Ένας ψυχίατρος για τη ΝΔ

Μπορεί να μην είμαι γιατρός αλλά, αν δω κάποιον να κουτσαίνει, είμαι σίγουρος πως θα πρέπει να επισκεφθεί έναν ορθοπεδικό. Με τον ίδιο τρόπο δεν μπορώ να κάνω διάγνωση στη «μεταρρυθμιστική και φιλελεύθερη» Νέα Δημοκρατία, αλλά φοβάμαι μήπως ο μόνος που μπορεί να εξηγήσει τι συμβαίνει με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ένας ψυχίατρος.

Και δεν χρειάζεται να γράψω πολλά για να εξηγήσω τον φόβο μου αυτό. Η επίσημη αντίδραση στη μεγάλη απάτη του Αλέκση, την απάτη που ονομάζουμε «κοινωνικό μέρισμα», αρκεί.

Στην ανακοίνωση της ΝΔ διαβάζω:

«Ο πρωθυπουργός των φόρων, πιεσμένος από τις αποκαλύψεις του σκανδάλου Καμμένου, ανακοίνωσε χθες ότι θα επιστρέψει στους πολίτες ένα ελάχιστο μέρος από τα δισεκατομμύρια που τους έχει υφαρπάξει και το 2017».

«Ακόμη και τα 720 εκ. ευρώ που θα δοθούν για επιδόματα, όλοι οι Έλληνες πια γνωρίζουν ότι προέρχονται από την ανελέητη φοροεπιδρομή που έχει διαλύσει τη μεσαία τάξη και οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια εκατομμύρια Έλληνες. Και όλα αυτά τη στιγμή που η Κυβέρνηση αυξάνει τις ανεξόφλητες υποχρεώσεις του Κράτους και σκόπιμα έχει παγώσει την καταβολή νέων συντάξεων».

«Η φτώχεια που έχει προκαλέσει στη χώρα ο κ. Τσίπρας δεν πολεμάται με περιστασιακά ψηφοθηρικά επιδόματα. Οι Έλληνες θέλουν δουλειές. Και αυτές θα έρθουν με μείωση της φορολογίας, νέες επενδύσεις και ανάπτυξη. Αυτή είναι η πάγια πρόταση της Νέας Δημοκρατίας και αυτήν την πολιτική θα εφαρμόσει πολύ σύντομα».

Καταγγελία του προπετάσματος καπνού που σκοπό έχει να κρυφτεί από πίσω του ο συνεταίρος, καταγγελία της απάτης, καταγγελία της φοροεπιδρομής και της διάλυσης της μεσαίας τάξης, προτάσεις για το πώς τα λεφτά αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν έτσι ώστε στα αλήθεια να ωφεληθούν και οι πιο αδύνατοι αλλά και οι υπόλοιποι, οι όχι και τόσο δυνατοί, κάτοικοι της ωραίας μας χώρας.  Όλα πολύ καλά. Όχι τόσο καλά όσο εδώ, αλλά καλά. Και μετά ΑΥΤΟ:

«Παρόλα αυτά, η Νέα Δημοκρατία θα ψηφίσει τη διανομή του έκτακτου επιδόματος, καθώς αποτελεί μια ελάχιστη ανακούφιση στους πολίτες»

Με λίγα λόγια, η Νέα Δημοκρατία περιγράφει την απάτη, περιγράφει την ψευδαίσθηση της ανακούφισης, περιγράφει και την καταστροφή που αυτή η ψευτοανακούφιση συνεπάγεται, αλλά ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΕΙ! Αν αυτό δεν είναι σοβαρή ένδειξη για την ανάγκη ψυχιατρικής βοήθειας, δεν ξέρω τι άλλο είναι.

Βέβαια, μπορώ να σκεφτώ τι άλλο μπορεί να είναι: μια καιροσκοπική τακτική που σκοπό έχει να καλοπιάσει το χειρότερο είδος ψηφοφόρων. Μια φοβική αντίδραση κάποιου που δεν έχει το θάρρος ή την ικανότητα να υπερασπιστεί τις απόψεις του. Μια πελατειακή αντιμετώπιση του ρόλου της αντιπολίτευσης. Μια απόπειρα παγίωσης του ετήσιου φιλοδωρήματος που θα ηρεμεί τη δυσαρεστημένη πελατεία και θα διεκδικεί καινούργια. Ένα χυδαίο κλείσιμο του ματιού στις δυνάμεις του λαϊκισμού... Μπορώ να σκεφτώ κι άλλα. Και κανένα από αυτά δεν είναι καλά. Γι' αυτό καλύτερα να μείνουμε στην εκδοχή της ψυχολογικής διαταραχής. Τουλάχιστον αυτή δίνει το ακαταλόγιστο. Και μπράβο της.

Υ.Γ. Πολλοί συμπολίτες ισχυρίζονται πως αυτή η συνέργεια της «φιλελεύθερης και μεταρρυθμιστικής» Νέας Δημοκρατίας στην πολιτική απάτη του «κοινωνικού μερίσματος» είναι στο πλαίσιο μιας τακτικής. Για να μη βρεθεί απολογούμενη και για να στερήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρήματα του τύπου «η ανάλγητη ΝΔ που δεν θέλει ο λαός να πάρει λεφτά».

Να ενημερώσω τους συμπολίτες που νοιάζονται για τις τακτικές, πως, αν ο ψηφοφόρος «θέλει τον πονόψυχο φίλο του λαού», θα πάει στον ορίτζιναλ λαϊκιστή. Από αυτούς που παριστάνουν τους μεταρρυθμιστές, άλλα πράγματα θα θέλει ο ψηφοφόρος να αγοράσει. Κυρίως θέσεις και προτάσεις διαφορετικές. Βέβαια, όπως διαβάσατε και πιο πάνω, δεν αρκεί να έχεις θέσεις, πρέπει να έχεις και την πνευματική και ηθική ικανότητα να τις υπερασπιστείς. Αυτό που δεν διαβάσατε είναι πως, όταν ακούτε τέτοιες δικαιολογίες για την αντιπολίτευση, να είστε έτοιμοι να τις ακούσετε και όταν η αντιπολίτευση γίνει κυβέρνηση. Γιατί τότε, εκτός από την ανάγκη «να μην μας πουν ανάλγητους», θα υπάρχει και η ακόμα μεγαλύτερη «να μην επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ». Και στο όνομα αυτής της ανάγκης πολλά φιλοδωρήματα μπορεί πάλι να μοιραστούν και πολύ προσκύνημα στον Θεό του λαϊκισμού να πέσει.