Πολυπολιτισμικότητα είναι…

Γενικώς αντιμετωπίζω με καχυποψία τις στοχοποιήσεις και τις μεθόδους κοπτοραπτικής της επίσημης, ημιεπίσημης και ανεπίσημης εγχώριας αριστεράς. Γι’ αυτό και δεν βιάστηκα να βγάλω συμπεράσματα για τον κύριο Κωτούλα όταν σε διάφορα sites και εφημερίδες δημοσιεύτηκαν αποσπάσματα από το πόνημα του σχετικά με το Γ’Ράιχ. Ούτε είχα και την ευκαιρία να το προμηθευτώ από κάπου ώστε να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον τρόπο σκέψης του.

Την άποψη μου για τον νέο σύμβουλο της κυβέρνησης στο εξαιρετικά λεπτό και πολύπλοκο θέμα της ιθαγένειας την σχημάτισα από ένα βίντεο μιας πρόσφατης ομιλίας του σχετικά με τους μετανάστες. Αν και σε αυτό υπάρχουν πολλά σημεία άξια αναφοράς θα χρειαστεί να παρακάμψω αρκετά.

Όπως τον γεμάτο συντακτικά μαργαριτάρια λόγο του που παραπέμπει σε τελειόφοιτο δημοτικού και οπωσδήποτε όχι σε καθηγητή μέσης εκπαίδευσης και πολυγραφότατο συγγραφέα. Ή την πασαλειματική ερμηνεία επιστημονικών ερευνών τους συγγραφείς των οποίων αναφέρει με λάθος ονόματα (μιλάει για τον σεναριογράφο george putman συγχέωντας τον προφανώς με τον σύμβουλο των τριών τελευταίων Αμερικανών προέδρων robert putman). Ας παρακάμψω ακόμα και τη σύγχυση μεταναστευτικών ρευμάτων με εθνοτικές γηγενείς ομάδες (Φλαμανδούς στο Βέλγιο, Γαλλόφωνους στον Καναδά). Και τέλος τον περίφημο αστικό μύθο ότι οι Έλληνες δεν πήγαν στις χώρες υποδοχής τους όπως ήρθαν οι λαθροεισβολείς στην Ελλάδα…

Θα εστιάσω μονάχα στους «επιστημονικούς» ορισμούς που προσδίδει στην πολυπολιτισμικότητα. Πολιπολιτισμικότητα είναι ο Μουσουλμάνος να έχει δύο πισίνες, μια για το γιο του και μια για την κόρη του, μας πληροφορεί, καθώς ως γνωστόν τα σπίτια των μουσουλμάνων μεταναστών είναι γεμάτα πισίνες, θα προσθέσω εγώ. Πολυπολιτισμικότητα είναι το δικαστήριο να αναγνωρίζει ελαφρυντικά για έναν κινέζο μετανάστη που σκότωσε τη γυναίκα του για λόγους τιμής, συνεχίζει, αν και τα εγκλήματα τιμής διαπράττονται, και αυτά σπανιότατα, από μουσουλμάνους μετανάστες (και όχι Κινέζους και λοιπούς Απωανατολίτες) και φυσικά κανένα ευρωπαϊκό ή αμερικάνικο δικαστήριο δεν αναγνωρίζει πολιτισμικά ελαφρυντικά (μιλάμε για τον νέο σύμβουλο σε ζητήματα ιθαγένειας). Και το λογύδριο του συνεχίζεται χωρίς την ελάχιστη επιστημονική αναφορά, παρά μόνο με κορώνες που παραπέμπουν σε ομιλίες στελεχών άλλων πολιτικών(;) παρατάξεων…

Συμπερασματικά η έλλειψη σοβαρότητας του κυρίου Σαμαρά σε λεπτότατα εσωτερικά ζητήματα συνεχίζεται με απαράμιλλη συνέπεια την ώρα που η ρητορική του ευθυγραμμίζεται ολοένα με τα πρώην Λαοτιανά στελέχη που τώρα φιλοξενεί. Δυστυχώς για εκείνον τα ποσοστά της Χ.Α ουδόλως ψαλιδίζονται τη στιγμή που ο καιροσκοπικός χειρισμός του μεταναστευτικού μπορεί μακροχρόνια να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που το θέμα βρίσκεται σε χέρια ανθρώπων όπως ο αξιότιμος κύριος Κωτούλας.

Υ.Γ: Για την ιστορία παραθέτω έναν επιστημονικό ορισμό της πολυπολιτισμικότητας, μακριά από ένθεν κακείθεν εξωραϊσμούς και αφορισμούς, από το λεξικό κοινωνιολογικών εννοιών της Penguin: Μια κοινωνία χαρακτηριζόμενη από πολιτισμικό πλουραλισμό- όπως στις περιπτώσεις των Η.Π.Α ή της μεταπολεμικής Μ.Βρετανίας. Ιδανικά, η πολυπολιτισμικότητα επευφημεί την πολιτισμική ποικιλομορφία (π.χ θρησκευτική, γλωσσική) εν αντιθέσει με την ενσωμάτωση (βλ. σχετικό όρο) όπως αυτή παρουσιάζεται σε προγενέστερες μελέτες φυλής, εθνικότητας και μετανάστευσης.