Να τηρήσουμε τη νομιμότητα - να κλείσουμε τα θέατρα;

Η πρόσφατη δημοσιοποίηση στις 26/3/2013 από την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» της δεδηλωμένης πρόθεσης του Δήμου Αθηναίων να ξεκινήσει μία γενικευμένη επιχείρηση ελέγχου της νόμιμης και ασφαλούς λειτουργίας δεκάδων σκηνών της πόλης όπου ανεβαίνουν θεατρικές παραστάσεις , αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των εγγενών δυσκολιών τέτοιου είδους εγχειρημάτων.

Αυτό τουλάχιστον φανερώνουν οι άμεσες αντιδράσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, οι οποίες δίνουν έμφαση στον άνισο χαρακτήρα μιας τέτοιας απόφασης, ενδεικτικής μιας ελλειμματικής πολιτικής η οποία, όπως έχει διατυπωθεί πολλάκις τα τελευταία δύο 24ωρα από σωρεία άρθρων, παραβλέπει τα ουσιαστικά προβλήματα και το γενικότερο καθεστώς έκπτωσης των όρων ζωής στην πόλη (τους ακατάλληλους δρόμους, τα κατεστραμμένα πεζοδρόμια, την παρακμή του ιστορικού κέντρου που έχει μετατραπεί σε τόπο διακίνησης/χρήσης ναρκωτικών και εστία μολύνσεων, την εγκληματικότητα, τα εγκαταλελειμμένα κτίρια, τους λαθρομετανάστες και άλλα φλέγοντα προβλήματα), για να εξαντλήσει την αυστηρότητά της σε χώρους όπου ο πολιτισμός προσπαθεί να επιβιώσει.

Αντιδράσεις, όπως ήταν αναμενόμενο, υπήρξαν και από την πλευρά της Ένωσης Εναλλακτικών Χώρων Πολιτισμού Αθήνας η οποία, σε σχετική ανακοίνωση, καλεί το δήμο και το δήμαρχο Γιώργο Καμίνη να αναστείλουν την απόφαση, ζητώντας επιπλέον την αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας, με το επιχείρημα ότι «η διεξαγωγή των σφραγίσεων ισοδυναμεί με μία απονέκρωση του πολιτιστικού τοπίου της Αθήνας και οδηγεί σε βέβαιη ανεργία ένα πολύ μεγάλο αριθμό επαγγελματιών που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με τις παραστασιακές τέχνες, καθώς και με την απομάκρυνση του αθηναϊκού κοινού από το δικαίωμα επιλογής» (απόσπασμα από το κείμενο της ανακοίνωσης).

Ποιος μπορεί να ψέξει μία τέτοια ένσταση, ειδικά από τη στιγμή που εκκρεμεί ένα πλήθος επειγόντων προβλημάτων προς επίλυση, τα οποία πλήττουν την καθημερινή διαβίωση στον αστεακό ιστό της πόλης, αλλά και την αισθητική της;

Από τη στιγμή που πολυάριθμες άλλες επιχειρήσεις δεν πληρούν πάντα τις απαιτούμενες προϋποθέσεις λειτουργίας τους κι ωστόσο λειτουργούν;

Από τη στιγμή που, όντως, όπως επισημαίνει η ανακοίνωση της ΕΕΧΠΑ, το πολιτιστικό τοπίο στην Αθήνα – όπως και σε όλες τις ευρωπαϊκές και όχι μόνο μητροπόλεις – έχει αλλάξει εδώ και χρόνια, ευνοώντας την ανάδυση μίας πλούσιας εναλλακτικής πολιτισμικής κουλτούρας, η οποία τείνει να εγκαταλείψει τους παραδοσιακούς θεσμικούς χώρους καλλιτεχνικής έκφρασης και να βρει στέγη σε πιο ανοιχτά και ευέλικτα σχήματα και χώρους;

Από τη στιγμή που σε πολλές περιπτώσεις τέτοιων χώρων είναι σχεδόν αδύνατον να υπάρξει εναρμονισμός με τις προβλεπόμενες από το δήμο προϋποθέσεις, καθώς στεγάζονται σε διατηρητέα κτίρια στα οποία δεν επιτρέπεται η οποιαδήποτε εξωτερική μετατροπή τους;

Από τη στιγμή που, όπως ορθώς έχει επισημανθεί, ο ίδιος ο δήμος ήταν εκείνος που εξέδωσε άδειες λειτουργίας τέτοιων χώρων, τους οποίους τώρα απειλεί με λουκέτο;

Τέλος, από τη στιγμή που οι καιροί ακραίας ύφεσης και εκτόξευσης των ποσοστών ανεργίας στους οποίους ζούμε, απειλούν να επιδεινώσουν την κατάσταση αντί να δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα που χρήζει πράγματι ρύθμισης;

Μετά από δεκαετίες λανθασμένων χειρισμών και αποφάσεων, τουλάχιστον όπου επιβάλλεται για λόγους ασφαλείας και τήρησης της νομιμότητας όταν κλείνουμε μια θεατρική σκηνή , ας παραδίδουμε στο κοινό ένα χώρο που να μπορεί αυτή να μεταφερθεί.

Η τήρηση της νομιμότητας είναι το ίδιο αναγκαία με την υποχρέωση μας για τη διάσωση του πολιτισμού, και γι’αυτό πρέπει να υλοποιηθεί συντεταγμένα, συνολικά, σε όλα τα επίπεδα και με τρόπο που να μην κλείνει θεατρικές παραστάσεις , μόνο χώρους ακατάλληλους να τις στεγάσουν.