Το «ιστορικό» γκέτο

Πριν από ένα χρόνο, μ’ ένα μεγάλο ρεπορτάζ στην A.V. επισημάναμε την προσοχή που πρέπει να δώσει η πολιτεία, καθώς η καρδιά της Αθήνας μετατρέπεται σ’ ένα σκληρό γκέτο.

Η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει – διότι πολύ απλά όταν αφήνεις ένα «ζωτικό χώρο» να γίνεται ξέφραγο αμπέλι, δίνεις το «ελεύθερο» στα κυκλώματα της παρανομίας να αποθρασυνθούν. Όπως και καθετί σε αυτή τη χώρα, που αφήνεται τα τελευταία χρόνια σ’ έναν παρακμιακό «αυτόματο πιλότο», το «ιστορικό» κέντρο έχει γίνει κάτι παραπάνω από «χαβούζα ψυχών» – έχει γίνει η ζωντανή απόδειξη της αποτυχίας της πολιτικής.

Πρώτη παράμετρος επιδείνωσης, το «άλυτο» ζήτημα της λαθρομετανάστευσης. Χωρίς πολιτική ικανή να ανατρέψει το διογκούμενο κύμα της «εισβολής» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω των νοτίων παραλίων της, η Ελλάδα βλέπει αμήχανη να στοιβάζονται στο κέντρο της πρωτεύουσας (ή στα λιμάνια εξόδου, όπως η Πάτρα) χιλιάδες απελπισμένοι, που απλώς θέλουν να φύγουν γι’ αλλού – αλλά δεν μπορούν. Προσοχή! Η αιτία του προβλήματος στο κέντρο δεν είναι οι ίδιοι οι λαθρομετανάστες, αλλά το «ιδανικό ντεκόρ» και η «ανεξάντλητη δεξαμενή θυμάτων παρανομίας» που προσφέρουν στους εμπόρους σάρκας, ναρκωτικών, άθλιας προσωρινής στέγης, προϊόντων-μαϊμού κ.λπ. Όταν ο λαθρομετανάστης είναι εξαθλιωμένος από την πείνα και την ανέχεια, γίνεται ένα ωραιότατο «βαποράκι» στην υπηρεσία του οργανωμένου εγκλήματος.

Από πέρσι έχουν χειροτερεύσει πολλά ακόμα. Μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου (και την εγκατάλειψη της περιοχής για περίπου ένα μήνα), η αστυνομία «βυθίστηκε» ακόμα περισσότερο στη «χαζή διελκυστίνδα» μεταξύ του «να δέρνει» ή «να κοιτάει». Με την εξαίρεση κάποιων ομάδων της ΟΠΚΕ (που πιάνουν ένα (!) βαποράκι την ημέρα), μάλλον κάνει το δεύτερο. Το παράνομο αλισβερίσι συντελείται με θράσος μπροστά στα μάτια των αστυνομικών, μέρα-μεσημέρι.

Η αστυνομία δηλώνει αδυναμία «να στοιβάξει τους δεκάδες junkies/ παρεμπόρους/ κορίτσια από τη Νιγηρία στα κρατητήρια» (και πολύ σωστά, γιατί με τις «σκούπες» δεν γίνεται τίποτε – το πρόβλημα απλώς μεταφέρεται «παρακάτω»), αλλά δηλώνει επίσης απρόθυμη να συγκροτήσει ένα “task force” που θα κυνηγήσει τα στελέχη του οργανωμένου εγκλήματος. Δεδομένου του υψηλότατου τζίρου του εμπορίου ναρκωτικών στην περιοχή (υπολογίζεται στα 15 κιλά πρέζα την ημέρα, δηλαδή της τάξης των 200.000 ευρώ) είναι πολύ εύκολο να φανταστεί κανείς ότι υπάρχουν πολλοί διεφθαρμένοι αξιωματούχοι που έχουν συμφέρον να διαιωνίζεται η κατάσταση.

Ταυτοχρόνως βρίσκεται σε εξέλιξη μια «γενική έκρηξη» της βίας σε όλο το λεκανοπέδιο (και σε όλη τη χώρα), σαν ακήρυχτος πόλεμος της νύχτας, χωρίς συγκεκριμένο προσανατολισμό – που σε συνδυασμό με τα επεισόδια τρομοκρατικής δράσης (ακόμα και με 60 κιλά εκρηκτικά) καθιστούν την αστυνομία μια «σαστισμένη υπηρεσία». Η αποδυνάμωση της διοίκησης (όπως σε όλο το δημόσιο) έχει οδηγήσει στο να μη βάζει κανείς το χέρι του να βγάλει το «φίδι από την τρύπα», ενώ πολλοί καλύπτονται κουτοπόνηρα πίσω από το «άγχος για το τι θα πουν οι Συριζαίοι». Η έλευση Μαρκογιαννάκη απέδειξε (με τους χειρισμούς στον Πειραιά) ότι με την «ανέξοδη σκλήρυνση» δεν επιτυγχάνονται παρά αγριότητες και γκάφες – αντίθετα, μόνο με σκληρή δουλειά υπάρχουν αποτελέσματα. Ουδείς αντιλαμβάνεται βεβαίως (και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ) ότι η διαιώνιση της κατάστασης μόνο τραγικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει – με πρώτους τους μετανάστες να υφίστανται τις συνέπειες.

Επίσης αδύναμος να συγκροτήσει ένα οργανωμένο σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος –(προ)καλώντας και άλλους δημόσιους φορείς, όπου δεν έχει «αρμοδιότητα»– δηλώνει ο Δήμος Αθηναίων, με τους 11 χιλιάδες (!) υπαλλήλους και τη Δημοτική Αστυνομία να έχει το αρχηγείο της ακριβώς πάνω από τη «διακεκαυμένη ζώνη». Η πλήρης απουσία της πρόνοιας γι’ αυτές τις εκατοντάδες «ρημαγμένες ψυχές» φέρνει στο προσκήνιο την έλλειψη πολιτικής στη χώρα μας. Ο Νικήτας Κακλαμάνης, που στην περσινή έρευνα είχε αρχικά υποβαθμίσει τις ευθύνες, στη συνέχεια έθεσε διλήμματα προς τους «κουλτουριάρηδες» κατοίκους, «να μας πούνε επιτέλους τι θέλουν, να τους μαζεύουμε με κλούβες;», και στη συνέχεια προχώρησε σε εξαγγελίες περί πεζοδρόμησης της οδού Αθηνάς – δείχνοντας πόσο μακριά από το πρόβλημα είναι.

Το καλό νέο είναι ότι ανακοινώθηκε η μεταφορά της Νομαρχίας Αθηνών στην πλατεία Θεάτρου (μαζί με αυτήν του ΟΚΑΝΑ σε νοσοκομεία). Επίσης η ίδρυση ενός «επιτελικού οργάνου» για την περιοχή, που θα παίρνει και νομοθετικές πρωτοβουλίες. Μόνο που όλα αυτά πρέπει να γίνουν «χθες» – αλλιώς σύντομα θα μιλάμε για το «ιστορικό γκέτο» της Αθήνας...