Γιατί με τον Σταύρο

Το Ποτάμι θα μπορούσε να αποτελέσει καταλύτη πολιτικών εξελίξεων, να ανοίξει τον δρόμο πολιτικών και κοινωνικών συνεργασιών και να συμβάλει στην «πολιτική άνοιξη» του τόπου.

Η συμβολή του Ποταμιού επίσης στη δημιουργία ενός ρήγματος του κομματικού καταστημένου που έλεγχε τον προοδευτικό χώρο θα μπορούσε να είναι εξίσου σημαντική.

Το Ποτάμι δεν είχε ανάγκη από ευκαιριακές συμμαχίες που εξυπηρετούν μόνο προσωπικά συμφέροντα, καθώς βρίσκονται μακριά από τα προβλήματα, τις ανάγκες και τα αιτήματα της κοινωνίας.

Κάνοντας ένα συνοπτικό απολογισμό, μπορούμε να πούμε ότι ως ένα σημείο πέτυχε το στόχο του. Άφησε το στίγμα του στην πολιτική ζωή, ανάγκασε τόσο την κοινωνία όσο και τον πολιτικό κόσμο να στρέψουν την προσοχή τους, να δουν και να ακούσουν τις σκέψεις, τις ιδέες και τις προτάσεις του.

Καθώς ο θυμός της κοινωνίας με την ανεκδίηγητη κυβέρνηση έδινε προτεραιότητα στην αλλαγή κυβέρνησης και όχι πολιτικής, επιλέξαμε να δράσουμε δίνοντας βάρος στην ειλικρίνεια, τον ορθό λόγο, τη λύση των προβλημάτων του τόπου και λιγότερο στην εξόντωση του αντιπάλλου.

Η απόφαση για συμμετοχή του Σταύρου στις διαδικασίες ανάδειξης αρχηγού, και μάλιστα επιβάλοντας την πρότασή μας για εκλογή πριν τη δημιουργία κομματικού σχηματισμού –πρωτοφανές στην ιστορία των κομμάτων– ήταν αναπόφευκτη και αποτελούσε μονόδρομο.  Μπροστά μας έχουμε μια νέα πρόκληση και νέες ευκαιρίες, να πραγματοποιήσουμε όσα δεν μπορέσαμε τα προηγούμενα χρόνια, όχι με σκοπό να μονοπωλήσουμε τον χώρο αλλά να τον ενώσουμε. Δεν είναι εθνικές εκλογές. Είναι αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.

Αυτή η ψήφος πρέπει να σηματοδοτήσει την ειρηνική και ήρεμη συνταξιοδότηση του παλιού πολιτικού κόσμου. Δεν είναι μόνο η αρχή της νέας εποχής αλλά και το τέλος της παλιάς. Δεν καλούμαστε να  ψηφίσουμε πρόσωπα αλλά θέσεις, αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει είναι ποια από αυτά είναι ικανά να εφαρμόσουν αυτές τις θέσεις.

Οι ιδέες, οι σκέψεις και οι προτάσεις του Ποταμιού υπήρξαν αφορμή να ξαναδούμε την ιστορία χωρίς την αριστερή ιδεοληψία και τον δεξιό τσαρλατανισμό.  Άνοιξε τη συζήτηση «ταμπού» για την διάκριση αριστεράς δεξιάς, που είχε επιφέρει την πόλωση και τον φόβο. Ξεκαθάρισε πολιτικές έννοιες, όπως του πολιτικού φιλελευθερισμού. Ανάδειξε στρατηγικές οικονομικής ανάπτυξης που μπορούν να μετατρέψουν τη φωτοχοποιημένη Ελλάδα σε αναπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα.

Ο Σταύρος ως απότοκος αυτών των ιδεών και θέσεων, ως ο πρωτοπόρος στην ανάδειξή τους, είναι σε θέση να οδηγήσει και να εγγυηθεί ένα ξεκίνημα αλλαγής και ένα ξεκίνημα νίκης των προοδευτικών δυνάμεων.  Εάν αυτές οι ιδέες και οι θέσεις προσέφεραν, εάν μπορούν και αύριο να προσφέρουν στην ευημερία της χώρας, τότε ο Σταύρος είναι αυτός που θα αγωνιστεί για την επικράτησή τους.