Σημάδια κορεσμού και σήψης

Η πολιτική ατμόσφαιρα είναι εξαιρετικά ζοφερή. Η αίσθηση του τέλματος είναι διάχυτη σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής. Το ίδιο και η απαισιοδοξία. Η πλειονότητα της κοινής γνώμης εμφανίζεται αδιάφορη για το όσα διαμείβονται εν γνώσει της ή και ερήμην της. Η κρίση έπληξε δραστικά την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική. Η αμφισβήτησή της έχει προσλάβει διαστάσεις επιδημίας. Όλες οι δημοσκοπήσεις το επιβεβαιώνουν. Το κλίμα που διαμορφώθηκε είναι απότοκο των προβλημάτων και των αδιεξόδων της χώρας. Κυρίαρχη τάση καθίσταται η αποστροφή για τις ακολουθούμενες πολιτικές, καθώς και η απαξίωση του κομματικού συστήματος. Έτσι εξηγείται η βύθιση του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και η δυστοκία της αντιπολίτευσης να κεφαλαιοποιήσει τη δυσαρέσκεια.

Η επιρροή των κυβερνώντων συρρικνώθηκε σημαντικά. Οι προσδοκίες που είχαν καλλιεργήσει εξανεμίστηκαν. Η εκλογική τους βάση παρουσιάζει πρωτοφανή αποσυσπείρωση. Οι ψηφοφόροι τους θεωρούν τους εαυτούς τους εξαπατημένους. Καθημερινά βλέπουν ότι οι επίδοξοι εκφραστές του νέου και του άφθαρτου, αντιγράφουν τις χειρότερες στιγμές του παλιού και διεφθαρμένου συστήματος. Ολοένα και περισσότερο διαπιστώνουν ότι το περιβόητο «ηθικό πλεονεκτήματα» που διατυμπάνιζαν δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα στρατήγημα. Οι αντιμνημονιακοί μύθοι κατέρρευσαν, συμπαρασύροντας μαζί τους τις ανέξοδες υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια. Το ιδεολόγημα «πρώτη φορά Αριστερά» πνίγηκε στους εναγκαλισμούς με τον ακροδεξιό Καμμένο. Χάθηκε στις άφατες και υπόγειες διαδρομές με τους νεοκαραμανλικούς. Το δηλητήριο του εθνολαϊκισμού συντηρεί τον ανορθολογισμό, τη συνωμοσιολογία, την αντιπαλότητα, τη μισαλλοδοξία.

Φαίνεται πως η διαχείριση της εξουσίας από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στο μόνο που αποσκοπεί είναι η εμπέδωση των πελατειακών σχέσεων. Αποκλειστικό τους μέλημα, το στοχοθετούμενο εκλογικό τους σώμα. Σ’ αυτό επενδύουν, γι’ αυτό νοιάζονται, αδιαφορώντας πλήρως για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Η παραγωγική και αναπτυξιακή υστέρηση, οι αποεπενδύσεις, η υποχώρηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, η μείωση της πλήρους απασχόλησης, η αποδυνάμωση της ιδιωτικής οικονομίας, τα κλειστά επαγγέλματα, η αποδόμηση της υγείας και της παιδείας, βρίσκονται έξω από τα ενδιαφέροντά τους. Στην πολιτική τους ατζέντα κυριαρχούν οι ειδικές ρυθμίσεις και εξυπηρετήσεις συγκεκριμένων κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων από τις οποίες προσβλέπουν στήριξη. Οι πρόσφατες αποφάσεις για το Taxi Beat είναι αποκαλυπτικές. Ο κυνισμός των κυβερνώντων εύλογα επιτείνει την απογοήτευση, την αδιαφορία και την παραίτηση των πολιτών.

Για το νοσηρό πολιτικό περιβάλλον κάθε άλλο παρά άμοιρη ευθυνών είναι η αντιπολίτευση. Η προσήλωσή της στις συνταγές του παρελθόντος δεν της επιτρέπει να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες και απαιτήσεις. Μπορεί το προβάδισμα του Κυριάκου Μητσοτάκη να είναι αναμφισβήτητο, όμως οφείλεται στην τιμωρητική διάθεση μερίδας εκλογέων. Άλλωστε, εδράζεται κυρίως στην προσωπική του απήχηση παρά στην αποδοχή του κόμματός του. Η Νέα Δημοκρατία, χωρίς στοιχειώδη αυτοκριτική για τις κυβερνητικές της μέρες, αποπειράται τον εξωραϊσμό της, εκμεταλλευόμενη την εικόνα και το προφίλ της νέας ηγεσίας της. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αποδεικνύεται κυρίαρχο. Ωστόσο, η οσμή ναφθαλίνης που αποπνέει, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι εξακολουθεί να είναι φθαρμένο προϊόν. Ο μεταρρυθμιστικός λόγος του αρχηγού της δύσκολα αφομοιώνεται από το παραδοσιακό κοινωνικό σώμα του κόμματός του. Έτσι τα αντιφατικά μηνύματα που εισπράττει η κοινή γνώμη από την αξιωματική αντιπολίτευση επιτείνουν τη σύγχυση. Το σημαντικότερο, συντηρούν την αίσθηση της ασάφειας, ανεπάρκειας και αναποτελεσματικότητας

Το πρόβλημα γίνεται οξύτερο εξαιτίας και της αφασίας στον χώρο της αποκαλούμενης Κεντροαριστεράς. Η παλινδρόμηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης σε αρχέγονες πολιτικές τής στερούν τη δυνατότητα να ακουστεί σε ευρύτερα στρώματα. Η εκλογή ηγεσίας για τον νέο φορέα υπαγορεύεται από μια λογική πολτοποίησης. Η παντελής έλλειψη πολιτικότητας επιχειρείται να υπερκεραστεί, βάζοντάς τα όλα στο μίξερ: ολίγον από Σοσιαλδημοκρατία, Κεντροαριστερά, Κέντρο, φιλελευθερισμό, παλιές και νέες ιδέες, κρατισμός και ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. Η πληθώρα των στελεχών έρχεται σε αντίθεση με την απουσία ισχυρών αναφορών στην κοινωνία. Η άλλοτε κοινωνική βάση του χώρου είναι διαμελισμένη. Ο πολιτικός λόγος του κάθε άλλο παρά σύγχρονος μοιάζει. Οι ιθύνοντες ξεχνούν πως η θεμελίωση ενός νέου φορέα προϋποθέτει νέες ιδέες, νέες δυνάμεις και νέα ηγεσία. Διαφορετικά οι διάσπαρτες κεντροαριστερές δυνάμεις θα αναζητούν αλλού την πολιτική τους έκφραση.

Μετά τις περιπέτειες που γνώρισε η χώρα, η πλειονότητα των πολιτών αντιμετωπίζει το υπάρχον πολιτικό σύστημα με ενστάσεις, με αμφιβολίες, ακόμη και με εχθρότητα. Η κοινωνία παραμένει μπλοκαρισμένη. Στην πραγματικότητα δεν προσβλέπει πουθενά. Ούτε εμπνέεται από κανέναν. Είτε γιατί ένα τμήμα της αντιλαμβάνεται ότι οι σημερινοί εκπρόσωποί του υπολείπονται των αναγκών και απαιτήσεων. Είτε διότι ένα άλλο της έχει εμποτιστεί από τον ακραίο λαϊκισμό που το ισοπεδώνει όλα. Η μία όψη αφορά στον δημιουργικό και προοδευτικό κόσμο που ανησυχεί αναζητώντας νέα πολιτική έκφραση. Αντιθέτως, η άλλη διαπνέεται από τον ανορθολογισμό, τη στείρα και αντιδραστική άρνηση και την ισοπεδωτική αντίληψη. Πάντως τα σημάδια του κορεσμού και της σήψης είναι εμφανή στην πολιτική ζωή, ενώ η κρίση εμπιστοσύνης επιτείνεται.

www.giorgospantagias.gr