Δημόσιες συγκοινωνίες, πίσω στα αυτονόητα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΚΙΩΤΗ Αναπληρωτή προέδρου των Δημοκρατικών

Συχνά, στο όνομα του κοινού καλού, εκείνοι που επικαλούνται μια σοσιαλιστική αντίληψη, υπονομεύουν με τον πιο επιτυχημένο τρόπο τα κοινά, μάχονται ενάντια στο δημόσιο συμφέρον και προετοιμάζουν το έδαφος για την πλήρη κατάρρευση των πολυτιμότερων δημόσιων αγαθών, όπως το αγαθό της δημόσιας συγκοινωνίας και τη διευκόλυνση της βάναυσης ιδιωτικοποίησής τους στη συνέχεια.

Έτσι έγινε και πρόσφατα στη δύστυχή μας Αθήνα, με αυτο-αποκαλούμενους σοσιαλιστές και αριστερούς να επικροτούν και να συμμετέχουν στη μεθόδευση μιας απαράδεκτης τζαμπατζίδικης και βαθιά υπονομευτικής για τη βιωσιμότητα των Μέσων Μαζικής Συγκοινωνίας (ΜΜΣ) πρακτικής που εφαρμόζεται σποραδικά από κάποιους χρήστες των ΜΜΣ, προτείνοντας μάλιστα να υιοθετηθεί ως κεντρική πολιτική επιλογή «ανυπακοής» από κάποιους πολιτικούς χώρους, ως «διαμαρτυρία» ενάντια στην ακρίβεια και την άτιμη ζωή γενικώς.

Ποια είναι η πρακτική; Κάποιοι χρήστες των ΜΜΣ, όταν χρησιμοποιούν ένα μέσο συγκοινωνίας (τρένο, μετρό, τραμ), αντί να πετάξουν το εισιτήριο κατά την έξοδο από το όχημα το αφήνουν πάνω στα ακυρωτικά μηχανήματα ώστε να το χρησιμοποιήσει και κάποιος άλλος. Αυτή η αθλιότητα περιγράφηκε ως «κίνηση συνεργασίας των πολιτών της Αθήνας, που έτσι αντέδρασαν στις αυξήσεις των εισιτηρίων» του τελευταίου χρόνου… Επειδή πλέον ο αριστερισμός, συμπληρώνοντας 40 χρόνια σε φάση παιδικής ασθένειας, μετατρέπεται πια σε κάτι σαν στηθάγχη, ας δούμε μερικά σημαντικά tips για το θέμα:

1. Σε όλο τον κόσμο οι δημόσιες μεταφορές επιδοτούνται. Στην Ελλάδα επίσης επιδοτούνται, κατά μικρότερο ποσοστό πάντως, γύρω στο 30%. Το υπόλοιπο το πληρώνουν οι χρήστες.

2. Αφού λοιπόν η βιωσιμότητα των ΜΜΣ βασίζεται στα εισιτήρια, αν υποθέσουμε ότι σταδιακά οι πάντες πείθονται και κάποια στιγμή ΚΑΝΕΙΣ δεν πληρώνει εισιτήριο στα ΜΜΣ, τότε πώς θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι, τα απαραίτητα καύσιμα και ανταλλακτικά; Μήπως με ρεφενέ;

3. Το ενιαίο εισιτήριο χρονικής διάρκειας είναι ΑΣΦΑΛΩΣ ΦΘΗΝΟΤΕΡΟ από τα μεμονωμένα ξεχωριστά εισιτήρια που χρησιμοποιούσαμε στο παρελθόν. Έτσι, κάποιος που χρειάζεται δύο μέσα (π.χ. μετρό και λεωφορείο) πλήρωνε 1,20 ευρώ, ενώ σήμερα πληρώνει 1 ευρώ. Το ενιαίο εισιτήριο το ζητούσε και το ΤΕΕ.

4. Επίσης, πολύ καλές δυνατότητες εξοικονόμησης χρημάτων προσφέρουν και οι μηνιαίες κάρτες. Έτσι, όποιος κάνει καθημερινή χρήση των ΜΜΣ –σε βάρος του ΙΧ!– εξασφαλίζει μεγάλο όφελος.

5. Με την πολιτική αυτή που ακολουθείται εδώ και δεκαετίες σε όλες τις πόλεις της Δυτικής Ευρώπης, επιβραβεύονται οι καθημερινοί και συχνοί χρήστες και όσοι χρησιμοποιούν τα ΜΜΣ.

6. Εναλλακτική λύση θα μπορούσε να είναι η ποδηλατική κοινωνία. Μέχρι όμως να φτιάξουμε ασφαλή και επαρκή μετακίνηση για το ποδήλατο, αλλά και μετά, εάν κάποτε το κατορθώσουμε ως κοινωνία, τα ΜΜΣ ΠΑΝΤΑ θα χρειάζονται.

Κυκλοφορεί εδώ και πολλά χρόνια, σε ολόκληρο τον κόσμο, η ρετσινιά ότι οι Έλληνες είναι κλέφτες. Κάθε φορά που ένας ταξιδιωτικός οδηγός ή ένα αρθρίδιο σε ξένη εφημερίδα υπενθυμίζει το θέμα, εδώ γίνεται χαμός. Ιδού λοιπόν η Ρόδος: ας σταματήσουν να επιβραβεύουν αυτήν τη διαλυτική για τη βιωσιμότητα των ΜΜΣ πρακτική στα μουλωχτά οι διάφοροι ενδιαφερόμενοι και ας ετοιμάσουν μια καμπάνια «ανυπακοής» στα ΜΜΣ για να μετρήσουμε επιτέλους τους εαυτούς μας. Εάν η απήχηση της εν λόγω «καμπάνιας» είναι μεγάλη, τότε να μην ξανακουστεί παράπονο όταν το BBC θα μεταδίδει χλευάζοντας ότι «οι Έλληνες, όπως αναφέρει και ένα από τα ρητά τους, όταν δεν έχουν ποιον να κλέψουν, κλέβουν τον εαυτό τους…».

➜ www.dimokratikoi.gr