Πατριωτισμός, φοβικός ή ανοιχτόμυαλος;

Όπως πάντα, πάλι πέρασε ανεκμετάλλευτη η εθνική γιορτή, πάλι μια φανφαρόνικη παρέλαση χωρίς περίσκεψη. Πάλι μια έξαρση της εθνικής μυθολογίας, που μας κάνει να ξεχνάμε ότι το αληθές κρύβεται πίσω από μια θρασύδειλη ψευτιά. Ότι τάχα του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει. Παραμυθιασμένοι τσιφτετέλληνες, μονίμως κρύβουμε τις μεγάλες ντροπιαστικές αλήθειες πίσω από αυτή τη βλακώδη παραμυθία. Κρύβουμε ότι του Έλληνος ο τράχηλος είναι μονίμως σκυφτός, επειδή ακριβώς είναι ανίκανος να κερδίσει μόνος του και να διαχειριστεί την ελευθερία του.

Πάντα διχασμένος από τους χυδαίους λαϊκιστές ηγέτες του, φτάνει στο αμήν να πιει το γάλα που επίμονα άρμεγε και ξαφνικά κλωτσάει την καρδάρα. Πάντα αγωνίζεται για κάτι καλύτερο και όταν έρχεται η ώρα της ανταμοιβής, αρχίζει την αυτοκαταστροφή. Πάντα ξεκινάει με ένα μεγαλοπρεπές 1821 και σύντομα ξεχνάει τον εχθρό και στρέφεται κατά του αδελφού του. Έτσι πάντα καταλήγει με ταπεινωτικά 1827. Όταν έρχονται οι Μεγάλες Δυνάμεις στα Ναυαρίνα, για να τον σώσουν. Επειδή ο ίδιος είναι μπιπ και καραγκιοζάκος. Και με αυτό τον τρόπο, νομοτελειακά, ο ίδιος θεμελιώνει την εξάρτησή του και τις συνεπαγόμενες άπειρες σφαλιάρες, ενώ πανηγυρικά στις εθνικές εορτές διατυμπανίζει το αδούλωτο φρόνημά του…

Τώρα πάλι βγαίνουν κάποιοι παιχταράδες και άμα τους πεις δεν γίνεται να βγει η Κύπρος εκτός Ευρώ, σου έχουν έτοιμη την αποστόμωση. «Ναι, αλλά ο Κρούγκμαν λέει ότι μόνη σωτηρία για την Κύπρο είναι να φύγει τρέχοντας εκτός ευρώ!». Τύφλα στην αντιλογία, δεν βλέπουν ότι ο Κρούγκμαν προσεγγίζει το θέμα μόνο οικονομικά/αριθμητικά… Δεν θεάται την πολιτική, εθνική/γεωπολιτική διάσταση του πράγματος. Δεν του περνάει από το μυαλό ότι η Τουρκία προσμένει την ώρα και τη στιγμή που θα βγει η Κύπρος από το ευρώ... Τα ίδια, με πολύ σεβασμό θα λέγαμε και για τον νομπελίστα Πισσαρίδη, που άλλαξε στάση και γυρίζει κατά του ευρώ.

Ιδιαίτερα μετά τη σημερινή εξέλιξη, που καταλύει κάθε συζήτηση για έξοδο εκτός ευρώ. Ο Νταβούτογλου ανακίνησε το θέμα της λύσης του Κυπριακού, συνδέοντάς το με τους υδρογονάνθρακες και τα εύλογα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων σε κάποιο σχετικό «μέρισμα». «Αν δεν έχουμε λύση, πάμε για διχοτόμηση» λέει διαβηματικά στο Σ.Α. του Ο.Η.Ε. Να, λοιπόν, μια ευκαιρία για λύση μέσα από την κρίση. Εκτός εάν μας βολεύει η διχοτόμηση, που σίγουρα πολλούς επηρμένους Κύπριους τους βόλευε ως τώρα… Ό,τι κι αν θέλουν, όμως, το μόνο ισχυρό τους υπαρκτό ατού είναι το ευρώ και το κοινοτικό κεκτημένο… Πετιέται τέτοιο ατού; Προηγείται της οικονομίας η εθνική ασφάλεια. Ο δάσκαλος (κανονικός) Καραμανλής έδειξε το μονόδρομο, ουδέποτε ευδοκίμησε ως τώρα αντίλογος για άλλο δρόμο, πάρεξ κάτι παράδρομοι που απέφεραν ΚΑΙ οικονομικές χρεοκοπίες…

Γενικώς όλοι αυτοί οι χαριτωμένοι άνθρωποι οπαδοί του ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ δεν νογάνε ότι διαχρονικά συναποτελούν ένα μαζικότατο εσμό του ελληνισμού, που ζει για τον απόλυτο «πατριωτικό» αρνητισμό. Που μια φορά άκουσε για ένα πατριωτικό ΟΧΙ και έχει μπερδευτεί το ελλειμματικό λογισμικό του. Και από τότε ο στόκος αδυνατεί να καταλάβει ότι η ζωή συχνά δείχνει καταλυτικά πως υπάρχουν και πατριωτικά ΝΑΙ, όπως υπάρχουν και επί της ουσίας «αντεθνικά» ΟΧΙ… Γιατί συχνά αυτά είναι ανόητα ΟΧΙ που οδηγούν σε στραπάτσα, όταν είσαι γάτα με πέταλα, όπως καλή ώρα τώρα όλοι οι βλαχοδήμαρχοι ηγέτες του Ελλαδικού και Κυπριακού Ελληνισμού. Που συστηματικά αγνοούν πως όταν κάνουμε «κινήσεις» χωρίς σχέδιο, προετοιμασία και ισχυρή συμμαχική υποστήριξη, πάντα τρώμε πολύ ξύλο (1897, 1922, 1974 κ.λπ.)… Στην καλύτερη περίπτωση, τρύπησεν η μπούνγκαν, πάνε τα ριάλλλιαν. Στη χειρότερη τρώμε και εθνικό ακρωτηριασμό.

Αυτός ο δολίως καθοδηγούμενος (από άθλιους καρριερίστες εξουσιαστές) οχλοπολτός πάντα ψάχνει να βρει και να εκφράζει βροντωδώς το χυδαίο εθνοκτόνο λαϊκισμό του ανυπότακτου «απορριπτττισμού». Που τονώνει το φτηνιάρικο αίσθημα του μονίμως σκυφτού υπόδουλου/εξαρτημένου ραγιά, ο οποίος ακριβώς γι’ αυτό και συχνά χρεοκόπησε. Παρά το ότι αυτός ο «απορριπτττισμός» του αποφέρει πάντα μόνο σφαλιάρες και εξάρτηση. Τι να πεις βέβαια για τη δυστυχία να έχεις ΜΜΕ που η ανάλυσή τους είναι ΟΥΓΚ; Πώς να μην είναι και ο λαός ΟΥΓΚ, όταν ας πούμε το σημερινό πρωτοσέλιδο της «Σημερινής» γράφει: «Ναινίκος ανέκαθεν». Αυτό είναι το παρατσούκλι του προέδρου της Κύπρου, δηλαδή, σύμφωνα με την «έγκυρη» εφημερίδα που υπαινίσσεται ότι ο Νίκος Αναστασιάδης πάντα ήταν «ναιναίκος» (ενδοτικός)… Δηλαδή, καληνύχτα Πολυχρόνη, που δεν γίναμε ευζώνοι. Αντί να τον κατακρίνουν που απείχε και δεν είπε το ναι από την αρχή, όθεν και πάθαμε μεγαλύτερη ζημιά, τον λένε και «ναινίκο», για να πουλήσουν λίγα φύλλα, για λίγα τάλαρα οι άθλιοι…

Ο ίδιος οχλοπολτός ουδέποτε κατάλαβε ότι π.χ. η «ανένδοτη στρατηγική» της Μακεδονικής του υστερίας («ούτε Μακεδονία ούτε παράγωγα») ήταν αντικειμενικά γνήσιο υποσύνολο της τουρκικής εθνικής στρατηγικής. Και χαμπάρι δεν έχει πάρει πως αυτή η μακεδονισμένη «στρατηγική», ξοδεύοντας απαράδεκτα και εγκληματικά τη μετρημένη διπλωματική μας ενέργεια, απέφερε τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο. Όποιος ξεβράκωτος (εντελώς«πελάτης») κάνει πολλή φασαρία με τα τουμπερλέκια της ανευθυνότητάς του, στο τέλος θα του την κάνουν τη δουλειά οι πονηροί διακορευτές.

Ο κανόνας είναι άχαστος. Όταν έχεις χτίσει με κόπο εξαιρετικές συμμαχίες, τη μικρή ισχύ που απορρέει απ’ αυτές δεν την αφήνεις να φυλλορροήσει. Δεν επιτρέπονται «ανεμομαζώματα διαβολοσκορπίσματα» στα «εθνικά θέματα», παρά μόνο ως κανονική εθνική μειοδοσία. Είτε το κάνεις δολίως είτε βλακωδώς, δεν έχεις το δικαίωμα να αδυνατίζεις, ούτε φυσικά και να μικραίνεις, την πατρίδα των παιδιών σου. Επειδή λογίζεσαι τα εθνικά συμφέροντα με το κάτω κεφάλι, ως μη όφειλες. Είναι τυχαίο που όλοι παραδέχονται κρυφίως και φανερώς, για το Κυπριακό εν προκειμένω, το αυτονόητο εκ των αποτελεσμάτων; Ότι κάθε προηγούμενη προταθείσα λύση είναι πάντα καλύτερη από κάθε επόμενη, με προφανή κίνδυνο, μελλοντικά να λάμπει στο νησί παντού η ημισέληνος;

Γνήσιο υποσύνολο της τουρκικής στρατηγικής είναι (ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΒΟΟΥΝ) και όλο το πακέτο του θλιβερού Κυπριακού «Απορριπτττισμού». Αν το οριοθετήσουμε, ας πούμε, αρχίζοντας τουλάχιστον από τις μακάριες ανησυχίες του Μακαρίου το 1963, έκτοτε μόνο ήττες τρώμε, με μόνη εξαίρεση την ευρωπαϊκή ένταξη του 2003, που και αυτή έγινε με κανονική απάτη. Πόσο μυαλό χρειάζεται για να το κατανοήσει κανείς, να συνδέσει τις ήττες αυτές με το κυρίαρχο εθνοβόρο «απορριπτττιστικόν πνεύμαν»;;;

Κινούμαστε στην τροχιά του λάθος ηρωικού παραδείγματος, που απορρέει από τον καθ’ ημάς σκοταδισμό. Κάποτε αποδώσαμε την απώλεια της Κωνσταντινούπολης, όχι στην εσωστρεφή ανικανότητά μας, αλλά «γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει». Έτσι, τώρα, για να κάνουν τις δουλειές τους κάποια μεγαλολαμόγια του μαφιόζικου νεοπλουτισμού, που κατέστρεψε το νησί, λέγαμε προχτές «γιατί είναι θέλημα Θεού η Κύπρος να ρωσσέψει, βουρ για τον Μόσκοβο». Κάτω η δουλεία στη Μέρκελ, ζήτω η δουλεία στον Πούτιν, ένα πράμα. Έτσι χάσαμε πολλαπλάσια από εκείνα που θα χάναμε, αν σκεφτόμασταν με το πάνω κεφάλι. Τι είναι αυτό που μας τυφλώνει και είμαστε έτοιμοι να συμπεριφερθούμε σαν τον κακομοίρη, που επειδή νόμιζε ότι τον απάτησε η γυναίκα του, για να την εκδικηθεί, κατέκοψε τα γεννητικά του όργανα;

Η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν έχει κατοχυρωθεί ως υψηλή στιγμή του Ελληνισμού. Είναι καιρός η καταστροφή που διατρέχει την Κύπρο, επιτέλους, να αποφέρει ένα λυσιτελή προβληματισμό που θα φτάσει ως τις αιτίες της. Εύκολα μπορούμε να διαβάσουμε πίσω από τις γραμμές ότι δομική αιτία της χρεοκοπίας ήταν αυτή η απόρριψη, μαζί με τη συνοδό έπαρση που την γέννησε.

Προσοχή! Η σοβαρότητα των εξελίξεων, σε συνδυασμό με το βλακώδες των προηγηθέντων διαβημάτων, απαιτεί να λεχθούν επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους. Απομακρύνετε τα παιδιά και τους υπερτασικούς πατριδοκάπηλους, γιατί τώρα θα ειπωθούν σκληρές κουβέντες, ακατάλληλες. Είναι τόσο γελοίο να μη γίνεται κατανοητή η κακοσμία, αλλά πλέον πρέπει κάποιος να μιλήσει στους επηρμένους αδελφούς μας για το ΡΕΞΟΝΑ. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την απόλυτα χαζή ανάλυση, που καταστρέφει επί δεκαετίες την Κύπρο. Επιτέλους η ακλόνητη κυριαρχία αυτής της οργανωμένης βλακείας πρέπει να αμφισβητηθεί, ως εθνική μειοδοσία. Αλλιώς, με τυχόν σενάρια εξόδου από το ευρώ και με την εκφυλιστική ολοκλήρωση της άρνησης του Σχεδίου Ανάν, το ανασφαλές και αφύλακτο νησί πάει σφαίρα στην αγκαλιά της ημισελήνου.

Το εθνικό μας Ισλάμ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό, με τους ιμάμηδες της καθ’ ημάς Εκκλησίας πάντα να φιλοδοξούν να παίζουν εθναμυντορικό ρόλο. Τους είδαμε τις προάλλες να κάνουν πολιτικές δηλώσεις κατά την ανάγνωση του Ευαγγελίου, μπροστά στην ιερά πύλη, οι θεομπαίχτες. Ως πότε, παλικάρια; Κάποιοι μιλούν για το παράδειγμα του Ρήγα Φεραίου και κλαψουρίζουν για εθνικές μειοδοσίες. Μα κατά βάθος επικαλούνται το λάθος παράδειγμα του αείμνηστου Σολωμού Σολωμού, που χάθηκε τζάμπα. Ο Σολωμού, το παλικάρι με το τσιγάρο στο στόμα, χάθηκε αυθόρμητα, χωρίς όραμα και σχέδιο, χωρίς μήνυμα δημιουργικό, με βάση το σκοταδιστικό παράδειγμα των ηγετών του.

Το παράδειγμα του Ρήγα (που το Πατριαρχείο τον κατέδωσε στους δολοφόνους του Τούρκους, αφού ήδη τον είχε αφορίσει) είναι διαφορετικό. Είναι εμπλουτισμένο με ορθολογικό όραμα και με σχέδιο προς την εθνική ολοκλήρωση. Δεν είναι «ό,τι να ’ναι», σαν τα βλέποντας και κάνοντας των ανίκανων φοβικών, που τελικά παρέλαβαν κράτος και παρέδωσαν εκφυλισμένη πτωχευμένη κοινότητα.

Το παράδειγμα του Ρήγα λέει «μέσα από τα δύσκολα, οραματιζόμαστε μια ανοιχτή ενωμένη Κύπρο της προόδου. Την σχεδιάζουμε και την ανασυγκροτούμε στη βάση του ικανού, αισιόδοξου Κύπριου, που “ξαναγεννιέται” μέσα από τις στάχτες». Για το οικονομικό μοντέλο, που θα υποκαταστήσει το απερχόμενο “εξωτικό” σύστημα, ήδη κατατίθενται εξαιρετικές ιδέες. Οι άξιοι Κύπριοι θα τον βρούνε το δρόμο που τους ταιριάζει. Προϋπόθεση είναι να ανοίξουν επιτέλους τα μυαλά, σχίζοντας και αίροντας το πέπλο του σκότους.

Ο χρόνος πυκνώνει εκεί που δεν το περιμένεις και φέρνει εκρηκτικές αλυσιδωτές αντιδράσεις. Τότε πρέπει να είμαστε χαλαροί και έτοιμοι, όπως ακριβώς η τουρκική εθνική στρατηγική, που καραδοκεί με σταθερούς στόχους. Είναι γελοίο αυτή να είναι «διαφωτισμένη» και η δική μας στρατηγική σκοταδισμένη, να το ’ξερε ο Αριστοτέλης...

Δεν είναι μύθος ότι οι λαοί έχουν την τύχη στα χέρια τους, επιλέγοντες από τα οράματα που προτάσσουν οι ποικίλες ηγεσίες τους. Ας αλλάξουμε τροπάρι, αφού η ζωή δείχνει τον δρόμο. Ορθός λόγος και συγκροτημένο όραμα σημαίνει ανοιχτόμυαλος πατριωτισμός, σημαίνει όρθιος λαός. Σκοταδισμός και βλαχοδημαρχικός «απορριπτττιστικός» κατσαπλιαδισμός, όπως δέκα χρόνια τώρα, σημαίνει φοβικός «πατριωτισμός», σημαίνει σκυφτός ραγιάς λαός. Διαλέγουμε και παίρνουμε.