Τρεις αναλυτές σχολιάζουν το πρώτο τηλεοπτικό debate για την αρχηγία της Κεντροαριστεράς

Το πρώτο τηλεοπτικό debate για την επόμενη μέρα της Κεντροαριστεράς πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης στον τηλεοπτικό σταθμό ACTION 24 και οι 5 υποψήφιοι αρχηγοί που συμμετείχαν, έδωσαν το πολιτικό τους στίγμα για το μέλλον του χώρου.

Οι Νίκος Ανδρουλάκης, Σταύρος Θεοδωράκης, Γιώργος Καμίνης, Γιάννης Μανιάτης και Γιάννης Ραγκούσης, απάντησαν στα ερωτήματα που τους τέθηκαν για την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση και όχι μόνο. Το debate συντόνιζαν οι δημοσιογράφοι Γιάννης Πολίτης, Γιώργος Κουβαράς και Αγγελική Σπανού, ενώ ερώτηση απηύθυνε και ο Ανδρέας Παπαδόπουλος.

Πόσο ζωντανή ήταν η διαδικασία; Ποιες εντυπώσεις άφησαν οι υποψήφιοι αρχηγοί; Ποιοι είχαν τη μεγαλύτερη άνεση; Ποια ήταν τα «λάθη» τους; Τρεις αναλυτές σχολιάζουν στην A.V. όσα είδαν οι τηλεθεατές. 

Πέτρος Ιωαννίδης, πολιτικός αναλυτής aboutpeople

Ήταν ένα debate πολύ πιο ζωντανό από τα συνηθισμένα και σε αυτό βοήθησε σε μεγάλο βαθμό η διαδικασία. Η στάση και οι τοποθετήσεις όλων των συμμετεχόντων, μετρημένες, σίγουρα έκαναν καλό και έδωσαν πόντους στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση. Σημαντική και η αίσθηση ότι –τουλάχιστον– οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι μπορούν να πορευθούν μαζί και μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου.

O Nίκος Ανδρουλάκης ήταν σαφής στις απαντήσεις του, «συστήθηκε» πετυχημένα στους τηλεθεατές, αλλά θα πρέπει να τονώσει την «ηγετικότητα» του. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν άρτια προετοιμασμένος, με λόγο στοχευμένο και με αιχμές, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάει ότι το «ακροατήριο» στο οποίο απευθύνεται έχει σαφώς κεντροαριστερές αναφορές. Ο Γιώργος Καμίνης, αν και δε βρέθηκε στην καλύτερή του βραδιά, είχε καθαρό στίγμα και έδειξε ότι μπορεί να ενώσει. Ο Γιάννης Μανιάτης προσπάθησε να «κεφαλοποιήσει» το κυβερνητικό του παρελθόν και σίγουρα δεν έχασε από τη χθεσινή του εμφάνιση. Ο Γιάννης Ραγκούσης ήταν αρκετά ηγετικός, με σαφή αντιδεξιό προσανατολισμό, έκανε λάθος όμως με το να μη θέσει ερώτηση σε κάποιον συνυποψήφιό του. Περισσότερο ικανοποιημένοι απο την παρουσία τους θα πρέπει να είναι κατά την άποψή μου οι κύριοι Θεοδωράκης και Ραγκούσης, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.

Βοήθησε, λοιπόν, η χθεσινή βραδιά στο να αποφασίσει κανείς ποιον υποψήφιο θα ψηφίσει; Εκτιμώ πως αυτό το πρώτο debate ήταν περισσότερο μια ευκαιρία σε όσους συμμετείχαν να παρουσιασθούν στο ευρύ –πιθανό– εκλογικό ακροατήριο και να δώσουν το στίγμα της υποψηφιότητάς τους. Άλλωστε ο ένας μήνας που απομένει είναι μεγάλο χρονικό διάστημα και όσοι ψηφοφόροι δεν είναι «ταγμένοι» σε κάποιον υποψήφιο, θέλουν να ακούσουν ακόμα περισσότερα μέχρι να αποφασίσουν. Ιδιαίτερα για το μέλλον της Παράταξης.

Γιάννης Καρδαράς, επικοινωνιολόγος Giraffes in the Kitchen

Ευγενικό στα όρια του τηλεοπτικά βαρετού, το πρώτο debate κάποιων από τους φιλόδοξους ηγέτες της επόμενης μέρας της κεντροαριστεράς, ήταν μια πρώτη αναγνωριστική δημόσια τοποθέτηση, αρκετά ενδεικτική παράλληλα, του τρόπου που ο κάθε ένας θα κινηθεί στις όποιες επόμενες μέρες απομένουν.

Σε μεγάλο βαθμό ανιχνεύοντας: Σε ποια απόχρωση του ΠΑΣΟΚ μπορεί να κρατηθεί και να δανειστεί χρώμα; Ποια είναι η τάση που όσοι θα ψηφίσουν αντιλαμβάνονται τον όρο και ρόλο της «κεντροαριστεράς», πάνω στην οποία μπορεί ο κάθε υποψήφιος να βασισθεί;

Εμφανώς πιο απελευθερωμένοι από τα παραπάνω οι Σ. Θεοδωράκης και ο Γ. Ραγκούσης, που ο κάθε ένας για διαφορετικούς λόγους έχει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων, λίγο πιο δεξιά ή λίγο πιο αριστερά, από ό,τι φάνηκε.

Σε κάθε περίπτωση οι αναφορές στα πρόσωπα του παλαιού ή νεότερου, κραταιού ΠΑΣΟΚ δεν έλειψαν από κανέναν, στο πλαίσιο της προσπάθειας σύνδεσης με την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Ούτε και κάποιες διακριτικές αιχμές κατά της σημαντικότερης απουσίας από το τραπέζι.

Το debate έδειξε να αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον στις ερωτήσεις μεταξύ των συμμετεχόντων, το οποίο όμως γρήγορα ο «πολιτικός πολιτισμός» της διαδικασίας εξανέμισε. Ίσως να φταίει η προσπάθεια όλων να πείσουν ότι θα καταφέρουν να συνυπάρξουν την επόμενη μέρα, ό,τι αποτέλεσμα και αν επιφυλάξει για αυτούς. Ξεχνώντας να πουν για το «νέο» που αυτή η διαδικασία θα γεννήσει. Αλλά και πώς αυτό θα βρει ζωτικό χώρο ανάπτυξης ανάμεσα στο σημερινό δίπολο ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, συνιστώντας μια ουσιαστική πολιτική πρόταση.

Στάθης Τσίρας, Διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς από το χθεσινοβραδινό debate –κάποιων– υποψηφίων αρχηγών της Κεντροαριστεράς είναι η κλασική (πλέον) παρατήρηση σε όλα τα ελληνικού φορμάτ debates: Κανείς δεν μπορεί να επανέλθει στην ερώτηση και να «στριμώξει» τον  υποψήφιο. Βεβαίως οι ερωτήσεις δεν νομίζω ότι ήταν ούτε πολύ «δύσκολες», ούτε πιεστικές καθώς το debate αφορούσε τον μελλοντικό ηγέτη του τρίτου πόλου του πολιτικού συστήματος. Αυτή η έλλειψη πίεσης με έκανε να δω την διαδικασία σαν μια οντισιόν για προπονητή μιας ιστορικής, αλλά μικρομεσαίας ομάδας της superleague χωρίς πίεση για τίτλους.

Από τους υποψήφιους είναι φανερό ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε –όπως ήταν αναμενόμενο– τη μεγαλύτερη άνεση στην κάμερα αλλά το καινούργιο για μένα ήταν ότι είχε τον πιο καθαρό σχεδιασμό και διακριτή στόχευση με αρκετά τολμηρές ιδέες που αυτομάτως σε έβαζαν να τις αμφισβητείς ή να τις επικροτείς σθεναρά. Καλή η απάντηση του για την πορεία του κόμματος του, αλλά υπέρμετρα θεατρικός σε κάποιες άλλες. Ο Ραγκούσης ήταν και αυτός άνετος με την κάμερα και έδωσε πολύ καλή απάντηση για την διαμάχη που έχει ξεσπάσει με την εκκλησία. Όμως μπέρδεψε με την μετεκλογική στρατηγική του «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας». Ήταν αρνητικό το γεγονός ότι απέφυγε να θέσει ερώτηση σε άλλο υποψήφιο. Ο Μανιάτης ένιωσα ότι συνεχώς προσπαθούσε όχι τόσο να δώσει ένα στίγμα, όσο να εκθέσει τα πολιτικά του πεπραγμένα και να προωθήσει την υποψηφιότητα του ως αρχηγική. Δεν νομίζω ότι το κατάφερε. Ο Ανδρουλάκης αρχικά δεν ήταν άνετος, όμως φάνηκε ότι έχει ένα πολύ συγκεκριμένο όραμα για μια ευρωπαϊκή  μεγάλη σοσιαλδημοκρατική παράταξη. Πολύ καλή η απάντηση για τις συντάξεις. Τέλος ο Καμίνης ήταν πολύ καλά προετοιμασμένος, παρόλο το «αντιεμπορικό» τρακ που έβγαζε στο φακό. Έθεσε ένα διακριτό ιδεολογικό περίγραμμα για το μέλλον ενός ενιαίου πολυτασικού, προοδευτικού και φιλελεύθερου κεντροαριστερού κόμματος. Οι απαντήσεις του για τον διπλό ρόλο του δημάρχου και αρχηγού πολιτικού φορέα ήταν επαρκείς