Η ΔΕΘ ως αληθινό πολιτικό αφήγημα

Η Θεσσαλονίκη ανοίγει πάντα εσπευσμένα τον Σεπτέμβριο την πολιτική αυλαία της χώρας. Η έναρξη της ΔΕΘ το σηματοδοτεί ιστορικά εδώ και χρόνια. Ωστόσο η παράλληλη πολιτική τελετουργία που επαναλαμβάνεται ομοιόμορφα απαράλλακτη, έχει διολισθήσει εδώ και πολύ καιρό σε μία τυπική εθιμοτυπία, που αναλώνεται στα επιφαινόμενα και όχι στην ουσία. Μία πρόζα επιδεικτισμού της κεντρικής διοίκησης, με αδύναμο θύμα την Θεσσαλονίκη.

Μετά από 7 χρόνια συντεθλιμμένοι ως χώρα στον κυκεώνα της οικονομικής κρίσης, οφείλουμε να αναζωογονήσουμε τη δημόσια ζωή με μετριοπάθεια ως προς τις συναινέσεις, αλλά και ριζοσπαστικότητα ως προς τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις αλλάζοντας τους τόνους και τους ρυθμούς του πολιτικού λόγου.

Ο κεντρικός πολιτικός λόγος πρέπει να αποχωριστεί οριστικά τους άσκοπους εντυπωσιασμούς, και να εσωτερικεύσει ποιότητες ειλικρίνειας και ρεαλισμού. Το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, ταιριάζει απόλυτα να γίνει η συμβολική απαρχή μίας τέτοιας πολιτικής αναγέννησης.

Η ΔΕΘ συμβολίζει ιστορικά την εξωστρέφεια, τον κοσμοπολιτισμό και την οικονομική ανάπτυξη χωρίς δογματισμούς.

Στη βάση αυτών των εισαγωγικών σκέψεων οι ηγεσίες της πολιτικής ζωής, θα μπορούσαν να νοηματοδοτήσουν διαφορετικά την γιορτή της ΔΕΘ και κυρίως όχι ως μία υποχρεωτική ή προσχηματική αφορμή εξαγγελιών, αλλά ως αληθινό αφήγημα της κεντρικής και αυτοδιοικητικής προοπτικής της χώρας. Η εξέλιξη του ιστορικού οικονομικού θεσμού της πόλης θα μπορούσε να έχει έναν πολυδιάστατο χαρακτήρα. Πέντε απλές προτάσεις, αρκούν για να αλλάξει ο συμβολισμός, αλλά κυρίως η ουσία:

1.  Με αφορμή την ΔΕΘ να εκφραστεί ισχυρά η βούληση για οριστική περιφερειακή αποκέντρωση των κεντρικού συστήματος. Οι πόλεις και οι περιφέρειες πρέπει να ανακτήσουν ένα ισχυρό αυτοδιοίκητο.

2. Οι εξαγγελίες και τα προγράμματα των κομμάτων, να προσγειωθούν πιο γήινα στις εφικτές προοπτικές της χώρας, χωρίς να καθιστούν την αφορμή της ΔΕΘ, σε μία αρένα άσκοπων και άγονων αντιπαραθέσεων.

3. Η άνοδος των πολιτικών ηγεσιών στη Θεσσαλονίκη, να μην παγιδεύει την πόλη  ως όμηρο μίας υποχρεωτικά αστυνομοκρατούμενης πόλης. Δημιουργείται κάθε χρόνο το εξής παράδοξο: ενώ η πόλη γιορτάζει την φιλελεύθερη αντίληψη για τη ζωή και την ανάπτυξη, καταλήγει να συμβολίζει την εσωστρέφεια και την κλειστοφοβία της. Η ζωή στους δρόμους στραγγαλίζεται και η πόλη χάνει το οξυγόνο της ελευθερίας της.

4. Η ετήσια αφορμή της ΔΕΘ δεν μπορεί να είναι το στιγμιαίο και προσχηματικό ενδιαφέρον της κεντρικής διοίκησης με τους τοπικούς  φορείς και τα προβλήματα  της πόλης, αλλά η έναρξη ενός διαλόγου που θα διαρκεί όλη τη χρόνια. Και δεν το θέτω τοπικιστικά μόνο για την πόλη της Θεσσαλονίκης, αλλά για ολόκληρη την Βόρεια Ελλάδα.

5. Οφείλουμε να μετασχηματίσουμε σε επίπεδο ουσίας το πανελλήνιο οικονομικό γεγονός της ΔΕΘ. Να το καταστήσουμε την ετήσια αρχή μίας συλλογικής συμφωνίας για το μέλλον της χώρας. Αυτό το μέλλον χρειάζεται νέες δουλειές, εμπιστοσύνη στον ιδιωτικό τομέα, εξωστρέφεια προς τις αγορές του εξωτερικού και προσέλκυση στοχευμένων επενδύσεων.

Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας της Θεσσαλονίκης. Αλλά θα μπορούσε να γίνει το νέο αληθινό και ειλικρινές πολιτικό αφήγημα της χώρας, στην οικονομία, την καινοτομία, την ανάπτυξη.