10 σημεία συζήτησης για την Κρίση

Α. Πώς φτάσαμε ως εδώ

Υπάρχει συνολική ευθύνη του πολιτικού προσωπικού της χώρας και του πολιτικού συστήματος. Δεν εξαιρείται κανένα κόμμα και κανένα πρόσωπο. Η λογική του αποδιοπομπαίου τράγου δεν αντιστοιχεί στο βάθος και στην έκταση του ελληνικού πολιτικού προβλήματος.

Τα «αστικά κόμματα» δεν μπόρεσαν να υπερασπιστούν την επιχειρηματικότητα, που συκοφαντήθηκε και ενοχοποιήθηκε. Τα «αριστερά κόμματα» δεν μπόρεσαν να αναδείξουν και υπερασπισθούν την αξία της οικονομικής παραγωγής. Εγκλωβίστηκαν σε λογικές κεκτημένων μικροσυμφερόντων και έχασαν το μείζον: την ανάγκη για τη δημιουργία πλούτου προς διανομή.

Ο νέος διχασμός δεν είναι λύση. Υπάρχει ανάγκη για ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό μεταξύ των παραδοσιακών αντιπάλων. Η μισή ελληνική κοινωνία, όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, δεν μπορεί να είναι εκτός παιχνιδιού.

Το δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο έχει ξεπεραστεί ιστορικά. Είμαστε σε άλλη φάση. Υπέρβαση του διχασμού με ρεαλισμό. Προσγείωση στην πραγματικότητα χωρίς συνωμοσιολογία και καλλιέργεια μύθων.

Η χώρα έχει ανάγκη από ένα εθνικό σχέδιο παραγωγής – με πολιτικό διάλογο και με τη συμμετοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Β. Το ευρωπαϊκό πρόβλημα

Η σημερινή Ευρώπη δεν είναι αυτή που θέλουμε. Βαδίζουμε προς το τέλος μιας θητείας της Κομισιόν, που ήταν η δυσκολότερη από καταβολής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η θητεία απέτρεψε τη διάλυση, αλλά δεν εξασφάλισε την ενοποίηση.

Το ευρωπαϊκό εγχείρημα εξακολουθεί να βρίσκεται στην κόκκινη ζώνη. Το ανάπηρο ευρώ δεν μπορεί. Ο ρόλος του στη σύγκλιση των ευρωπαϊκών οικονομιών υπερτιμήθηκε. Όλα τα χάσματα έχουν διευρυνθεί. Το αποκαλούμενο χάσμα Βορρά-Νότου δεν αναφέρεται, αλλά υπάρχει. Ως χάσμα ανταγωνιστικότητας, triple AAA.

Τα δεδομένα της Ευρωπαϊκής κοινής γνώμης ανησυχητικά. Ο αντιευρωπαϊσμός σε Νότο, αλλά και σε Βορρά, διευρύνεται. Τον τελευταίο χρόνο το 55-60% της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης δηλώνει απολύτως δυσαρεστημένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αποφύγαμε τη φάση υπαρξιακής αγωνίας του Ευρώ, όπως δήλωσε ο πρόεδρος Μπαρόζο αλλά εκτιμώ ότι βρισκόμαστε σε μία νέα φάση υπαρξιακής αγωνίας της ίδιας της Ευρώπης.

Όχι στο διαζύγιο Βορρά-Νότου. Όλοι ένα βήμα πίσω. Λύση εντός της Ευρωπαϊκής Οικογένειας. Νέοι θεσμοί ευελιξίας. Νέα Συνθήκη. Με κεντρική ιδέα την αμοιβαιοποίηση του χρέους έναντι μεταρρυθμίσεων. Αυτή είναι η δική μου πρόταση.

*Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μια περίληψη των εκτιμήσεων και των προτάσεων της Μαρίας Δαμανάκη για τα μείζονα θέματα της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του Γιάννη Πρετεντέρη «Ο ψυχρός εμφύλιος» στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα.