Η αριστε(ρ)ία του κ. Γαβρόγλου

Η απόφαση της κυβέρνησης δια του υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου για το ζήτημα της σημαίας, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Θα έλεγα ότι, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Ένας ακόμη αριστερός ο οποίος αφού αξιοποίησε τα οφέλη του καπιταλισμού για τον ίδιο, τώρα μας διδάσκει αριστεροφροσύνη, ενώ προβαίνει και σε καινοφανείς διαπιστώσεις ως προς την ποιότητα της εκπαίδευσης των πανεπιστημίων του εξωτερικού.

Άλλωστε οι αριστεροί μας έχουν συνηθίσει επί τρία χρόνια να εξάγουν τις ιδεοληψίες και τον κομπλεξισμό τους στην κυβερνητική τους πρακτική.

Το βλέπουμε για παράδειγμα στην οικονομία, με τους μικρομεσαίους και τους ελεύθερους επαγγελματίες, που κάνανε το μέγιστο λάθος να ασχοληθούν με την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Μα πού πάτε καλοί μου άνθρωποι, που θα έλεγε και ο συγχωρεμένος Θανάσης Βέγγος; Δεν ξέρετε ότι μόνο το κράτος είναι άριστος επιχειρηματίας και όλοι πρέπει να δουλεύουμε για αυτό; Αντί το κράτος να υπηρετεί τον πολίτη, οι πολίτες πρέπει να υπηρετούν το κράτος. 

Στην προσπάθεια της η κυβέρνηση να βγάλει από πάνω της τη ρετσινιά του μνημονιακού κόμματος και της αριστερής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφαρμόζει, επιλέγει τη νέα γενιά ως ανάχωμα, εκμεταλλευόμενη τη στάση και την οργή της έναντι των θεσμικών, οικονομικών και κοινωνικών  επιπτώσεων  των μνημονίων.

Για την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει πάντα να υπάρχει ή έστω να κατασκευαστεί ένας ταξικός αντίπαλος. Διότι αλλιώς θα φανεί η γύμνια της πολιτικής της και η έλλειψη σοβαρής ανάλυσης της πραγματικότητας. Δηλαδή η αυταπάτη της, την οποία πολλές φορές έχουν επικαλεστεί τα στελέχη της και ο ίδιος ο πρωθυπουργός για να δικαιολογήσουν τις κωλοτούμπες τους. 

Με βάση λοιπόν τις παραπάνω ιδεολογικές καταβολές η κυβέρνηση επέλεξε να προσεγγίσει το ζήτημα της αριστείας για την επιλογή του σημαιοφόρου στα δημοτικά σχολεία και όπως φημολογείται στα Γυμνάσια και Λύκεια, με μία νέα αριστερής εμπνεύσεως καινοτομική διαδικασία. Μία διαδικασία που βασίζεται στην αντίληψη όπως είπε και ο πρωθυπουργός Αλέξης, ότι αριστεία δεν είναι ποιος θα κρατάει τη σημαία, σε μία άκρως απλοϊκή και συνάμα λαϊκίστικη προσέγγιση.

Για τους Συριζαίους η αριστεία είναι ρετσινιά, έχει χαρακτηριστικά ρατσισμού και δημιουργεί ψυχολογικά ζητήματα στους μαθητές. Προφανώς κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Το μόνο που δημιουργεί είναι κομπλεξισμό και εμμονές στα στελέχη της κυβέρνησης.

Ο κ. Γαβρόγλου για να αιτιολογήσει την απόφασή του, προτάσσει μεταξύ των άλλων επιχειρημάτων του τη θεωρία της ισότητας των ευκαιριών και του δικαιώματος όλων να κρατούν τη σημαία, καθώς επίσης και ότι η επιλογή του άριστου μαθητή έχει δημιουργήσει φαινόμενα βαθμοθηρίας. Με βάση αυτά επέλεξε ως κριτήριο επιλογής την κλήρωση μεταξύ των μαθητών στηρίζοντας το δόγμα «αριστερή αριστεία σημαίνει τύχη και λοταρία».

Ας δούμε όμως την ουσία της επιχειρηματολογίας του. Προφανώς ο εν λόγω υπουργός δεν γνωρίζει ότι με βάση όλες τις επιστημονικές έρευνες σε όλους τους τομείς δραστηριότητας σημαντικό παράγοντα συμμετοχής και θετικής αποδοχής ενός ατόμου για τη συμμετοχή του σε μία διαδικασία ακόμα και ενός μικρού παιδιού είναι το κίνητρο. Η ανάπτυξη της άμιλλας, του ευγενούς ανταγωνισμού και η μάθηση της αξίας της προσπάθειας και της επιβράβευσής της, δεν μπορεί να μηδενίζεται στο πλαίσιο της ισοπεδωτικής εφαρμογής της λογικής της κοινωνικής ισότητας. Πρόσβαση και κίνητρα για τις ίδιες ευκαιρίες έχουν και πρέπει να έχουν όλοι. Δεν μπορεί όμως να τιμωρείται αυτός που επιλέγει να αναπτύξει τις δεξιότητές του και να τις αναδείξει επαρκώς σε σχέση με τους άλλους.

Όσο για το θέμα της βαθμοθηρίας, αποτελεί τουλάχιστον κωμικό η εφαρμογή του πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι. Κανείς δεν αντιλέγει ότι ο ανταγωνισμός δημιούργησε τέτοια φαινόμενα. Όμως η απάντηση δεν είναι η κατάργηση αλλά η θέσπιση κανόνων και διαδικασιών που να περιορίζουν ει δυνατόν να μηδενίσουν  τα εν λόγω φαινόμενα. Γιατί μία τέτοια πολιτική προϋποθέτει μεταξύ των άλλων την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την ποιοτικότερη εκπαίδευσή τους. Μήπως τελικά ο υπουργός Παιδείας κατάφερε να μετατοπίσει την κουβέντα από την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος με τη λήψη μίας τέτοιας απόφασης;

Απορώ μάλιστα γιατί  ο κ. υπουργός δεν πρότεινε να γίνει δημοψήφισμα μεταξύ των μαθητών της χώρας για τον τρόπο επιλογής του σημαιοφόρου. Ή επίσης να λαμβάνεται υπόψη ο αριθμοδείκτης καταλήψεων, πορειών, συμμετοχής σε αντιεξουσιαστικά κινήματα, αρνήσεων των παραδοσιακών προτύπων, κ.λ.π. είτε των ιδίων είτε των γονιών τους. Είναι μία άκρως αριστερή προσέγγιση που ταιριάζει γάντι στην αριστερή κουλτούρα.

Αν όμως η απόφαση της κυβέρνησης είναι φυσιολογική σε σχέση με τη γενικότερη ιδεολογική της ταυτότητα, προκαλεί προβληματισμό η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως προς τη γενικότερη στρατηγική αντίδρασής της, καθώς έδειξε χαρακτηριστικά αιφνιδιασμού. Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι, η κυβέρνηση θα προσπαθούσε ενόψει και τις τρίτης αξιολόγησης να στρέψει την πολιτική της ατζέντα αλλού και μάλιστα σε θέματα που να ελκύουν το αριστερό της ακροατήριο. Η υψηλή αποχή των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, επιβάλουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες. Η ΝΔ πέρα από τη λογική της κατάργησης των εν λόγω διατάξεων σε καμία περίπτωση δεν μπήκε στην ουσία του θέματος. Καμία αναφορά στην αξιολόγηση της εκπαίδευσης. Καμία έκδοση πολιτικού λόγου στα στελέχη της. Το πρόγραμμα για την παιδεία θα έπρεπε να προβληθεί προ πολλού σε βασικά θέματα και όχι να περιορίζεται σε γενικόλογες συνεντεύξεις υπευθύνων σε κυριακάτικα φύλλα των εφημερίδων όταν  μάλιστα δηλώνουν ότι είναι ήδη έτοιμο. Η ανάδειξη της στρατηγικής της διαφοροποίησης έναντι του ΣΥΡΙΖΑ σε αντίθεση με τη μέχρι σήμερα στρατηγική εστίασης στη λογική του ώριμου φρούτου και των εκλογών θα πρέπει να επισπευσθεί. Εύλογα επίσης οι πολίτες θα επισημάνουν ότι, όσες φορές η ΝΔ ήταν στην εξουσία δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στην εφαρμογή των όποιων φιλελεύθερων πολιτικών της στα θέματα της παιδείας. Αρκέστηκε στην αποδοχή της αριστείας ως έννοια, εγκαταλείποντας κάθε προσπάθεια υιοθέτησης μίας πολιτικής κουλτούρας  για την κοινωνία για το συγκεκριμένο θέμα όπως και σε άλλα ζητήματα.

Όσο πλησιάζουμε προς το υποτιθέμενο τέλος του τρίτου μνημονίου και τις εκλογές τόσο πιο πολύ θα αναδεικνύονται οι ταξικές συμπεριφορές της κυβέρνησης. Δυστυχώς η ταξική αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ αποτυπώνεται έντονα στο χώρο της Παιδείας. Για το ΣΥΡΙΖΑ είναι λογικό. Η αντίληψη περί ισότητας, η πλήρης ισοπέδωση των αξιών, η επιβράβευση της ήσσονος προσπάθειας και η  άρνηση να δεχθούν ότι ένας άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει και να προσπαθήσει για να γίνει καλύτερος διεκδικώντας περισσότερα οφέλη για αυτόν μέσα από μία  διαδικασία άμιλλας και ανταγωνισμού αποτελούν βασικά ιδεολογικά προτάγματα των εκπροσώπων της start up κυβερνώσας αριστεράς. Το ζήτημα είναι πως αντιδρούν τα υπόλοιπα κόμματα και οι ώριμοι πολίτες. Διότι η απορρύθμιση της Παιδείας δημιουργεί νέα ακραία φαινόμενα λαϊκισμού και θύλακες μισαλλοδοξίας.