Πολλοί συμπολίτες βρίσκουν ότι οι 9 υποψήφιοι, οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις και οι 200.000 ψηφοφόροι μόνο και μόνο για να επιβεβαιωθεί ότι ο νέος φορέας της Κεντροαριστεράς δεν είναι τίποτα περισσότερο από το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ, ήταν μια αχρείαστη υπερβολή. Εγώ πιστεύω πως ΠΑΣΟΚ χωρίς υπερβολή δεν είναι πραγματικό ΠΑΣΟΚ και, εν πάση περιπτώσει, κάπως έπρεπε το παλιό να εμφανιστεί ως καινούργιο και κάπως έπρεπε αυτοί που είτε είναι, είτε θα βρεθούν στο μέλλον πολιτικά άστεγοι (ναι, κύριε δήμαρχε και κύριε Σταύρο, για εσάς γράφω) να απολαύσουν τη θαλπωρή της πράσινης αγκαλιάς χωρίς να εκτεθούν σε όσους νόμιζαν ότι είναι κάτι διαφορετικό από ΠΑΣΟΚ.
Ένα ΠΑΣΟΚ που είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό και είναι έτοιμο να κάνει το μόνο πράγμα που φαίνεται να θέλει και να μπορεί: να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ στις δύσκολες μέρες που έρχονται. Στο κάτω κάτω οι δεσμοί ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το κόμμα του Αλέκση είναι δεσμοί πολιτικού αίματος. Η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων είναι μετανάστες πασόκοι και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι δραματικοί ήρωες του pasok drain: Της πολιτικής μετανάστευσης στην οποία τους οδήγησε η ανάγκη για εξουσία. Μια πολιτική μετανάστευση που, όμως, δεν μπορεί να εμποδίσει την ανατριχίλα που νιώθουν κάθε φορά που ακούν ένα σύνθημα για τον Αντρέα ή μια παλιά ομιλία του συντρόφου Άκη Τσοχατζόπουλου.
Κάποιοι συμπολίτες μπορεί να ισχυριστούν ότι το νέο ΠΑΣΟΚ της άφθαρτης και σύγχρονης Φώφης Γεννηματά δεν πρόκειται να γίνει το δεκανίκι κανενός και κάποιοι μπορεί να το πιστεύουν κιόλας. (ναι, μη γελάτε, ξέρω άνθρωπο που στ' αλήθεια πίστευε ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα μείωνε τη φορολογία). Στην πραγματικότητα, όμως, το ΠΑΣΟΚ δεν αντέχει χωρίς εξουσία και για να την ξαναποκτήσει δεν μπορεί παρά να έρθει κοντά σε ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα. Το εξής ένα: Αυτό με το οποίο μοιράζεται στελέχη και πελατεία.
Και επειδή είμαι σίγουρος ότι οι δύσπιστοι θέλουν κάποια επιπλέον, πέρα από τη συγγένεια, επιχειρήματα, θα σας παρακαλέσω πολύ να προσέξετε και να αρχίσετε από τώρα να μετράτε τις φορές που η Φώφη θα αναφερθεί στη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ ως βασική αιτία της αδυναμίας συνεργασίας με τον Αλέκση. Είναι μια φράση που, αν θυμάστε, την έχει επαναλάβει πολλές φορές και ο Σταύρος χωρίς επώνυμο. Και είναι ένα πολύ ωραίο κλείσιμο του ματιού. Ένα πονηρό σινιάλο που υπονοεί πως αυτό που χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι η πολιτική, δεν είναι η ιδεολογία, δεν είναι το ήθος. Είναι μόνο το τρισκατάρατο κόμμα του Καμμένου του Πάνου. Ένα σινιάλο που ετοιμάζει το έδαφος για την ημέρα που το κόμμα του Καμμένου του Πάνου δεν θα είναι στο πλάι του Αλέκση και άρα το βασικό εμπόδιο για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ θα έχει ξεπεραστεί.
Αν συνυπολογίσετε τις αναφορές στον «προοδευτικό χώρο» (δηλαδή στον χώρο που μπορεί να ήταν προοδευτικός τη δεκαετία του 1960), αν σκεφτείτε πως οι αναφορές στη Νέα τη Δημοκρατία δεν αναφέρονται σε στελέχη που δημιουργούν πρόβλημα συνεργασίας, αλλά είναι απαξιωτικές γενικά, καταλαβαίνετε πως το δεκανίκι που θα χρειαστεί ο Αλέκσης μετά τις επόμενες εκλογές είναι έτοιμο, είναι πράσινο, ονομάζεται Ενιαίος Φορέας της Κεντροαριστεράς (ΕΦΚΑ) και περιμένει υπομονετικά να τον στηρίξει. Και μπράβο του.
