Κατίδης και Κυπριακόν

Ήρθε η κυπριακή κρίση και κατέβασε από τα μανταλάκια του εθνικού περιπτέρου την υπόθεση Κατίδη. Η παπαρολογία συνεχίζεται, τώρα φουντώνουν τα δικαστήρια κατά των προδοτών του Χρυσοπράσινου Φύλλου και ο Κατίδης ξεχάστηκε εντελώς. Τη θέση του στο εθνικό καφενείο κατέλαβαν οι μεγιστάνες της γεωπολιτικής ανάλυσης και παραδίδουν μαθήματα, περί του πώς το χοντρό γίνεται ψιλό στην παγκόσμια σκακιέρα.

Βέβαια, ουσιωδώς και σε βάθος, τα δύο άσχετα μεταξύ τους θέματα είναι συγγενή. Αμφότερα ριζώνουν στη μεγάλη αλάνα της εθνικής άγνοιας και τρέφονται από την άφωτη υγρασία υπό το μεγάλο πέπλο του καθ’ ημάς σκότους. Ο Κατίδης είναι η άλλη πλευρά του Κυπριακού. Με την έννοια ότι όσο η Κύπρος δεν μπορεί να μάθει από τα λάθη της και πάντα προς τη δόξα ανάποδα τραβά, έτσι ακριβώς και η κατεστραμμένη ελληνική νεολαία ανιστόρητη πορεύεται προς το κενό. Τον Κατίδη τον συνδέει με το Κυπριακό ό,τι συνδέει τους Κύπριους «απορριπτττιστές» με τους Έλληνες αμνήμονες. Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ανορθολογισμού και το σκότος της καθ’ ημάς Ανατολής.

Όποιος έρχεται συστηματικά σε επαφή με νέους ανθρώπους, θλίβεται που ελάχιστοι ξέρουν ποιος ήταν ο Δαρείος, ο Ξέρξης, ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ακόμα και αυτός ο Περικλής! Βέβαια τα ’χει καταφέρει η πλάστικ κουλτούρα τους να ξέρουν όλοι τον Λεωνίδα. Ήταν τόσο της μόδας πέρσι η ταινία «300», με τόσους κοιλιακούς μύες να ξεχειλίζουν από τις σιδηρές πανοπλίες… Θεωρούν ότι ο Λεωνίδας υπήρξε ο σημαντικότερος αρχαίος Έλληνας. Λογικό. Σάμπως ξέρουν και κάποιον άλλο; Τώρα, στα κατάλληλα πιστοποιημένα με ISO κατηχητικά των ναζί, τα πράγματα θα πάνε ακόμα καλύτερα.

Άγνοια και σκότος παρακολουθούν τη δημόσια σφαίρα και στη Μεγαλόνησο. Παρακολουθούμε αυτές τις δραματικές μέρες όσα ασυνάρτητα και αντιφατικά συμβαίνουν στον τόπο όπου τα δύο τρίτα θέλουν πλέον να φύγουν από το ευρώ. Άμεσα προκύπτει ότι το σχέδιό τους είναι σατανικό: «Πηδούμεν στον γκρεμόν και βλέπουμε. Όταν βρεθούμεν στο κενόν, κάτι θα σκεφτούμεν».

Σχετικά με την τιμωρία του Κατίδη, κάτι θέλω να σας πω. Παρατηρώ εσχάτως ότι αλλάζουν τα χρώματα στις εξέδρες των γηπέδων. Μαυρίζει επικίνδυνα το τοπίο τους. Βλέπεις γαύρους με πολύ ομοιόμορφο μαύρο και λίγο κόκκινο. Και βάζελους με πολύ μαύρο και λίγο πράσινο. Είναι ολοφάνερο. Μέσα στη χουλιγκάνικη χανουμο-βαζελο-γαβρίλα αναπτύσσεται αβέρτα η ναζίλα. Λογικό. Ο χώρος αυτός είναι προνομιακός για να εκτραφεί το αβγό του ναζί. Τόσο ως περιβάλλον λατρείας στη βία, όσο και ως τόπος όπου η γλώσσα δεν βουτάει στα μυαλά πριν ανοίξουνε τα στόματα. Έρχεται από μακριά ο κοινωνικός φασισμός, το τέρας που έλεγε ο Χατζιδάκις, προθάλαμος του πολιτικού φασισμού. Τα παραστρατιωτικά οπλοστάσια των χουλιγκάνων, που επιμελώς χτίζουν «εν αγνοία τους» τα «αθλητικά» σωματεία, είναι η βασική δεξαμενή του.

Φυσικά, υπάρχει και καλό ιστορικό ρίζωμα. Μετά από θλιβερά γεγονότα (1995), οπότε είχε ανησυχητικά χυθεί πολλή καφρίλα και λίγο αίμα, τότε ο πρόεδρος Σωκράτης Κόκκαλης ξεστόμισε την απόλυτη δήλωση-σινιάλο: «Αυτούς τους οπαδούς έχουμε και δεν μπορούμε ούτε θέλουμε να τους αλλάξουμε». Ψάξτε πάμπολλα παρόμοια περιστατικά στη δημόσια σφαίρα μας για να βρείτε πούθε έρχεται ο Κατίδης, ο ναζιστικός χαιρετισμός του, αλλά κυρίως το σύνολο Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο.

Εντωμεταξύ, φυσικά, ο φασισμός και οι ναζί δεν χτυπιούνται με διοικητικά μέτρα, ούτε βέβαια με πετροπόλεμους (σε ραντεβού με τον «ταξικό εχθρό») των «αντι-φασιστών». Μόνο με ιδέες χτυπιούνται οι ναζί. Φτάνει κανείς να ανακαλύψει πόσο παντελώς αδύναμοι και διάτρητοι είναι ιδεολογικά. Τα έχουμε από καιρό ξαναπεί αυτά: «Ξεφουσκώνει η φούσκα των ναζί;» και «Η ατυχής μαύρη προπαγάνδα».

Από όσα ξέρω, ο ναζιστικός χαιρετισμός δεν είναι ποινικό αδίκημα στη χώρα μας, τουλάχιστον για την ώρα. Ούτε και συντρέχει λόγος να γίνει. Εκείνο που χρειάζεται είναι να αποκαλυφθεί μαζικά το πόσο αντικοινωνικό, ανθελληνικό και αντιχριστιανικό κίνημα είναι και πόσο η περί του αντιθέτου προπαγάνδα του επιτηδευμένα ψευδής είναι. Έτσι ώστε να βλέπεις το χαιρετισμό αυτό και να «παθαίνεις εμετό». Ας δούμε λοιπόν πώς μπορεί εδώ να προσφέρει οικειοθελώς ο νεαρός ποδοσφαιριστής.

Θα γίνει Κατιδιάρης, αν απομονωθεί ηθικά ο Κατίδης (θυμηθείτε, ο Μίκης νεαρός ήταν στην ΕΟΝ του Μεταξά, ο Γκίντερ Γκρας ήταν νέος ναζί, έχει καμία αξία;). Είναι γάτα με πέταλα, ένα απλό παιδί χαρά γεμάτο. Σαν και άλλα που η ζωή δεν τους επιτρέπει να αναπτύξουν κάποιες δεξιότητες στο μυαλό τους, έχοντας δώσει προτεραιότητα σε άλλα προσόντα. Με λίγη αγάπη και εμπιστοσύνη στη μεταμέλειά του, τον αρπάζεις από τυχόν επιρροή των ναζί και τον στέλνεις στον κόσμο της κουλ δημιουργίας και της δημοκρατικής ανασυγκρότησης. Αν η γκάφα του έκανε επικοινωνιακή ζημιά στη δημοκρατία, εφόσον ο ίδιος θέλει, μπορεί να τη «διορθώσει». Φτάνει να ηγηθεί μιας καμπάνιας σχετικά με το τι είναι οι ναζί, που θα εξουδετερώσει με το παραπάνω εκείνη τη ζημιά. Έτσι αναστέλλεται άμεσα και κάθε επιβληθείσα ποινή.

Πρέπει όμως πρώτα να καταλάβει κι εκείνος τι ακριβώς είναι οι ναζί, μια που είναι δύσκολο να μάθει. Δείτε γιατί. Τα παιδιά μπερδεύονται. Σου λένε, αφού οι καλοί είναι οι από δω που λένε «Κάτω τα μνημόνια» και οι κακοί είναι οι απέναντι που λένε «Ναι στα μνημόνια», τότε γιατί είναι κακά εκείνα τα ξυρισμένα παλικάρια με τις μαύρες φανέλες που κι αυτά λένε «Κάτω τα μνημόνια»; Θα μας τρελάνετε; Μη μας μπερδεύετε! Όταν οι καλοί, αυτοί που είναι ‘υπέρ του λαού’, λένε «Κάτω τα μνημόνια», τότε όλοι όσοι λένε αυτό το πράμα δεν είναι καλοί; Δεν είναι το σωστό να είμαστε με τους καλούς; Άρα καλοί είναι όλα τα παιδιά που λένε το σωστό και κακοί είναι οι μερκελιστές. Έτσι δεν είναι; Άρα τα λεβεντόπαιδα με τα μαύρα ρούχα είναι καλά παιδιά! Όχι;;; Μα πάλι με μπερδεύετε! Ποιος λέει τι, ποιος είναι καλός και ποιος κακός, είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθεί.

Στο κάτω κάτω, εδώ έχουμε απόλυτη ταύτιση στις δηλώσεις των αμνημόνων ένα χρόνο τώρα. Ποτέ δεν ξέρεις πότε μια ανακοίνωση είναι του ΣΥΡΙΖΑ ή της Χρυσής Αυγής ή έστω των λοιπών υδατανθράκων… Ας παίξουμε πάλι. Ποιος είπε αυτό; «Οι εξελίξεις στην Κύπρο αποδεικνύουν ότι η ευρωζώνη δεν έχει μέλλον, όσο αποτελεί όργανο των τοκογλύφων. Ο Ελληνισμός της Κύπρου που αντιστέκεται είναι θύμα μίας άθλιας οικονομικής επίθεσης με εστία τη Γερμανία και κύριο στόχο το φυσικό αέριο της νήσου». Ποιο καλό παιδί θα μας πει ποιος εξέδωσε αυτή την ανακοίνωση; Και αυτό ποιος το είπε; «Είναι γκάνγκστερς οι Ευρωπαίοι!». Και αυτό; «Είναι πρόστυχοι οι Ευρωπαίοι!». Χε, χε, είναι λίγο δύσκολο να το βρείτε, πώς ο Αλέξης γίνεται σάντουιτς μεταξύ Μιχαλολιάκου και Αρχιεπισκόπου Κύπρου, γιατί είναι άτιμο πράμα ο αριστεροδεξιός λαϊκισμός…

Έτσι ακριβώς και ο Κατίδης δυσκολεύεται να καταλάβει γιατί ήταν κακός ο ναζιστικός χαιρετισμός: απλούστατα γιατί ο «Αριστερός» λόγος τον μπερδεύει, του στέλνει λάθος σήματα περί του τι είναι καλό και τι είναι κακό. Κάθε αμνήμων δεν είναι καλός, αφού οι μνήμονες είναι οι κακοί; Άρα δεν είναι καλοί πατριώτες οι ναζί, αφού είναι πρωτοπαλίκαρα της αμνημοσύνης; Το παιδί βασικά έχει όλες τις καλές προθέσεις, αλλά δεν βλέπει σφαιρικά, λόγω των παρωπίδων που του φόρεσε ΤΟ Σύστημα. Δεν έχει πολιτική διεύθυνση, ο ίδιος μέσα στην απειρία του, γι’ αυτό ζητάει από τους «μεγάλους» να του δώσουν λίγη.

Αλλά και η θεσμική ηγεσία της αμνημοσύνης (ο Αλέξης), βρίσκεται στην τύφλα της και όχι μόνο δεν του παρέχει πολιτική διεύθυνση, αλλά τον μπερδεύει κιόλας. Αυτή η ηγεσία από τη μία τού δίνει έμμεσο σήμα ότι οι ναζί είναι καλοί (ως εχθροί των κακών μνημόνων) και από την άλλη του λέει ότι είναι κακοί γιατί κάνουν φρικτά πράματα. Ήμαρτον, ποιον να πιστέψω, σου λέει ο κάθε Κατίδης… Πώς είναι κακοί οι ναζί, αφού είναι εναντίον της κακιάς συγκυβέρνησης των μερκελιστών, εναντίον και των γκάνγκστερς Ευρωπαίων; Αφού είναι και κατά του κακού μνημονίου, που βρίζει όλη η καλή αντιπολίτευση, εξηγώντας ότι το μείζον είναι να φύγουν τα κακά μνημόνια;;; Και αφού οι αμνήμονες είναι οι καλοί και πάντα λένε τα ίδια πράματα, γιατί και πώς να τους ξεχωρίσω ως καλούς «καλούς» (ΣΥΡΙΖΑ) και κακούς «καλούς» (ναζί);;;

Η μεταμέλεια, που ζητείται από τον Κατίδη, έχει ήδη λάβει χώρα από την επαύριο του ατοπήματος. Ο τύπος έχει κάνει δήλωση μετανοίας, τώρα μένει να του εξηγήσουμε γιατί ακριβώς είναι άθλιοι οι ναζί, ώστε να μπορέσει να το διαδώσει και στα άλλα παιδιά της (ευρύτερης) γειτονιάς του. Να μάθει γιατί ακριβώς τα περί μνημόνων και αμνημόνων είναι βλακώδης, δόλια και ανυπόστατη παπαρολογία. Και γιατί το μείζον δεν είναι ποιος είναι μνήμων και ποιος αμνήμων, αλλά ποιο είναι το αξιακό σύστημα του καθενός, πού τοποθετεί την ανθρώπινη αξία και τι κάνει γι αυτήν. Τελεία και παύλα. Και όποιος έχει μπερδέψει σχετικά τον Κατίδη και κάθε άλλο νέο παιδί, ας ζητήσει συγγνώμη και ας αλλάξει πορεία...

Τα ανάλογα έχουμε και με το Κυπριακό. Υπήρξε μια στρατηγική που έφερε το φωτεινό μυαλό του αείμνηστου Γιάννου Κρανιδιώτη και των συνετών («μειοδοτών») ηγετών Βασιλείου και Κληρίδη, αυτή που έβαλε την Κύπρο στην Ευρώπη με την αποφασιστική, καταλυτική βοήθεια της Ελλάδας. Τώρα, από τον Ττάσσσον και εδώθε η στρατηγική άλλαξε. Και με τίτλο «Το νέον Δόγμαν της Κύπρου» είναι η στρατηγική «Αδέλφια μου αλήτες πουλιά». Που κοντολογής σημαίνει, κάτω οι καισαροπαπιστές Ευρωπαίοι που θέλουν να μας διακορεύσουν και πάνω οι συνορθόδοξοι αδελφοί μας οι Ρώσοιν, που το μόνο που τους νοιάζει είναι το δικό μας καλόν και τίποτε άλλον. Και ίσως βαρέσομεν και ένα δημοψήφισμαν για να τους μπούμε στη μούρην. Σε όποιον δεν αρέσουν οι επιλογές αυτές του ελαφρολαϊκού ρεπερτορίου, είναι προδότης και δεν του ξαναμιλούμεν.

Αυτά είναι. Ξεφεύγουμε από το σκότος μόνο αν ανακτήσουμε την αντίληψη ότι τα πράματα είναι σύνθετα και δεν αποδίδονται με χυδαίες μανιχαϊστικές υπεραπλουστεύσεις, που εσχάτως δίνουν και παίρνουν στο νησί. Ας πούμε, η Γκόλντμαν Σακς, που κυβερνάει τον πλανήτη, έβαλε για πράκτορά της τον Σημίτη, διώξαμε το Σημίτη, σώσαμε τον πλανήτη και ζήτω η Ρωσία κι ο μπακλαβάς να ’ναι γωνία. Και ναι, το Ισλάμ είναι εδών, ενωμένον δυνατόν, αλλά με λίγο φως μπορούμε να διαλύσουμε το σκότος.

Μόνο που για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Γιατί εδώ τσακώνονται δύο κόσμοι μέσα μας. Από δω ο Αριστοτέλης και από κει το τουρκοκρατημένο μπουλούκ ασκέρ. Και σταθερά κερδίζει το δεύτερο. Και όμως γυρίζει, που λέει και η διαφήμιση. Ας το γυρίσουμε, ας το φέρουμε να έρθει καβάλα ο λανθάνων αριστοτελικός ορθολογισμός.

Ελλαδίτες και Κύπριοι, να το μεγάλο εθνικό στοίχημα.