Ο πολιτικός κόσμος εξέφρασε τη θλίψη του για τον χαμό της και παράλληλα τον θαυμασμό του για το έργο της.
«Η Λούλα Αναγνωστάκη υπήρξε αναμφισβήτητα μια από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Ήδη, από την πρώτη της εμφάνιση με την τριλογία της "Πόλης" (τα μονόπρακτα "Η διανυκτέρευση", "Η Πόλη", "Η Παρέλαση"), το 1965, στην ιστορική παράσταση του Καρόλου Κουν, θα παρουσιάσει τα χαρακτηριστικά εκείνα του θεατρικού της τοπίου, τα οποία θα την τοποθετήσουν στην ιστορία του δραματικού λόγου ως μια από τις πιο σημαντικές, ιδιαίτερες και επιδραστικές φυσιογνωμίες στο νεοελληνικό θέατρο» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λυδία Κονιόρδου.
Η κα Κονιόρδου σημειώνει ότι η Λούλα Αναγνωστάκη μπήκε στο θεατρικό στίβο ώριμη, ήδη, από το πρώτο της κείμενο «με μια όμως ωριμότητα που δεν θα την εμποδίσει να αλλάζει από έργο σε έργο, -"Η Νίκη", "Η Κασέτα", "Ο Ήχος του Όπλου", "Διαμάντια και μπλουζ", "Το ταξίδι μακριά", "Ο Ουρανός Κατακόκκινος", "Σ΄εσάς που με ακούτε"- εξερευνώντας τη φόρμα και τους δεσμούς ανάμεσα στα πρόσωπα, συντηρώντας την πρωτοτυπία και τη διάθεση για το μονίμως και διαρκώς νέο. Μαζί με τους υπόλοιπους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς της κατάφεραν να ευθυγραμμίσουν το ελληνικό θέατρο με τις σύγχρονες θεατρικές εξελίξεις και να δημιουργήσουν ένα συλλογικό λογοτεχνικό αποτέλεσμα».
«Στα θεατρικά της έργα», συνεχίζει η κα Κονιόρδου, «η Αναγνωστάκη συνδύασε αρμονικά τα επιτεύγματα του μοντερνιστικού θεατρικού λόγου, του θεάτρου του Παραλόγου, του υπαρξιακού θεάτρου, ακόμα και του θεάτρου-ντοκουμέντο με μια προβληματική για τις σύγχρονες κοινωνίες και τις σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα σε αυτές. Κατάφερε να μιλήσει για την περιρρέουσα ελληνική ατμόσφαιρα και ταυτόχρονα για την κάθε δυτική κοινωνία. Ελληνικοί και συνάμα παγκόσμιοι, οι ήρωες που δημιούργησε υπάρχουν ως αυτοτελείς χαρακτήρες αλλά και ως ενσαρκώσεις της εποχής και του περιβάλλοντός τους, ως φορείς συλλογικών υπαρξιακών προβλημάτων και αδιεξόδων. Το τραύμα, η μοναξιά, η ήττα είναι ορατά τόσο ως στιγμές της βιογραφίας των ηρώων όσο και ως αποτελέσματα της επίδρασης της ίδιας της Ιστορίας, πάνω τους και πάνω μας. Μέσα από τον έναν θεατρικό λόγο με ιδιαίτερο βάρος στην μουσικότητα, αφαιρετικό αλλά ποτέ αφηρημένο, με ρεαλιστικό περίγραμμα αλλά ποιητικό βάθος, η Αναγνωστάκη θα μας εξιστορήσει την μεταπολεμική περίοδο, την μεταπολίτευση, τον καιρό της κατανάλωσης και των κοινωνικών αδιεξόδων. Έργο μιας εποχής, το θέατρο της Λούλας Αναγνωστάκη παρουσιασμένο σε εμβληματικές παραστάσεις , πολυμεταφρασμένο και παιγμένο εκτός συνόρων, θα αφήσει για πάντα ανεξίτηλο το ίχνος του στην εξελιξη της θεατρικής γραφής κι έκφρασης».
Η ανακοίνωση του προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση:
Μία σπουδαία θεατρική συγγραφέας, μία σπουδαία γυναίκα, η Λούλα Αναγνωστάκη έφυγε σήμερα από τη ζωή, προκαλώντας θλίψη στον κόσμο της τέχνης και καθιστώντας φτωχότερα τα ελληνικά γράμματα. Η Λούλα Αναγνωστάκη υπήρξε από τις κορυφαίες γυναικείες μορφές της τέχνης. Η διαπραγμάτευση ψυχολογικών θεμάτων, όπως η μοναξιά και η ενοχή ενταγμένα στο κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι άγγιξαν τις ψυχές και το νου θεατών και αναγνωστών. Τα θεατρικά της, που αναδείχθηκαν κυρίως από το Θέατρο Τέχνης και το Εθνικό Θέατρο, σφράγισαν το σύγχρονο ελληνικό θέατρο και βρήκαν απήχηση και στο εκτός συνόρων θεατρόφιλο κοινό. Τα θερμά συλλυπητήριά μου στον γιο της, γνωστό συγγραφέα Θανάση Χειμωνά, τους οικείους της και τον χώρο του Θεάτρου.
Το μήνυμα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Twitter:
Έφυγε σήμερα η Λούλα Αναγνωστάκη, μια διανοούμενη, μια σημαντική μορφή του θεάτρου. Συλλυπητήρια στην οικογένειά της.
Η Λούλα Αναγνωστάκη έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών το πρωί της Κυριακής 8 Οκτωβρίου, λίγο πριν τα ενενήντα της χρόνια. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε νομικά, μα ποτέ δεν ασχολήθηκε μ’ αυτά. Πλάι στις ισχυρότατες λογοτεχνικές παρουσίες του αδελφού της Μανόλη Αναγνωστάκη και του συζύγου της, συγγραφέα και ψυχίατρου Γιώργου Χειμωνά, η Αναγνωστάκη πέτυχε να διατηρήσει την αυθεντικότητα της δικής της φωνής, την ξεχωριστή ματιά της στον κόσμο, τον ιδιαίτερο τρόπο της να προσεγγίζει τα πρόσωπα των έργων της.
Πρωτοεμφανίστηκε με τρία μονόπρακτα (Διανυκτέρευση, Η πόλη, Η παρέλαση) το 1965 στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης και το 1967 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με το Εθνικό Θέατρο (Η συναναστροφή). Η συνεργασία της με τον Κάρολο Κουν συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια και μέχρι το θάνατο του Κουν (ο Ήχος του όπλου ήταν το τελευταίο έργο που σκηνοθέτησε).
Τα έργα της Αναγνωστάκη, από τη δεκαετία του ’60 μέχρι πριν λίγα χρόνια οπότε σταμάτησε να γράφει, σφράγισαν την ελληνική δραματουργία και συνέβαλαν στον συγχρονισμό της με τα διεθνή θεατρικά ρεύματα της εποχής της. Ανεβάστηκαν από σπουδαίους Έλληνες σκηνοθέτες και ερμηνεύτηκαν από λαμπρούς ηθοποιούς, μεταφράστηκαν και διάβηκαν τα σύνορα, αγαπήθηκαν πολύ και εξακολουθούν να συγκινούν βαθιά τη νέα γενιά των θεατρικών δημιουργών.
Με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, η Αναγνωστάκη κατάφερε να αναδείξει τις θεματικές που κυριαρχούσαν, στο χώρο της Αριστεράς κυρίως αλλά και στην ελληνική κοινωνία ευρύτερα, στις πρώτες δεκαετίες της δημιουργικής της πορείας, την ήττα, το τραύμα, την ενοχή, την απομόνωση· μετά τη μεταπολίτευση στο έργο της κυριάρχησαν θεματικές που αφορούσαν τα αδιέξοδα της σύγχρονης εποχής, τον εγκλωβισμό των ανθρώπων στις μεγάλες πόλεις, τη νοσταλγία, τη ματαίωση, τη μοναξιά, την έλλειψη επικοινωνίας.
Διέθετε μια σπάνια ευαισθησία που της επέτρεπε να περνά από το καθημερινό και το ιδιωτικό, από τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων, στα δημόσια της ζωής μας, στην κοινωνία και την πολιτική· χωρίς ίχνος ψυχολογισμού, με μια γραφή σπάνιας μουσικότητας, αφαιρετική και ποιητική, πάντα όμως συνδεδεμένη με το ρεαλιστικό υπόβαθρό του, το έργο της Αναγνωστάκη ανατέμνει την ψυχολογία των προσώπων της αλλά και την ψυχή της εποχής της, την ελληνική και την παγκόσμια.
Η απώλεια της Λούλας Αναγνωστάκη αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο ελληνικό θέατρο, το έργο της ωστόσο, αγέραστο και πάντα μοντέρνο, θα είναι πάντα εδώ, θα ζει για πάντα στο σανίδι της σκηνής.
Το τμήμα Πολιτισμού και ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν τη βαθιά τους θλίψη για το θάνατο της Λούλας Αναγνωστάκη και απευθύνουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στον γιο της, τον συγγραφέα Θανάση Χειμωνά, και σε όλους τους οικείους της.
Όλγα Κεφαλογιάννη (τομεάρχης Πολιτισμού και Αθλητισμού της Νέας Δημοκρατίας):
Μια σπουδαία προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών έφυγε σήμερα από τη ζωή. Η Λούλα Αναγνωστάκη αποτύπωσε στα έργα της με τον πιο διεισδυτικό τρόπο μια ολόκληρη περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της.
Η ανακοίνωση του Ποταμιού: Πατήστε ΕΔΩ για να τη διαβάσετε.
Η ανακοίνωση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης:
Από σήμερα το ελληνικό θέατρο γίνεται φτωχότερο. Στέλνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και την αγάπη μας στον γιο της Θανάση. Ο λόγος της ζωντανός, άμεσος, ρεαλιστικός που τον διαπερνά μια ανεπαίσθητη ποιητική αύρα και τα πρόσωπα της ομιχλώδη, εγκλωβισμένα, μοναχικά με έναν ιδιαίτερο ψυχισμό. Πραγματεύτηκε τα σημαντικότερα θέματα της μεταπολεμικής Ελλάδας, χρησιμοποιώντας μικρές στιγμές από την καθημερινή ζωή, κατάφερε να συνθέσει τη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας.
15°
