Λεσβία και ομοφοβική;

Μοιάζει παράλογο μία πολιτικός που δηλώνει ότι είναι λεσβία και συζεί με τη σύντροφό της, με την οποία έχουν υιοθετήσει δύο παιδιά, να εναντιώνεται στους γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και στην υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Θα έχει, πιστεύω, ενδιαφέρον να διατυπώσουμε κάποιες υποθέσεις που ίσως βοηθήσουν να εξηγηθεί η στάση της Alice Weidel, ηγετικής μορφής του ακροδεξιού κόμματος Alternative für Deutschland, το οποίο κατέλαβε την τρίτη θέση στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές.

Υπόθεση πρώτη

Η Alice Weidel έχει γαλουχηθεί σε ένα συντηρητικό, ομοφοβικό περιβάλλον όπου η παραδοσιακή οικογένεια, που η Weidel δηλώνει πως θέλει να προστατεύσει από «αφύσικους» τρόπους ζωής, αποτελεί το ύψιστο ιδεώδες. Η ίδια δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά από το να ζει με τη φίλη της γιατί απλά δεν έχει επιλογή, εφόσον αυτή είναι η σεξουαλική ταυτότητά της. Ως αποτέλεσμα αυτής της διάστασης μεταξύ της ιδεολογίας και της πραγματικότητας της ερωτικής της επιθυμίας, η Alice Weidel βιώνει έναν έντονο εσωτερικό διχασμό που την οδηγεί να διατυμπανίζει τις αντιδραστικές ιδέες της, τη στιγμή που ζει την καθημερινότητά της ως λεσβία.

Υπόθεση δεύτερη

Για πολλούς ακροδεξιούς, η «δυναμική» παρουσία, η επιθετική συμπεριφορά, η επιβολή των δογματικών τους θέσεων ακόμη και με την ωμή βία, είναι ταυτισμένα με την αρρενωπότητα και την αντρική εξουσία. Συχνά βλέπουμε όμως ότι αυτό το φαλλοκρατικό μοντέλο ασκεί ιδιαίτερη γοητεία και σε γυναίκες οι οποίες επιχειρούν  να το κατακτήσουν μιμούμενες αντρικές συμπεριφορές που θαυμάζουν, ακριβώς όπως η Alice Weidel. Ζούμε άλλωστε στην εποχή του «Μεταφεμινισμού» όπου οι γυναίκες με σημαντική δημόσια παρουσία δεν έχουν την υποχρέωση να  ασχολούνται με την προστασία των δικαιωμάτων ευάλωτων κοινωνικά ομάδων. Ο «Μεταφεμινισμός» δεν έχει άλλωστε συγκεκριμένη ιδεολογική ατζέντα, ενώ η μόνη του στόχευση είναι ότι έρχεται να απελευθερώσει τις γυναίκες από τις απαιτήσεις και τους κανόνες του Φεμινισμού, εφόσον η ισότητα των φύλων (υποτίθεται ότι) έχει πλέον επιτευχθεί, και ο αγώνας για την κατάκτηση διαφόρων οικονομικών ή κοινωνικών αγαθών έχει μετατοπιστεί σε αποκλειστικά προσωπικό επίπεδο.

Υπόθεση Τρίτη (και κατά την άποψη μου, πιο πιθανή)

 Η Alice Weidel  που έχει ήδη μια επιτυχημένη καριέρα στα οικονομικά, εργαζόμενη σε διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οίκους όπως η Goldman Sachs, αποφασίζει να μπει δυναμικά στο χώρο της πολιτικής, απευθυνόμενη στους ξενοφοβικούς, αντιευρωπαϊστές, και ομοφοβικούς ψηφοφόρους που δεν μπορούν να αποδεχθούν την κοινωνική πολιτική της Angela Merkel. Για να αποκτήσει γρήγορα πολιτική δύναμη, και να αναρριχηθεί  εντός του κόμματός της, θα πρέπει να προβάλει τον εαυτό της ως βασική αντίπαλο της «σιδηράς κυρίας» της Γερμανίας, κολακεύοντας ένα βαθιά συντηρητικό και φοβικό ακροατήριο. Η επιθετική ρητορική της κατά των μεταναστών, των ευρωπαϊκών δημοκρατικών θεσμών και των ομόφυλων ζευγαριών, είναι το βασικό όπλο της και το χρησιμοποιεί χωρίς τύψεις – αδιαφορώντας πλήρως για την ευρύτερη θέση των ομοφυλόφιλων με τους οποίους προσωπικά δεν αισθάνεται ότι την συνδέει κάποιου είδους αλληλλεγγύη.