Ο Δαλάι Λάμα της Κεντροαριστεράς και άλλα παραμύθια

Διαβάζουμε αυτές τις μέρες ότι ο Σ. Θεοδωράκης πιέζεται (και το σκέφτεται σοβαρά) να κατέβει ως υποψήφιος για την αρχηγία του ανύπαρκτου φορέα, ενώ προηγήθηκε η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Γ. Καμίνη. Δύο πολιτικοί εκτός ΔΗΣΥ θα είναι υποψήφιοι για την αρχηγία ενός κόμματος χωρίς όνομα, χωρίς σύμβολα, χωρίς καταστατικό, θέσεις και αρχές, χωρίς πολιτική συμμαχιών και χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό. Θα είναι δηλαδή ο Δαλάι Λάμα της Κεντροαριστεράς. Κάτι σαν ένα βασιλιά χωρίς βασίλειο και υπηκόους.

Στελέχη της ΔΗΣΥ, που έχουν αποδεχθεί τον οδικό χάρτη της κας Γεννηματά, μου τονίζουν ότι ο εκλεγμένος αρχηγός θα αποφασίσει για το όνομα, τα σύμβολα, την ιδεολογική πλατφόρμα, τους στόχους και την πολιτική συμμαχιών του κόμματος, το οποίο θα ιδρύσει αμέσως μετά την εκλογή του.

Θέτω ευθέως και δημοσίως τα ακόλουθα ερωτήματα:

1. Και αν οι ηγεσίες ή τα επικείμενα συνέδρια των ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ και ΔΗΜΑΡ δεν συμφωνούν με τις αποφάσεις του εκλεγμένου αρχηγού του ανύπαρκτου κόμματος; Τι θα γίνει τότε;

2. Τα υπάρχοντα κόμματα θα αποφασίσουν τη διάλυσή τους ή θα συνεχίσουν να υπάρχουν; Διότι εάν συνεχίσουν να υπάρχουν, τότε τα μέλη τους θα είναι, συγχρόνως, και μέλη ενός άλλου κόμματος; Θα έχουμε αρχηγό ανύπαρκτου φορέα, που θα ηγείται της ομάδας των προέδρων υπαρκτών κομμάτων ή οι πρόεδροι των υπαρκτών κομμάτων θα πράττουν σύμφωνα με τις αποφάσεις των οργάνων των κομμάτων τους;

3. Από την εκλογή του νέου αρχηγού και εάν αυτός/ή δεν είναι βουλευτής, θα συνεχίσει η κα Γεννηματά να είναι αρχηγός της ΔΗΣΥ και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ή θα παίρνει εντολές από τον εκλεγμένο αρχηγό του ανύπαρκτου κόμματος;

4. Και σε αυτή την περίπτωση ποιος θα είναι ο ρόλος του εκλεγμένου αρχηγού του υπό ίδρυση κόμματος; Ποιος θα χρηματοδοτήσει τα γραφεία του, το προσωπικό της γραμματείας του, τους συμβούλους του και τα ταξίδια του ανά την Ελλάδα, προκειμένου να οργανώσει την εκλογή εκπροσώπων από όλους τους νομούς της χώρας για το ιδρυτικό συνέδριο; Ποιος θα χρηματοδοτήσει την οργάνωση του ιδρυτικού συνεδρίου;

Καλούνται οι εμπνευστές αυτής της πρωτότυπης διαδικασίας εκλογής αρχηγού ανύπαρκτου κόμματος να απαντήσουν στα ερωτήματα, που θέτω και θέτουν χιλιάδες αγωνιούντων ενεργών προοδευτικών πολιτών. Τους υπόσχομαι δε ότι εφ' όσον απαντήσουν και με πείσουν, θα γίνω κήρυκας του οδικού χάρτη, που έχουν επιλέξει, και θα ζητήσω δημοσίως συγγνώμη για την...αναίδειά μου και την απερισκεψία μου να ονομάσω τον υπό εκλογή αρχηγό «Ο Δαλάι Λάμα της Κεντροαριστεράς» ή  «βασιλιά χωρίς βασίλειο και υπηκόους». Και το λέω ειλικρινά.

Το σημαντικότερο, όμως, ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι η διαφορά απόψεων, που υπάρχει στον μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ χώρο. Ο Μεσαίος Χώρος ούτε ενιαίος είναι ούτε έχει τις ίδιες απόψεις, στόχους και πολιτική συμμαχιών για την μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχή.

Η πρώτη τάση δεν παύει να επαναλαμβάνει την καταστροφή, που επήλθε από την κυβερνητική συνεργασία ΠΑΣΟΚ (με πρόεδρο τον Β. Βενιζέλο) και ΝΔ στο χρονικό διάστημα 2012-2014. Έχει δε αποφασίσει ότι «ιδεολογικός μας αντίπαλος είναι η ΝΔ», «εμείς είμαστε η Αριστερά», «κρατάμε ίσες αποστάσεις από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ» και «δεν μπορεί να συγκροτηθεί κεντροαριστερά χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ ή ένα μεγάλο μέρος αυτού». Εξ άλλου, «ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», όπως μονότονα επαναλαμβάνουν κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Η άλλη τάση θεωρεί ότι η πολιτική του παρελθόντος (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), αλλά και του παρόντος στον υπερθετικό βαθμό (ΣΥΡΙΖΑ), είναι άκρως ξεπερασμένη και καταδικασμένη από τους πολίτες. Είναι αυτή που μας έφερε σε αυτή την πολιτική, κοινωνική, πολιτισμική και οικονομική χρεοκοπία. Αυτή πιστεύει ότι στην μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχή όλες οι καθαρά φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, που πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις στο Σύνταγμα, στην Παιδεία, στην Υγεία, στο Δημόσιο Τομέα, στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και στη δημιουργία θέσεων εργασίας για τους νέους ανθρώπους και στην αριστεία, οφείλουν να συμπορευτούν για να δώσουν λύσεις στα προβλήματα.

Το μεγάλο ερώτημα, που τίθεται είναι: Μπορούν αυτές οι δύο τάσεις να βρουν ελάχιστο κοινό παρονομαστή, ο οποίος όμως θα είναι αρκούντος μεγάλος, ώστε να μπορέσουν να βρεθούν μαζί στις κρίσιμες αυτές ώρες; Προσωπική μου άποψη σε κάθε περίπτωση είναι ότι οι διαφορές δεν γεφυρώνονται, παρά μόνον εάν η παραδοσιακή τάση αντιληφθεί ότι η πολιτική, την οποία οραματίζεται να ακολουθήσει και πάλι στην μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχή είναι αυτή που χρεοκόπησε την Ελλάδα και την οποία πρέπει να στείλουν στο πυρ το εξώτερο, και δώσει το προβάδισμα στην προοδευτική τάση. Εάν δεν το αντιληφθεί και δεν κάνει δύο βήματα πίσω, τότε οι προοδευτικές και μεταρρυθμιστικές δυνάμεις οφείλουν να συμπορευτούν και να προχωρήσουν. Ήρθε πλέον η ώρα των αποφάσεων για όλους.