Restart. Η χώρα χρειάζεται επανεκκίνηση.

Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους προς πολίτες του έφτασαν τα 5,4 δις ευρώ, 682 εκ. παραπάνω από την αρχή του έτους. Ξέρετε κάτι αντίστοιχο να συμβαίνει σε άλλη χώρα στον κόσμο; Η κυβέρνηση που θα καταργούσε τα μνημόνια, πρέπει να ολοκληρώσει 135 προαπαιτούμενα για να βγάλει το τρίτο μνημόνιο! Οι πολίτες ζούμε στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο». Κλοτσήσαμε 7 πολύτιμα χρόνια, περιθωριοποιήσαμε 1,3 εκ. άνεργους συμπολίτες μας, απομονώσαμε 1 εκ. απλήρωτους εργαζόμενους των 400 και των 700 ευρώ, διώξαμε 370 χιλ. νέους έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό, «τρώμε» τα χρήματα της βοήθειας προς τους πρόσφυγες για να επιβιώνουν στις λάσπες, σπρώξαμε τους πιο αδύναμους στον γκρεμό, για να ανεβούμε στην εξουσία, για να διορίσουμε τους δικούς μας, για να πουλήσουμε γαλάζιο και κόκκινο αντιμνημονιακό παράλογο, και συνεχίζουμε αμέριμνοι την εναλλαγή στο παιχνίδι του πελατειακού κράτους στο διαγωνισμό των καρεκλών. Η χώρα όμως χρειάζεται ένα restart, μια επανεκκίνηση. Για αρχή. Να δούμε όλοι μας τα λάθη μας, να τα τρέξουμε και να τα διορθώσουμε. Restart και update.

Πώς γίνεται μόνο εμείς να αποτυγχάνουμε εκεί που οι υπόλοιπες χώρες πετυχαίνουν; Μα, οι άλλες χώρες δεν βάζουν τρικλοποδιές στους πολίτες τους, δεν στήνουν πελατειακά κράτη των λίγων σε βάρος των πολλών, οι πολιτικοί δεν ψηφοθηρούν τάζοντας και διορίζοντας και κομπορρημονώντας «κατόπιν ενεργειών μου», δεν κληρονομούν την έδρα βουλευτή στα παιδιά και στα ανίψια τους. Ο Κώστας στον Κυριάκο, ο Γιώργος στην Φώφη, ο θείος Κώστας στον Κώστα, ε γιατί να είναι ο Τραγάκης στην απέξω; Σε ποια άλλη χώρα συμβαίνει αυτό; Ήταν βουλευτής ο πατέρας της Μέρκελ, του Μακρόν; Είναι βουλευτές τα παιδιά της Θάτσερ, του Μιτεράν, του Μπερλουσκόνι; Αλλά και οι πολίτες έξω δεν ανέχονται παραθυράκια και εκπρόθεσμες ευνοϊκές τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια, δεν τρέχουν με φακελάκια να λαδώσουν, δεν τρέχουν σε πολιτικά γραφεία για ρουσφέτια, δεν ψηφίζουν τους χειρότερους, ούτε κάνουν βουλευτές τα παιδιά των βουλευτών. Όλοι μεν διαμαρτυρόμαστε για το διορισμό της dj (!) του ΟΑΣΑ στο γραφείο του Σπίρτζη ως μετακλητής, αλλά κανείς μας δεν ζητά να καταργηθεί ο νόμος που το επιτρέπει. Οι κομματάρχες: Ποιους θα διορίσουμε εμείς; Τα κομματόσκυλα: Πού θα διοριστούμε εμείς; Οι πολίτες: Δεν βαριέσαι τώρα; Έτσι κανένας δεν ζητάει την κατάργηση του νόμου Τσοχατζόπουλου για μετακλητούς. Και πώς θα αλλάξουμε τότε; Πώς θα κόψουμε τον ομφάλιο λώρο κομμάτων - πελατειασμού; Τη ζητάει το Ποτάμι, ναι αλλά εμείς ακόμα κρίνουμε τα πάντα με βάση την κατεύθυνση στον άξονα δεξιά-αριστερά, αντί στον άξονα πρόοδος-συντήρηση.

Στις 5 και 12 Νοεμβρίου στο χώρο του προοδευτικού κέντρου θα γίνει η πρώτη προσπάθεια για την επανεκκίνηση. Έστω και ανορθόδοξα. Έστω και με το αλλοπρόσαλλο Πασόκ, και λοιπούς καρεκλοκένταυρους. Με ηλεκτρονική ψηφοφορία, και με την ψήφο των ελλήνων μεταναστών, να δοθεί χώρος στους ανήσυχους πολίτες να επιλέξουν την ατζέντα και το πρόγραμμα και τον επικεφαλής του νέου φορέα. Οι πολίτες θα επιλέξουμε την πολιτική. Και τους πολιτικούς που θα την εφαρμόσουν. Μια πρώτη απάντηση στην παγιωμένη αντιμνημονιακή φούσκα. Έτσι είναι εύλογο ότι από τα πρόσωπα που θέτουν υποψηφιότητα για το νέο φορέα ο Πολάκης, τα τρολ, οι συριζανέλ χτυπούν μόνο τον Θεοδωράκη. Ούτε τον Καμίνη, ούτε τον Ραγκούση, ούτε τη Φώφη. Χτυπάς πάντα αυτόν που φοβάσαι. Χτυπάς αυτόν που φοβάσαι ότι θα αλλάξει την καθεστηκυία τάξη, και θα σε στείλει πίσω στην πολιτική ανυπαρξία σου.

Ηθικά και αξιακά αυτό που προέχει είναι η άμεση κατάργηση του νόμου Τσοχατζόπουλου για πολιτικά γραφεία και μετακλητούς, να γίνει η εκκίνηση για την κατάργηση του πελατειακού κράτους. Διαύγεια παντού, όριο θητείας βουλευτών, διαχωρισμός κράτους εκκλησίας, το τελικό κείμενο, αξιολόγηση στο δημόσιο, απόλυση των επίορκων δυ, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών και τεκνοθεσία, λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων, η μείωση της φορολογίας κ.λπ. Δέκα δυνατές θέσεις, δέκα απλές θέσεις που φαίνονται επανάσταση, ενώ σε όλον τον κόσμο είναι θεσμοί εδώ και χρόνια. Γιατί εμείς εδώ ως «θεσμούς» θεωρούμε το άλλο όνομα της Τρόικας! Και η εφαρμογή στην πράξη... «Το μείζον για την καθημερινότητα είναι η προσπάθεια όλων μας για δουλειές, δουλειές, δουλειές».

Η κοινωνία των πολιτών χρειάζεται μια νίκη, μπορεί να τη διεκδικήσει και να την κατορθώσει. Σε μια χώρα που όλα καταρρέουν, το πιο δυναμικό τμήμα της πρέπει να βγει μπροστά και να αναστρέψει την πορεία. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πώς θα δώσουμε χώρο δράσης στις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας να συμμετέχουν στο νέο φορέα όταν και η πρώτη σειρά και οι επόμενες θα είναι κατειλημμένες από ένα παρεάκι πράσινες καρέκλες που ο ένας θα πριονίζει την καρέκλα του άλλου, και ενώ εμείς συνήθως επιλέγουμε τη γαλαρία ή τον καναπέ.

Η αποτυχία της χώρας και των πολιτών ήταν η αδυναμία της να διορθώσει τα λάθη της. Δεν υπάρχει χώρα που δεν κάνει λάθη, δεν υπάρχει πολιτικός που δεν κάνει λάθη. Τα λάθη στη χώρα μας όμως επαναλαμβάνονται. Το μεγάλο λάθος των πολιτών ήταν η εθελοτυφλία μας σε αυτά. Σε μια λογομαχία με ένα φίλο μου αυτός υποστήριζε ότι οι «πασοκατζηδες» το 2000 δεν εξέλεξαν βουλευτή τον Πεπονή επειδή δημιούργησε το ΑΣΕΠ. Του εξήγησα ότι όταν Πεπονής και Ανδρέας επέλεξαν το ΑΣΕΠ δεν το έκαναν για να πάρουν ψήφους από τους «πασοκατζήδες» του πελατειακού κράτους (γιατί τους έκλεισαν την πόρτα), αλλά από ψηφοφόρους σαν αυτόν που διαμαρτύρονταν για τη συνδιαλλαγή των κομμάτων με τους πολίτες. Αυτός ήταν που δεν επιβράβευσε τον Πεπονή με την ψήφο του, και τον τιμώρησε όπως και οι «πασοκατζήδες»! Αντιθετως από τη στάση του φίλου μου επιβραβεύτηκε στην πράξη η μεγέθυνση του πελατειακού κράτους. Από τη δική μας αδράνεια αυξάνεται το χάσμα της κοινωνίας των πολιτών και του πελατειακού κράτους. Σε μια χώρο 10 εκ. εγγεγραμμένων ψηφοφόρων οι ΣΥΡΙΖΑνελ κυβερνούν άνετα με τις ψήφους μόλις 2,1 εκ. πολιτών, γιατί μεγάλο τμήμα επέλεξε την απουσία από την κάλπη. 

Υ.Γ. Ο νέος φορέας του προοδευτικού κέντρου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναλάβει το ξέπλυμα του Πασοκ. Η κ. Γεννηματά και οι υπόλοιποι υποψήφιοι από το Πασόκ θα πρέπει να απαντήσουν και για τα δάνεια του κόμματός τους και για τον τρόπο αποπληρωμής τους. Μετά τις επόμενες εκλογές η όποια κρατική επιδότηση θα αφορά αποκλειστικά το νέο φορέα, και το Πασόκ δεν θα έχει έσοδα ούτε καν για να πληρώνει έστω τους τόκους των δανείων του (το μόνο που πληρώνει τώρα). Διεκδικούν να συμμετάσχουν στο νέο φορέα, αλλά πριν πρέπει να απαντήσουν με ποιο τρόπο δεν θα μετακυλίσουν το χρέος των 200 εκ. ευρώ στους πολίτες.