχει νομοθετήσει ποτέ. Μπορεί η κυβέρνηση να ματαίωσε τη δημιουργία φυλάκων υψίστης ασφαλείας, μπορεί και να πείραξε λίγο το νόμο για τις άδειες, αλλά στα χρονια που ήταν στην εξουσία η ΝΔ θα μπορούσε να κάνει όσο αυστηρό ήθελε το πλαίσιο για τις άδειες σε εγκληματίες που τα εγκλήματά τους σχετίζονται με την τρομοκρατία.
6. Οικογενειακή ευθύνη δεν υπάρχει (αλλά μπορεί να υπάρχει ευθύνη για πράξεις ή απόψεις που μπορεί να σχετίζονται με την οικογένεια)
Προφανώς δεν είναι θεμιτό να κριθεί ο σύντροφος Βούτσης από τις πράξεις του γιου του. Αλλά είναι εντελώς θεμιτό να κριθούν οι πράξεις του Βούτση έχοντας στο μυαλό και τις πράξεις του γιου του. Για να το κάνω ακόμα πιο σαφές: Αν ο γιος μου γίνει χουλιγκάνος δεν σημαίνει ότι έχω ευθύνη. Αν, ενώ ο γιος μου είναι χουλιγκάνος, εγώ χαρακτηρίζω τον χουλιγκανισμό «ακτιβισμό» και ζητώ να αφεθούν ελεύθεροι κάποιοι χούλιγκαν που μάζεψε η αστυνομία, τότε κάποιος, ευλόγως, μπορεί να αναρωτηθεί για τα κίνητρά μου.
7. Ο Έλληνας υπουργός Δικαιοσύνης δεν ξέρει ή δεν μπορεί να καταλάβει το νομικό πλαίσιο της χώρας του, πολύ περισσότερο του πολιτισμένου κόσμου
Στην, κάπως υστερική, παράσταση του στη Βουλή ο σιόρ Κοντονής είπε: «Εάν εσείς θεωρείτε ότι για την παροχή αδείας ή για την καταδίκη ενός ανθρώπου, έχουν να κάνουν οι ιδεολογίες ή οι σκέψεις από τις οποίες εμφορείται, σας λέμε ότι βρίσκεστε εκτός νομικού πλαισίου. Δεν καταδικάζει κανένας, στον πολιτισμένο κόσμο, τις αντιλήψεις που μπορεί να έχει κάποιος για διάφορα θέματα».
Καταλαβαίνω πως το κάνει για να γοητεύσει αυτούς που το μυαλό τους είναι κολλημένο στην εφηβεία αλλά, δυστυχώς, τον ακούν και άλλοι. Που ξέρουν πως φυσικά και διώκονται οι ιδεολογίες και οι αντιλήψεις. Ο ρατσισμός, ακόμα και ως ιδέα, διώκεται από τον αντιρατσιστικό νόμο. Ο ναζισμός, ακόμα και ως ιδέα, μπορεί να σε φέρει αντιμέτωπο με το νόμο στη Γερμανία. Και βέβαια ελπίζω να μη χρειάζεται να πω εγώ στον σιόρ Κοντονή τι μπορεί να συμβεί – από νομικής απόψεως - σε κάποιον που δημοσίως θα θελήσει να μοιραστεί την αντίληψη που μπορεί να έχει για τις αρετές της ενδοοικογενειακής βίας, του βιασμού ή της παιδικής κακοποίησης.
8. Η κυβέρνηση ασκεί κριτική σε αποφάσεις με την αντικειμενικότητα που το κάνει και ένας σύνδεσμος οργανωμένων οπαδών
Οι οργισμένες αντιδράσεις στην απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισης της Ηριάννας έδωσαν τη θέση τους στην γεμάτη σεβασμό θεσμική αποδοχή της απόφασης για την άδεια του σίριαλ κίλερ της 17Ν. Ίσως επειδή η πρώτη ήταν απόφαση της Δικαιοσύνης την οποία η κυβέρνηση έχει χεσμένη ενώ η δεύτερη ενός διοικητικού οργάνου, το οποίο η κυβέρνηση σέβεται απολύτως.
9. Η κυβερνηση μπορεί να μην είναι φιλική, αλλά δεν είναι και εχθρική προς το έγκλημα
Στην αρχή πήγα να γράψω «δεν είναι και εχθρική ως προς συγκεκριμένης ιδεολογίας έγκλημα» αλλά θυμήθηκα τις καθυστερήσεις στη δίκη της ΧΑ και την αίθουσα που δεν μπορούσε να βρεθεί και την εμφάνιση της Κρυπτείας έξω από το σπίτι του Αμίρ, οπότε, για να μην είμαι άδικος, πρέπει να γράψω πως η κυβέρνηση, μπορεί να μην είναι φιλική, αλλά σίγουρα δεν είναι και εχθρική σε κανένα έγκλημα καμιάς ιδεολογίας. Η αποδοχή της απόφασης για άδεια, με μοναδική κριτική το «δεν συμφωνώ» των Καμμένων Πάνου και Δημήτρη, η δυσκολία να χρησιμοποιηθούν σκληρά επίθετα για τα μέλη και τη δράση της 17Ν, η αποδοχή του «ακτιβισμού» του Ρουβίκωνα, κάνουν την κυβέρνηση να μοιάζει με τους συμπολίτες που τοποθετούνται για την μπαχαλάδικη ή την ακροδεξιά βία λέγοντας «φυσικά και καταδικάζω τη βία, αλλά...»
10. Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να είσαι κρατικός λειτουργός και να πρέπει να πάρεις απόφαση για έναν εγκληματία, όταν η κυβέρνηση του κράτους του οποίου είσαι λειτουργός δεν είναι εχθρική προς το έγκλημα
18°
