Ο Γκουίντο Βεστερβέλε είναι ένας μοντέρνος νέος πολιτικός που κατέλαβε το νο2 κυβερνητικό αξίωμα (του υπουργού Εξωτερικών) συνάπτοντας συμμαχία με τους Χριστιανοδημοκράτες, μετά τον εκλογικό του θρίαμβο – κι έχοντας χτίσει μια καριέρα, χωρίς ποτέ να κρύψει υποκριτικά την ομοφυλοφιλία του. Θα μπορούσε να είναι η ελπίδα της Γερμανίας, αν δεν εμφορείτο από απελπιστικά φιλελεύθερες απόψεις – τέτοιες που να ρίξουν τη δημοτικότητα του κόμματός του από το 14,6% των εκλογών στο 9% μέσα σε λίγους μήνες. Ο κύριος λόγος που ο Βεστερβέλε έγινε αντιπαθής (σε βαθμό που το 60% των Γερμανών να λέει ότι δεν κάνει για τη δουλειά) είναι η επίθεσή του, εν μέσω κρίσης κιόλας, στο κοινωνικό κράτος της Γερμανίας – κάτι που φέρνει σε δύσκολη θέση την Άνγκελα Μέρκελ, που επιθυμεί περιορισμό αλλά όχι και διάλυση των κοινωνικών παροχών.
Ο Βεστερβέλε εκφράζει τις αντιλήψεις που ταλαιπωρούν την υφήλιο εδώ και 30 χρόνια, προς όφελος αυτών που μπορούν να πλουτίζουν όλο και περισσότερο, όταν δεν υπάρχουν φραγμοί και έλεγχοι στις αγορές. Είναι οι αντιλήψεις που οδήγησαν ένα εντελώς «ιδιαίτερο» διαμάντι της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας, τη σουηδική Saab, στα χέρια κακόγουστων και ανίκανων Αμερικανών μάνατζερ, που κατέστρεψαν το μοναδικό της στιλ και τη θέση της στην ελίτ των αγοραστών, για να καταλήξει στην απαξίωση και στο παρ’ ολίγον κλείσιμο. Είναι οι αντιλήψεις που θεωρούν (σωστά) επιζήμιο το κρατικό μονοπώλιο της Ολυμπιακής, αλλά δεν ενοχλούνται όταν με συγχωνεύσεις δημιουργείται ένα «πανηγυρικό» ιδιωτικό μονοπώλιο. Είναι οι αντιλήψεις που σερβίρουν ως πρώτο μέτρο τις περικοπές μισθών και συντάξεων («γιατί υπάρχει 14ος μισθός»;), σε μια συνταγή Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που διαχρονικά έχει αποτύχει να συνεφέρει οικονομικά τις υπό διάσωση χώρες. Είναι οι αντιλήψεις που επιμένουν στο μοντέλο της παγκόσμιας οικονομίας που κατέρρευσε πέρσι – και επανεμφανίζεται θρασύτατο, διεκδικώντας μπόνους και ατιμωρησία.
Βεβαίως, στην περίπτωση της Ελλάδας, οι αντιλήψεις αυτές «βρίσκουν και τα κάνουν». Υπήρξαμε υπερκαταναλωτές χωρίς να παράγουμε, εγκληματικά ασυνεπείς ως κοινωνία και απατεώνες ως κράτος, ειδικώς τα τελευταία χρόνια. Η απελθούσα κυβέρνηση ενορχήστρωσε ανερυθρίαστα ένα μεγάλο φαγοπότι, άνευ προηγουμένου, που έριξε έξω τα δημόσια ταμεία, σε καταστροφικό βαθμό. Κοροϊδεύαμε τις Βρυξέλλες και παραποιούσαμε τα δημοσιονομικά μας στοιχεία – ενδεχομένως με τη συνέργεια του ανεκδιήγητου Μπαρόζο, αλλά αυτό δεν μειώνει τις ευθύνες μας.
Ουδείς δεν μας έχει εμπιστοσύνη ότι η νοοτροπία αυτή θα εκλείψει κοινωνικά και πολιτικά. Δεν έχει παρά να κοιτάξει το πώς διαμαρτυρήθηκαν υπουργοί, κόμματα, φορείς και τύπος σε διάφορα κακόγουστα ή προβοκατόρικα δημοσιεύματα – πέφτοντας στην παγίδα και μιλώντας με περισσό αντριλίκι για «πρώην ναζί», πολεμικές αποζημιώσεις και άλλα, του τύπου «κι εσείς σκοτώνατε τους μαύρους», αντί να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να σπεύσουμε να αποδώσουμε ποινικές και πολιτικές ευθύνες, το γρηγορότερο δυνατόν. Αντιθέτως επικαλούμαστε την εικόνα της χώρας και τα spreads, για να μην ψάξουμε τίποτα ή να να ψάξουμε μέχρι την επανάσταση του 1821. Η κουτοπονηριά σε όλο της το μεγαλείο, δηλαδή.
Είναι τα ίδια χαρακτηριστικά που κάνουν τους επαγγελματίες υπαίθριους διαφημιστές να αρνούνται την επιβολή μιας στοιχειώδους νομιμότητας στο χάος που επικρατεί και να παριστάνουν τα θύματα καταδίωξης, προτάσσοντας δήθεν τους (αδήλωτους συνήθως) εργαζομένους «που θα μείνουν άνεργοι». Είναι οι ίδιες αντιλήψεις που επιτρέπουν σε συντεχνίες που έχουν ισχύ και κλειστά επαγγέλματα να διεκδικούν και να κερδίζουν την εξαίρεσή τους από την εξυγίανση, διότι η πολιτεία τούς έχει ανάγκη. Είναι η ίδια νοοτροπία που έχει εκθρέψει μια αστυνομία που όταν δεν είναι φασίζουσα είναι ανεπαρκής, κάτι που φαίνεται μόνο και μόνο από τον τρόπο με τον οποίο χοροπηδάει νευρικά αστυνομικός την ώρα της μάχης, που καταλήγει (ως αποτέλεσμα της έλλειψης εκπαίδευσης) στο θάνατο ανθρώπου από 9 αστυνομικές σφαίρες. Είναι οι αντιλήψεις όλου του κομματιού της κοινωνίας που αρνείται να χάσει κρυφά προνόμια, της Ελλάδας που πρέπει να εκλείψει αλλά αρνείται να φύγει.
Και το υγιές κομμάτι της κοινωνίας; Υπάρχει, αλλά ρωτήστε τον εαυτό σας: Πόσες φορές κάνατε συναλλαγή χωρίς απόδειξη, λαδώσατε ή ζητήσατε ρουσφέτι, φερθήκατε νεοπλουτικά, ψηφίσατε ανεπαρκή, δημαγωγό ή διεφθαρμένο πολιτικό, υποστηρίξατε απόψεις ή πρόσωπα των πολιτικών άκρων που κρατούν τη χώρα σε καθυστέρηση, είδατε άθλια τηλεόραση και τους “λάθος Αλέξηδες”; Και πόσες φορές (αντίθετα) αντιδράσατε, καταγγείλατε, εξεγερθήκατε και ακολουθήσατε εναλλακτικούς δρόμους, μιας άλλης παιδείας και ήθους;
11°
