Έχει ελπίδες να πείσει το Ναυτοδικείο ο Χρήστος Ψωμόπουλος, αν δικαιολογηθεί ότι δάγκωσε το αυτί του αδέκαστου πανελίστα επειδή επηρεάστηκε η διάθεσή του από το «σκυλάδικο» όπου βρισκόταν;
Μόνο σε περίπτωση που καταφέρει να περάσει τις σχετικές εξετάσεις. Στις οποίες, ειδικοί εμπειρογνώμονες-εκπαιδευτές, αφού του βάλουν να ακούει πολύ δυνατά Άντζελα Δημητρίου, ξαφνικά και εντελώς απροειδοποίητα θα πετάξουν μακριά ένα ξύλο. Αν ο κατηγορούμενος τρέξει χωρίς δεύτερη σκέψη να το φέρει πίσω, τότε θα έχει αποδειχθεί η αθωότητά του. Αλλιώς καλύτερα να ισχυριστεί από την αρχή ότι πάσχει από «αυτι-σμό», που ως γνωστόν λαμβάνεται υπόψιν ως ελαφρυντικό.
Αν οι Γερμανοί ξαφνικά υπακούσουν στους τηλε-οπλαρχηγούς και δώσουν τις πολεμικές αποζημιώσεις, θα έχουν ξοφλήσει οριστικά με την Κατοχή; Δηλαδή, μετά θα πρέπει να τους συμπαθούμε;
Όχι αν πάρουμε τα χρήματα με οργισμένο ύφος, όπως η φτωχή και ορφανή κοπέλα που υποκύπτει στην ανάγκη και δέχεται την επιταγή που της δίνει η Τασώ Καββαδία για να την εξαγοράσει και να τη διώξει μια και καλή από τη ζωή του γιου της. Απλώς θα πρέπει να τους βρίζουμε από μέσα μας. Γιατί με τα βρόμικα λεφτά τους μπορεί να «αγόρασαν» τη σιωπή μας, αλλά κατά βάθος θα ξέρουμε πάντα ότι η ψυχική οδύνη αξίζει τουλάχιστον άλλο ένα 30% πάνω στην τιμή.
Ντροπή σας! Πώς τολμάτε να υπαινίσσεστε ότι απαιτώντας τις πολεμικές αποζημιώσεις ξεπουλάμε την Ιστορία μας;
Με παρεξηγήσατε… Δεν είπα ότι την «ξεπουλάμε». Είπα απλώς ότι την κάνουμε «χρήσιμη» για το μέλλον των παιδιών μας. Εξάλλου το ηρωικό παρελθόν είναι σαν την καλή αναπηρική σύνταξη: Δεν έχει νόημα, αν δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει ένα καλό εισόδημα ώστε να μπορείς να ζεις άνετα χωρίς να χρειαστεί να δουλέψεις.
Για να καταλάβω: Ο Όλι Ρεν, από όλους τους πολιτικούς, διάλεξε να φάει με τον Πάγκαλο για να είναι σίγουρος ότι δεν θα φύγει χωρίς να έχει δοκιμάσει όλα τα πιάτα του καταλόγου;
Καμία σχέση. Απλώς, επειδή είναι οικονομολόγος, έχει μάθει να «διαβάζει» τα σημάδια και να ερμηνεύει τους «οιωνούς». Οπότε ήθελε να μεταφράσει τα σημάδια που κάνει ο ιδρώτας πάνω στο πουκάμισο του Πάγκαλου, για να μαντέψει την πορεία των οικονομικών μέτρων.
Γιατί στο Star, όταν η Ελένη Μενεγάκη τελειώνει το καθιερωμένο δείπνο με τον Γιάννη Λάτσιο, άλλες φορές λένε ότι «έφυγε με κινηματογραφικό τρόπο» και άλλες ότι «έφυγε με ΣΧΕΔΟΝ κινηματογραφικό τρόπο»; Ποια διαφορά έχει ο κινηματογραφικός τρόπος από τον «σχεδόν»;
Στον «κινηματογραφικό τρόπο» το αυτοκίνητο διαφυγής σπινάρει πριν επιταχύνει. Ενώ στον «σχεδόν» κινηματογραφικό, όχι.
Ως πότε η original Βίκυ Χατζηβασιλείου θα πρέπει να απαντάει στις κακεντρεχείς ερωτήσεις για το αν έχει κάνει πλαστική; Αφού όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει μια fake Βίκυ Χατζηβασιλείου, με μεγαλύτερη μύτη, μικρότερο στήθος, διαφορετικό σχήμα ματιών και χαρακτηριστικά του προσώπου που κινούνται κανονικά, η οποία κυκλοφορούσε πριν μερικά χρόνια στην τηλεόραση κάνοντας τις εκπομπές της σημερινής Βίκης και χρησιμοποιώντας το όνομά της.
Μέχρι αυτή η σφετερίστρια να καταλάβει ότι έφτασε στην ηλικία της Όλγας Τρέμη. Οπότε να αρχίσει κι εκείνη να κάνει «καλή διατροφή» και να έχει την «αγάπη του κόσμου». Πράγμα που ως γνωστόν σε κάνει να μοιάζεις νεότερη από κάποια που κάνει κακή διατροφή και έχει το «αλτσχάιμερ του κόσμου».
Ως Έλληνας νεοναζιστής, έχω πρόβλημα με το εξώφυλλο του “Focus”: Από τη μια πρέπει να απαντήσω στους Γερμανούς που προσβάλλουν την πατρίδα μου κάνοντας photoshop με τον αγκυλωτό σταυρό και τον Χίτλερ. Αλλά από την άλλη είναι σα να κατηγορώ και τον εαυτό μου που πιστεύει σε αυτά. Τι να κάνω;
Να στήσεις ενέδρα κάποιο βράδυ στο αριστερό σου χέρι (το ναζιστικό) και να του χαράξεις με το δεξί (το ελληνικό) έναν αγκυλωτό σταυρό, σαν προειδοποίηση. Αν το κακοποιημένο χέρι απαντήσει στην επίθεση με το μεσαίο «δάχτυλο» όπως η Αφροδίτη, τότε κόψ’ το όσο πιο γρήγορα μπορείς. Πρόκειται για «ναζιστοφοβικό» χέρι, που ντρέπεται να χαιρετίσει κανονικά χιτλερικά και κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.
Γιατί είναι τόσο θολή η Ναταλία Γερμανού στην τηλεόραση;
Διότι θέλει να σου δείξει ότι αυτό που βλέπεις, το ονειρεύεσαι. Όπως οι πρωταγωνιστές στις παλιές ελληνικές ταινίες, που όταν θυμούνται τις παλιές ευτυχισμένες στιγμές θολώνουν το πλάνο, για να μην μπερδεύονται.
11°
