Πού και πού, τις σπάνιες αυτές φορές που η αισιοδοξία για τη χώρα που κατοικώ κερδίζει τη μάχη εναντίον της πραγματικότητας, κάνω ένα μικρό τεστ. Ένα τεστ που θα ήθελα να κάνετε και εσείς: Φανταστείτε πως δεν έχετε καμία σχέση με την Ελλάδα. Φανταστείτε πως είστε κάτοικος της Σουηδίας, της Μάλτας, της Εσθονίας, της Χιλής, της Νοτίου Αφρικής, της Νέας Ζηλαδίας, του Άρη, του Πλούτωνα, του Σείριου. Φανταστείτε όποιο μέρος θέλετε εκτός από την Ελλάδα. Φανταστείτε ακόμα πως κανένας συγγενής και κανένας φίλος σας δεν έχει καμία σχέση με αυτή την άκρη των Βαλκανίων. Στη συνέχεια φανταστείτε ότι, παρόλο που δεν σας συνδέει τίποτα απολύτως με την Ελλάδα, ξέρετε πάρα πολλά για τη ζωή και τους ανθρώπους της. Αφού τα φανταστείτε όλα αυτά και μπείτε στη θέση του αποστασιοποιημένου παρατηρητή, αναρωτηθείτε: Υπάρχει έστω και μια πιθανότητα η χώρα αυτή να γλιτώσει την καταστροφή;
Δεν χρειάζεται να φωνάξετε δυνατά την απάντησή σας. Αν η ηλικία σας (η βιολογική) είναι μεγαλύτερη των 15 ετών και συμβαδίζει με την πνευματική, αν έχετε εμπεδώσει πως τα πράγματα δεν συμβαίνουν επειδή θέλουμε να συμβούν (ξέχασα να πω πως το τεστ αυτό είναι ακατάλληλο για θαυμαστές του Πάολο του Κοέλιο), αν έχετε καταλάβει πως η επιθυμία και η πραγματικότητα δεν ταυτίζονται, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική. Δυστυχώς, η αισιοδοξία για το μέλλον της Ελλάδας έχει να κάνει μόνο με την επιθυμία μας να μην καταστραφεί ο τόπος που εμείς και οι δικοί μας άνθρωποι κατοικούμε, και καθόλου με την πραγματικότητα η οποία απολύτως τίποτα καλό δεν φανερώνει.
Αν νομίζετε πως υπερβάλλω σκεφτείτε τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα, αρχές φθινοπώρου του 2017, 7 χρόνια μετα την παραδοχή της ελληνικής χρεοκοπίας και την υπογραφή του πρώτου μνημονίου:
Η κυβέρνηση διορίζει επικεφαλής του ΟΑΣΘ τον −άσχετο με το αντικείμενο− συνταξιούχο πατέρα ενός μεγαλοϋπουργού. Ένας άλλος μεγαλοϋπουργός ομολογεί πως το πακέτο Γιούνκερ δεν αξιοποιήθηκε γιατί ήταν πολύς κόπος καθώς απαιτούσε business plan και ο υπουργός δημόσιας τάξης ισχυρίζεται πως η −αρμοδιότητάς του− Πυροσβεστική Υπηρεσία είναι το χειρότερο κομμάτι του Δημοσίου.
Οι φόροι είναι ψηλότεροι από ποτέ αλλά πιάνουν τόπο καθώς στην ΕΡΤ ανακοινώνονται νέες προσλήψεις, ενώ οι συμβασιούχοι στο δημόσιο είναι 30% περισσότεροι από πέρυσι.
Η επένδυση στο Ελληνικό δεν προχωράει καθώς αντιδρούν οι συμπολίτες μας που ισχυρίζονται ότι ο χώρος (στον οποίο λειτουργούσε αεροδρόμιο για δεκαετίες) είναι αρχαιολογικός, και κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας που ισχυρίζονται πως ο ίδιος χώρος είναι δάσος (ναι, ο χώρος που λειτουργούσε το αεροδρόμιο, μη ρωτάτε περισσότερα, δεν είμαι ψυχίατρος).
Η δικαιοσύνη (ναι, αυτή που κέρδισε την εμπιστοσύνη μας αποφαινόμενη πως ο Αρτέμης ο Σώρρας είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου) φροντίζει ώστε να ανασταλεί η ποινή σφραγίσματος νησιωτικού μπαρ, του οποίου οι ταμειακές μηχανές απεργούσαν και του οποίου τα αυτοκόλλητα με τα οποία το σφράγισε την πρώτη φορά η ΑΑΔΕ τα «πήρε ο αέρας» (στην καταλυτική δράση του ανέμου συμφώνησε και η τοπική αστυνομία, οπότε σίγουρα έτσι θα είναι).
Η αξιωματική αντιπολίτευση προτιμά να περιγράφει το τι κάνει η κυβέρνηση και να θυμίζει το τι είχε υποσχεθεί παρά να περιγράφει τι ακριβώς θα κάνει η ίδια, ίσως επειδή η δημοσιογραφία είναι προτιμότερη από την πολιτική. Τα στελέχη της διαβεβαιώνουν πως δεν έχουν σκοπό να απολύσουν ούτε έναν δημόσιο υπάλληλο αλλά θα κάνουν την αξιολόγηση, μάλλον για να σπάσει τη μονοτονία της εργασίας στο Δημόσιο. Ο αρχηγός της παρουσιάζει το πομπώδες «Σχέδιο για την οδική ασφάλεια» τη στιγμή που όποιος έχει πιάσει τιμόνι στα χέρια του ξέρει πως το μόνο που χρειάζεται για να περιοριστεί η δράση των νταβατζήδων των δρόμων (και τον πεζοδρομίων) είναι Τροχαία που να μην είναι σε λευκή απεργία και βεβαιότητα τιμωρίας.
Ο Πρόεδρος της επιτροπής Δεοντολογίας της ΝΔ (τουλάχιστον έτσι εμφανίζεται στο σάιτ του), Γιάννης Τραγάκης, ανακοινώνει πως, σε συννενόηση με τον αρχηγό του, κληροδοτεί τη θέση του στο ψηφοδέλτιο της Β’ Πειραιά στο γιο του. Μετά το κράξιμο, η ΝΔ ανακοινώνει πως ο υιός Τραγάκη αποκλείεται από τα ψηφοδέλτια, αλλά η απορία παραμένει: Η συνεννόηση είχε γίνει ή ο μπαμπάς Τραγακης είπε ψέματα; Κι αν είπε ψέματα και εξέθεσε με τέτοιο χυδαίο τρόπο τον αρχηγό του κόμματός του, ποιες θα είναι οι συνέπειες που θα αντιμετωπίσει;
Η υπόλοιπη αντιπολίτευση είναι ένα σύνολο κομμάτων του κέντρου, τα οποία επιθυμούν να εκλέξουν αρχηγό χωρίς πρώτα να έχουν αποφασίσει τι είδους αρχηγό ψάχνουν. Δεν τους ενδιαφέρει αν ο αρχηγός τους είναι εκσυγχρονιστής, κρατιστής, παλιός, καινούργιος, φθαρμένος, άφθαρτος, δεξιόστροφος, αριστερόστροφος ή αν δεν στροφάρει καθόλου (αν και αυτό το 'χουν δοκιμάσει, συγνώμη ΓΑΠ). Δεν τους ενδιαφέρει τι θα είναι το κόμμα τους, ποιες οι αρχές του και ποιο το σχέδιό του. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα και πολύ σωστά κάνουν, καθώς το μοναδικό ζητούμενο είναι η εξουσία.
(Ζητώ συγνώμη, αλλά η αναφορά στα κόμματα δεν περιλαμβάνει το ΚΚΕ επειδή δεν θέλω να ανακατεύομαι με θρησκευτικές οργανώσεις, και τη Χρυσή Αυγή γιατί δεν θέλω να ανακατεύομαι με βούρκους.)
Σκεφτείτε τα όλα αυτά (ένα μικρό μέρος από την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών), σκεφτείτε και όλα τα άλλα που δεν έγραψα και που τα ξέρετε καλά, συνδυάστε τα με το ότι ζείτε στη μοναδική χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα που έχει τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων που δεν βλέπουν τίποτα το εγκληματικό στις Σοβιετικές δικτατορίες και προσπαθήστε να ξαναπαντήσετε στην ερώτηση: Υπαρχει τίποτα, πέρα απο την επιθυμία σας, που να δικαιολογεί οποιαδήποτε αισιοδοξία;
17°
