Τα πρώτα λάθη

Η χειρότερη κληρονομιά που άφησε πίσω της η ΝΔ είναι αυτή η αίσθηση του απόλυτου «πλιάτσικου» στο δημόσιο χρήμα, έτσι όπως εκφράστηκε και με την πλήρη περιφρόνηση στην κοινή περιουσία όλων: ρημαγμένα υπουργικά γραφεία, δεκάδες κινητά τηλέφωνα σε παρατρεχάμενους με λογαριασμούς χιλιάδων ευρώ, υπεξαίρεση σκληρών δίσκων γεμάτων με κρατικά στοιχεία, σκανδαλώδεις παραγγελίες χιλιάδων ανθοδεσμών και άλλων δημοσιοσχετίστικων εξόδων. Φαίνεται μάλιστα ότι εξέχουσα θέση σε αυτό το «ράλι κατάχρησης» έχει συγκεκριμένο «πουλέν του καραμανλισμού», με λαμπρή πορεία στο σκανδαλώδες «υπουργικό τίποτα»...

Υπ’ αυτή την έννοια, το κοντράστ με τις πρώτες εξαγγελίες της παρούσας κυβέρνησης είναι ακόμα πιο έντονο: ο αέρας των αλλαγών που θεσπίζουν και προάγουν την εντιμότητα, τη διαφάνεια, την αξιοκρατία (κι εντέλει την επαναφορά της αμιγώς πολιτικής διεργασίας, σε αντίθεση με την απόλυτη αυθαιρεσία), με τη θέσπιση κανόνων και μέτρων, είναι εξόχως αισιόδοξη. Ακόμα πιο ελπιδοφόρες είναι οι εξαγγελίες για τη θεραπεία χρόνιων πληγών όπως η ατιμωρησία, η πολυνομία και το «βόλεμα μέσα στο χάος» της διαφθοράς.

Η αισιοδοξία που γέννησαν οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης είναι διάχυτες στην κοινωνία – διαπερνούν την αγορά και ξεπερνούν κατά πολύ το παραδοσιακό εκλογικό ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ, όπως έδειξε και η μέτρηση που έφερε το 70% των ψηφοφόρων της ΝΔ να διάκειται θετικά. Ωστόσο, οι πρώτες εντυπώσεις σκιάστηκαν από μια αίσθηση όχι και τόσο καλής προετοιμασίας σε ορισμένους τομείς (όπως φάνηκε και από την προκήρυξη των θέσεων Γενικών Γραμματέων στο ίντερνετ), μια αμηχανία και υπόγεια αντιδικία για τις αρμοδιότητες, αλλά και ορισμένα (αναστρέψιμα) λάθη σε θέματα αρχής:

 Όσο κι αν ακούγονται εξαιρετικά «λυτρωτικές» οι ρήσεις Χρυσοχοΐδη ότι «όποιος αστυνομικός αγγίξει πολίτη θα φεύγει με συνοπτικές διαδικασίες» κι ότι «δεν υπάρχει άβατο» για τα διάφορα νταβατζηλίκια, η πρώτη εφόρμηση της αστυνομίας στα Εξάρχεια συνοδεύτηκε από καταγγελίες που μιλούσαν για αυθαιρεσία αστυνομικών με πολιτικά (χωρίς να δείχνουν τα στοιχεία τους), σκαιή συμπεριφορά προς θαμώνες καφενείων (!), εκδικητικές προσαγωγές υπερβάλλοντος ζήλου και εξευτελισμό πολιτών που ελέγχονταν αλλεπάλληλα και παρέμεναν γονατιστοί στο πεζοδρόμιο επί 20 λεπτά. Τέτοια συμπεριφορά δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς η αστυνομία δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη, ειδικά αν έχει «εκπαιδευτεί» από διάφορους «στρατηγούς ανέμους». Μια προοδευτική κυβέρνηση λοιπόν πρέπει να την αναμορφώσει σε βάθος, αλλάζοντας το κλίμα, και να προσέξει πάνω απ’ όλα να μην «αντεκδικείται», ούτε να δημιουργεί «βεντέτα» με τους πολίτες, «αμολώντας τους καταπιεσμένους» – μέχρι πρότινος κινούμενους στο απαράδεκτο δίλημμα «να τους κοιτάμε ή να τους δέρνουμε».

 Στο οικονομικό πεδίο, όλοι γνωρίζουν πλέον την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα ταμεία του κράτους, που επιμελώς είχε αποκρυβεί από τους απελθόντες – ακόμα και από το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (!). Ωστόσο, μια κυβέρνηση που επιθυμεί, όπως λέει, να καταστήσει την πολιτεία ευνομούμενη, δεν μπορεί να αποδέχεται τη συνέχιση της (προσβαλλόμενης από παντού) «έκτακτης εισφοράς» – εκτός «αν τα δικαστήρια την κηρύξουν παράνομη». Οφείλει να την αποσύρει, όπως και την ανεκδιήγητη «τακτοποίηση» των ημιυπαίθριων – την οποία είχε εμπνευστεί ο πολιτικός που δήλωσε αποχωρώντας ότι «η οικολογία έχει γίνει και λίγο μόδα»! Διαρροές και μισόλογα όμως μιλούν για επαναφορά με άλλη μορφή...

Η εξαγγελία για απόσυρση των υπουργικών «μερσεντέ» και τον περιορισμό των φρουρών που κουβαλούσαν τα ψώνια, δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει περισσότερο τους πάντες – εκτός ίσως από τα ίδια τα «ψώνια». Ωστόσο, ο υπουργός Εσωτερικών, που γνωρίζει πολύ καλά να προάγει τη σεμνότητα ως αξία, παρέβλεψε ότι τα όρια των 1.400cc που έθεσε για τα κρατικά υβριδικά αυτοκίνητα οδηγούν μονοπωλιακά στο μοναδικό μοντέλο της αγοράς.

Οι πραγματικές δυσκολίες πάντως τώρα αρχίζουν – και η αλήθεια είναι ότι έχουν συσσωρευτεί τόσα «δεινά», που το έργο μοιάζει «υπερφυσικό». Και μόνο το 50% των υποσχέσεων για μια άλλη Ελλάδα να εκπληρωθεί, τότε θα έχουμε ως χώρα κερδίσει πάρα πολύ χαμένο έδαφος. Ίσως και αυτό δικαιολογεί την έλλειψη τόλμης για μεγαλύτερες τομές, όπως η πλήρης εγκαθίδρυση (και συνταγματικά) του κοσμικού κράτους, ώστε επιτέλους να μην είναι υποχρεωτικός ο θρησκευτικός όρκος.

Το ευχάριστο είναι ότι όσα λοιδωρούσαν φίλοι και εχθροί, όπως η εκλογή του αρχηγού από τη βάση, τώρα υιοθετούνται από τους «απέναντι». Το δυσάρεστο είναι ότι δυνάμεις όπως το ΚΚΕ «εξάγουν» την εκλογική αποτυχία της ηγεσίας σε κοινωνική ένταση. Και ο κίνδυνος για το ΠΑΣΟΚ είναι να υποτιμήσει τους αντιπάλους...  A