Το ευρωπαϊκό περιβάλλον εξελίσσεται σε βάρος της Ελλάδας
Συναντήθηκα την περασμένη Δευτέρα με έναν γερμανό ευρωβουλευτή ο οποίος έχει σημαντική επιρροή στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της οποίας είμαι μέλος. «Τι θα γίνει» του είπα. «Περιμένουμε να αποφασίσετε ποιος θα είναι ο υπουργός Οικονομικών», και συμπλήρωσα για να δω την αντίδρασή του, «Δεν μας ενδιαφέρει αν θα είναι Χριστιανοδημοκράτης, Χριστιανοκοινωνιστής, Φιλελεύθερος ή Πράσινος. Μας ενδιαφέρει όμως να δείξει κατανόηση στα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και να στηρίξει την έξοδο από το πρόγραμμα-μνημόνιο και μια αρκετά γενναιόδωρη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους».
«Τι να σου πω» μου απάντησε «δεν ξέρω τι ακριβώς θα γίνει, αλλά δυστυχώς για εσάς είναι αρκετά πιθανόν να σας λείψει ο Σόιμπλε στον οποίο ασκούσατε αυστηρή κριτική».
Οι εξελίξεις στη Γερμανία
Οι εξελίξεις στη Γερμανία μας ενδιαφέρουν άμεσα και δεν μοιάζουν ιδιαίτερα ευνοϊκές για τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά μας.
Στη διαπραγμάτευση για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης οι εκπρόσωποι των τεσσάρων κομμάτων δεν ασχολήθηκαν με το ζήτημα της ελληνικής οικονομίας γιατί, κατά την άποψή τους, αυτό θα δημιουργούσε προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις αλλά και στην ίδια την εικόνα της ελληνικής οικονομίας. Θεωρούν λοιπόν πως σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η Γερμανία δεσμεύεται από τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί σε επίπεδο Ευρωζώνης και γι' αυτό δεν χρειάζονται πολλές συζητήσεις, ούτε η εξειδίκευση της πολιτικής που θα ακολουθηθεί τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.
Από τη στιγμή που οι εκπρόσωποι των κομμάτων που θα συμμετάσχουν στον νέο κυβερνητικό συνασπισμό υπό την καγκελάριο κ. Μέρκελ αποφεύγουν το ζήτημα της ελληνικής οικονομίας, δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε εντυπωσιακές πρωτοβουλίες υπέρ της Ελλάδας. Οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας θα υποστηρίξουν τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής αποφεύγοντας οποιαδήποτε υπέρβαση θα τους εξέθετε στην κριτική των Φιλελευθέρων και της Εναλλακτικής για τη Γερμανία. Οι Φιλελεύθεροι θα υιοθετήσουν μια πιο σκληρή γραμμή έναντι της Ελλάδας για να στείλουν το μήνυμα ότι υπερασπίζονται με δυναμικό τρόπο τα συμφέροντα των γερμανών φορολογουμένων. Οι Πράσινοι θα ζητήσουν μια πιο ευνοϊκή μεταχείριση της χώρας μας, αλλά δεν έχουν το ειδικό πολιτικό βάρος για να την επιβάλλουν, ενώ έχουν άλλες πολιτικές προτεραιότητες.
Μετά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, το πολιτικό τοπίο στη Γερμανία θυμίζει Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όλα στηρίζονται σε περίπλοκους πολιτικούς συμβιβασμούς μεταξύ διαφορετικών πολιτικών ομάδων οι οποίοι μπορεί να έχουν νόημα για οικονομίες που λειτουργούν κανονικά και αναπτύσσονται δυναμικά, δεν οδηγούν όμως πουθενά χώρες όπως η Ελλάδα οι οποίες χρειάζονται μια δυναμική επανεκκίνηση και την υπέρβαση σύνθετων προβλημάτων με την κατανόηση και την βοήθεια των Ευρωπαίων εταίρων.
Η γενική εικόνα
Ο επόμενος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας δεν θα έχει τα χαρακτηριστικά του Σόιμπλε, εφόσον δεν θα κυριαρχεί με την προσωπικότητά του στη νέα γερμανική κυβέρνηση και δεν θα έχει μεγάλη ελευθερία κινήσεων επειδή θα είναι υποχρεωμένος σε περίπλοκους συμβιβασμούς σε ό,τι αφορά την ελληνική κρίση.
Αποδυναμωμένος στο εσωτερικό της Γερμανίας δεν θα μπορεί να παίξει ηγετικό ρόλο στην Ευρωζώνη, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια μέχρις ότου επιβληθεί στους συναδέλφους του στο Eurogroup με την προσωπικότητα και τις ικανότητές του.
Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος μιας ευρωπαϊκής κακοφωνίας σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης με τους Γερμανούς να μη θέλουν να αναλάβουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις, τους Γάλλους να είναι υποστηρικτικοί αλλά να μη δεσμεύονται, τους Ιταλούς να αναφέρονται με θερμά λόγια στα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα του ελληνικού λαού αλλά να μην είναι σε θέση να συμβάλλουν στη βελτίωση της κατάστασης, και τους Ισπανούς να έχουν άλλες προτεραιότητες εξαιτίας της κρίσης που έχει ξεσπάσει στις σχέσεις Μαδρίτης και Βαρκελώνης. Προσθέστε στα παραπάνω τη δεξιά στροφή που παρατηρείται σε Ολλανδία και κυρίως Αυστρία με βασικό αίτημα την αυστηρή αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος, και έχετε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον το οποίο αποκλείει την εκδήλωση στο άμεσο μέλλον δυναμικών πρωτοβουλιών υπέρ της Ελλάδας. Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει ο ισχυρός πολιτικός παράγοντας ο οποίος θα μπορούσε να βάλει τέλος στην ευρωπαϊκή κακοφωνία και να στηρίξει, παρά τις όποιες επιφυλάξεις του, την Ελλάδα στο όνομα της εύρυθμης λειτουργίας της Ευρωζώνης. Νομίζω ότι έχει αρχίσει ήδη να μας λείπει ο κ. Σόιμπλε, τον οποίο είχαμε μετατρέψει σε εύκολο πολιτικό στόχο αντί να προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε το ειδικό πολιτικό βάρος του και τις δυνατότητες παρέμβασής του μετά την κατάλληλη συνεννόηση μαζί του.
12°
