Αν πιστεύετε ότι οι σημαντικές εκλογές του Νοεμβρίου είναι αυτές για την ανάδειξη του αρχηγού στον προοδευτικό χώρο «πλανάσθε πλάνην οικτρά».
Ένα Σαββατοκύριακο πριν τον 1ο γύρο των εκλογών στο νέο φορέα του κέντρου, έχουμε εκλογές στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ταξί!
Στενάχωρο το γεγονός ότι κοινό σημείο των δύο εκλογών είναι η αλλεργία ορισμένων στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες.
Ο Θύμιος Λυμπερόπουλος κατεβαίνει για πολλοστή φορά υποψήφιος. Οι πιθανότητες να εκλεγεί είναι αυξημένες. Λογικό. Από το 2011 μέχρι σήμερα έχει αναμετρηθεί με πολλούς υπουργούς και κατάφερε αυτό που –ο συνάδελφος του Λουράντος– (Πρόεδρος των φαρμακοποιών) δεν κατάφερε τελικά. Κράτησε το επάγγελμα των ταξιτζήδων ερμητικά κλειστό!
Τα «έβαλε» με υπουργούς (Ραγκούση), ανέβηκε σε μπαλκόνια με πρωθυπουργό (Σαμαρά) και τα «βρήκε» με υπουργούς (Βορίδης) πάντα με τον ίδιο στόχο: Να μην «αγγίξει τίποτα» τους 30.000 ιδιοκτήτες ταξί.
Αυθεντικός αντι-μνημονιακός συνεργάστηκε με όσους επένδυσαν στο παλαιοκομματισμό και τις δυνάμεις της καθυστέρησης και του αντι-εκσυγχρονισμού. Με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν εύκολο, σαν μια κούρσα στην Αττική Οδό. Σαν να συναντάς έναν παλιόφιλο, από το στρατό:
Συνεννοείσαι με τα μάτια, γελάς πονηρά και αν σε παίρνει συγγράφεις κι ένα νομοσχέδιο παρέα.
Αρκεί να υπάρχει αμοιβαίο όφελος.
Ο Λυμπερόπουλος κατεβαίνει στις εκλογές κραδαίνοντας το νομοσχέδιο που συνέταξε μαζί με τον υπουργό Σπίρτζη, όπως ο ίδιος επαίρεται. Διαθέτει και την στήριξη του Τσίπρα. Η κυβέρνηση αποφάσισε να επενδύσει πολιτικά στους περισσότερους από 30.000 ιδιοκτήτες ταξί ευελπιστώντας ίσως, όπως παλιότερα με τους φαρμακοποιούς, ότι θα μετατρέψουν τα ταξί σε «προεκλογικά κέντρα».
Αργά ή γρήγορα, όλοι για ψηφαλάκια θα ψάχνουν. Δεν μοιράζονται ένα ταξί;
Γιατί ο Σπίρτζης παίρνει ταξί, ως γνωστόν. Προς Θεού, όχι από το κινητό του φυσικά, αλλά σφυρίζοντας στο δρόμο. Παραμένει «σοσιαλιστής» και δεν σκοπεύει να μεταλλαχθεί ψηφιακά. Εξού και ταλαιπωρεί τον κόσμο της πρωτεύουσας, με το χάος στο Μετρό. Δεν είναι οπαδός των ηλεκτρονικών μέσων. Ας ταλαιπωρείται το επιβατικό κοινό, φτιάχνει χαρακτήρα. Στο σοσιαλισμό του Σπίρτζη όλοι μπορούν να περιμένουν στην ουρά, είτε για επίδομα, είτε για ένα πιάτο φαΐ, είτε για εισιτήρια.
Ο κανόνας είναι ότι για εισιτήρια Μετρό θα μεσολαβεί το κράτος-πατερούλης και για υπηρεσία ταξί θα μεσολαβεί ο συνδικαλιστής-πατερούλης, που κομίζει ψήφους στον παντοδύναμο υπουργό. Δεν θέλουμε ανταγωνισμό και επιχειρηματικότητα.
Ηλεκτρονικές υπηρεσίες που αλλάζουν την ποιότητα μετακίνησης στην πόλη, δίνοντας στον πελάτη τη δυνατότητα επιβράβευσης του καλού οδηγού, βγάζουν κέρδος και πληρώνουν φόρους 5 εκατομμυρίων ευρώ είναι «τεχνοφασισμός». Θα «εκτελούνται» νομοθετικά με συνοπτικές διαδικασίες.
Ο Σπίρτζης που ξεπούλησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για 40 εκ. ευρώ, πάει να καταργήσει ηλεκτρονικές πλατφόρμες –σαν την Βeat– που πουλήθηκε για 40 εκ. ευρώ! Ό,τι εκτιμάται διεθνώς, παράγει κέρδος, προσθέτει θέσεις εργασίας και φέρνει επενδύσεις στην Ελλάδα, εξοβελίζεται.
Με το νομοσχέδιο υποχρεώνει τις εταιρeίες διαμεσολάβησης να μετατραπούν σε εταιρεία παροχής μεταφορικού έργου, να πάρουν φυσικά κρατική άδεια (αν θέλει το κράτος-πατερούλης). Να γίνουν ραδιο-ταξί, δηλαδή με το «έτσι θέλω», για να ξεχρεώσει το γραμμάτιο στον Θύμιο.
Απορώ, γιατί οι δείκτες της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνουν ότι η Ελλάδα γίνεται ολοένα και πιο αφιλόξενη για επενδύσεις.
Πώς γίνεται η χώρα να υποχώρησε έξι θέσεις σε σχέση με πέρυσι, πέφτοντας στην 67η από την 61η θέση το 2017 στη διευκόλυνση των επιχειρήσεων;
Αφού, ο Τσίπρας στις ΗΠΑ δήλωσε με στόμφο: «Greece is back!»
9°
