Μετά τις εκλογές για το νέο πολιτικό φορέα, στις οποίες -αφού έτρεξα τα 10 χιλιόμετρα του ανθυπομαραθώνιου- στήθηκα κι εγώ στην ουρά και ψήφισα, διατυπώνω τις εξής δέκα απλές σκέψεις (ώρα 1 Κυριακής προς Δευτέρα το βράδυ, ενώ έχουν κάνει δηλώσεις μόνοι οι κ. Θεοδωράκης και Καμίνης):
Α. Οι μηχανισμοί του παλιού ΠΑΣΟΚ πέτυχαν να διατηρήσουν την εξουσία τους, αρχικά με τον αποκλεισμό της e-ψηφοφορίας και στη συνέχεια με την προσέλκυση των κομματικότερων ψηφοφόρων.
Β....Από τους οποίους (υποθέτω πως) οι περισσότεροι από τους ηλικιωμένους ψήφισαν την κ. Γεννηματά, ενώ οι περισσότεροι νέοι τον κ. Ανδρουλάκη- πάντα λόγω μηχανισμών.
Γ. Μπορεί επίσης να υποθέσει κανείς ότι οι ψήφοι του κ. Κωνσταντινόπουλου, που παραιτήθηκε λόγω τραυματισμού από την υποψηφιότητα, μοιράστηκαν στους δυο πρώτους κομματικούς.
Δ. Η υπόθεση της ανανέωσης στο Κέντρο γίνεται πολύ μακρινό όραμα. Ο ίδιος ο χώρος δεν καταφέρνει να ευρύνει τα όριά του. Αυτό φαίνεται από το εξής: Ακόμα και μαζί να κατέβαιναν, οι πιο ανανεωτικές δυνάμεις στη χώρα δεν θα χτυπούσαν καν τη δεύτερη θέση του κ. Ανδρουλάκη.
Ε. Σε όσους και όσες εκστασιάζονται από τις 210.000 που ψήφισαν, έχω να πω πως το νούμερο δεν είναι και τόσο μεγάλο, από τη στιγμή που αποκλείστηκαν οι e-ψηφοφόροι. Μικρό είναι, και γι΄ αυτό ακριβώς έδωσε το αποτέλεσμα που έδωσε.
ΣΤ. Η θέση του κ. Γιώργου Καμίνη είναι δύσκολη. Φιλοδόξησε να παίξει κεντρικότερο ρόλο στην πολιτική σκηνή, αλλά απέτυχε. Είναι ζητούμενο το αν και ποιο πολιτικό ρόλο θα παίξει, όταν λήξει η δεύτερη δημαρχιακή του θητεία στην Αθήνα – την οποία εγώ θεωρώ κατά βάση πετυχημένη, ειδικά σε σύγκριση με τους διάφορους γαλάζιους που είχαν παρελάσει τα τελευταία χρόνια από την ίδια θέση. Θεωρώ ελπιδοφόρο το «Όλοι μαζί θα αλλάξουμε» τη χώρα, που δήλωσε. Αλλά η ιδέα ότι θα πρέπει να «υπακούει» στην κ. Γεννηματά ή τον κ. Ανδρουλάκη δεν φαντάζομαι να του μοιάζει και πολύ αρεστή
Ζ. Η θέση του κ. Σταύρου Θεοδωράκη είναι επίσης δύσκολη. Το χαμηλό του αποτέλεσμα συναντάει τις γνωστές χαμηλές δημοσκοπήσεις. Ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτό το ειδικό μίγμα φιλελευθερισμού που προσπαθεί να εκφράσει ο επικεφαλής του Ποταμιού. Θεωρώ ελπιδοφόρο αυτό που δήλωσε, ότι η ανανεωτική προσπάθεια συνεχίζεται. Από την άλλη, η ιδέα ότι θα πρέπει να «υπακούει» στην κ. Γεννηματά ή τον κ. Ανδρουλάκη δεν φαντάζομαι να του μοιάζει και πολύ αρεστή.
Η. Ο κ. Ανδρουλάκης είναι ο μεγάλος νικητής. Ό,τι και να συμβεί, κατοχυρώνει τη θέση του νο 2 (το λιγότερο) στο νέο ΠΑΣΟΚ, όπως κι αν ονομαστεί αυτό. Μεγάλη θέση σε μικρό μαγαζί – τουλάχιστον όσο o ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ισχυρός.
Θ. Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει ένα λόγο να λυπάται κι ένα λόγο να χαίρεται: από τη μία χάνει ένα δυνητικό σύμμαχο, από την άλλη όμως θα κερδίσει φιλελεύθερους ψηφοφόρους.
Ι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, ίσως θορυβηθεί λιγάκι. Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι απ΄ όσους ψήφισαν την Κυριακή είναι επανακάμψαντες ή προβληματιζόμενοι ψηφοφόροι του.
ΙΑ. Ό,τι και να έγινε την Κυριακή, ας θυμηθούμε: μιλάμε για μια διαδικασία που α) την έφερε σε πέρας η υπό τον κ. Νίκο Αλιβιζάτο αδέκαστη, αμερόληπτη και χαλκέντερη Επιτροπή β) την είχε ξεκινήσει ο Γιώργος Παπανδρέου γ) αναγκάστηκε να τη μιμηθεί η Νέα Δημοκρατία και θα ακολουθήσουν αργότερα κι άλλοι (ΣΥΡΙΖΑ;)
Υ.Γ. Επειδή δεν έχουν γίνει exit polls, πολλά σημεία απ΄ όσα αναφέρω εδώ είναι υποκειμενικά και εν πολλοίς αστήρικτα.
11°
