Η λατρεία της φούσκας

Η ζέστη είναι αφόρητη στη Λεμεσό. Το δέρμα κολλάει τη στιγμή που βγαίνεις από το νιοστό ντους που έχεις κάνει από το πρωί. Ψάχνεις για μια ρυτίδα στο πέλαγο μπας και ανακουφιστείς από την ιδέα και μόνον ότι μπορεί να φυσήξει. Στο ντόκο δύο ρώσικα σκάφη του πολεμικού ναυτικού λικνίζονται από μία αδιόρατη ρεστία. Τα ναυτάκια αργά το απόγευμα σουλατσάρουν στην παραλιακή ψάχνοντας για συντροφιά. Κοντά τους ένα γαλλικό. Ο ήλιος πέφτει και ακούγονται τα πρώτα ελικόπτερα να απογειώνονται. Θα κάνουν γύρους μέχρι το Οικόπεδο 11, σύμβολο πια της νέας εποχής. Στο τηλέφωνο είναι ο Κυριάκος, παλιός του ΑΚΕΛ, ξέρει από τέτοια. Πριν από μήνες, τον Απρίλιο αν θυμάμαι καλά, ήρθε ο Ρώσος και του έδινε 8 εκατομμύρια κολλαριστά για ένα οικόπεδο στο κέντρο της πόλης που επεκτείνεται με πλοκάμια χταποδιού. 

Αρχές Ιουλίου, άλλος Ρώσος τού δίνει 25 εκατομμύρια. Ο Κυριάκος τα έχει παίξει. Ξανά μανά η φούσκα από την αρχή, ψιθυρίζει. Είδε και αποείδε, τα έβαλε κάτω και έκοψε το οικόπεδο στα έξι. Έκανε το λογαριασμό και του βγαίνει πολύ παραπάνω από τα 25. Καλή η φούσκα, μονολογεί. Κάθε πρωί στο γραφείο χτυπά το τηλέφωνο. Πρώτα οι Ρώσοι και αμέσως μετά οι Ουκρανοί και μετά οι Κινέζοι. Ακολουθούν οι Βρετανοί, οι Γάλλοι και πάει λέγοντας. Οι στατιστικές δείχνουν πως οι ρωσικές of shore έφυγαν για τις Μπαχάμες. Οι ίδιες στατιστικές δείχνουν πως Ρώσοι και Κινέζοι έβαλαν ζεστά 4 δις το 2016 για να αποκτήσουν στην Κύπρο την περίφημη Golden Visa, την άδεια παραμονής και εργασίας. Κάτι σαν το όνειρο του Μάρδα στην Ελλάδα που έψαχνε με το ντουφέκι τους επενδυτές από τη Συρία. Η Κύπρος είναι μια σταλιά. Οι Κύπριοι είναι λίγοι. Μερικά δισεκατομμύρια κάνουν μια χαρά τη δουλειά. Έχτισαν και έναν ουρανοξύστη. Ο Ρώσος αγόρασε το ρετιρέ. Άλλαξε τα σχέδια και έβαλε και ασανσέρ, εξωτερικό, για να ανεβάζει στο σαλόνι του την «Μπέντλεϊ» έτσι για πλάκα. Κόστος δυσθεώρητο. Πλήρωσε, όμως, μέχρι και την τελευταία δεκάρα. Ο Κυριάκος τα έχει όντως παίξει και με το δίκιο του.

Στη Λευκωσία παίζουν τις κουμπάρες στα καφενεία με το φυσικό αέριο. Κάποτε ήταν το οικόπεδο «Αφροδίτη». Τώρα είναι αυτό της ΤΟΤΑL, με το West Capella και το γεωτρύπανο στη μέση. Νομίζεις πως η Μεσόγειος μυρίζει υδρόθειο. Κάτω στα 4.700 μέτρα το τρυπάνι ψάχνει το κοίτασμα. Στην άλλη άκρη οι Ισραηλινοί σηκώνουν τα αεροπλάνα τους που κάνουν βυθίσεις στα ανοιχτά της Πάφου, νοτιοδυτικά. Μια κορβέτα τους περιπολεί κοντά στο γεωτρύπανο. Μακριά, πολύ μακριά, το USS George Bush μπλοκάρει τις επικοινωνίες των Τούρκων. Μία φρεγάτα τους κάνει βόλτα δεκάδες μίλια βορειότερα, απέναντι από την Πάφο συντροφεύοντας τον ταλαίπωρο τον «Μπαρμπαρόσα», ένα χοντρό σκαρί από τον ευρωπαϊκό βορρά, ασουλούπωτο, που βρέχει τα ύφαλά του μπαινοβγαίνοντας στην κυπριακή ΑΟΖ , έτσι για να καίει καύσιμα, χωρίς λόγο και αιτία, μόνο για τη μόστρα και για να πουλάει μαγκιές στην εσωτερική αγορά της Τουρκίας που γιορτάζει με ένα απίστευτο τουρκομπαρόκ τον ένα χρόνο από το αποτυχημένο πλην όμως επιτυχέστατο πραξικόπημα. Η γαλλίδα υπουργός Άμυνας, μία κυρία μινιόν, βγάζει φωτογραφίες με τα ναυτάκια στο κατάστρωμα της μίας από τις δύο γαλλικές φρεγάτες που περιπολούν γύρω από το οικόπεδο της ΤΟΤΑL. Ο Μακρόν θέλει να δείξει πως η Γαλλία δεν ξεχνά το Levante, έστω και αν η Εγγύς Ανατολή έχει ξεχάσει τη Γαλλία. Μάλλον ο Μακρόν θέλει να υπενθυμίσει πως η TOTAL είναι γαλλική εταιρεία.

Στο Τελ Αβίβ οι ειδικοί σύμβουλοι προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο και να συμφωνήσουν με τους Τούρκους για την πόντιση ενός αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το ισραηλινό πηγάδι «Λεβιάθαν» στην τουρκική ενδοχώρα. Φθηνή και εύκολη λύση. Εκνευρισμός στη Λευκωσία. Άλλα τους λένε στη Θεσσαλονίκη με τον Τσίπρα και τον Νετανιάου και άλλα κάνουν στο Τελ Αβίβ. Μύλος. Νοτιότερα, ούτε δέκα μίλια από την TOTAL, οι Αιγύπτιοι χαμογελούν. Γι’ αυτούς κλήρωσε το μεγαλύτερο κοίτασμα ever, το ΖΟR, γιγαντιαίο, ανεξάντλητο, μοναδικό, «μάννα εξ ουρανού», το αντίθετο ακριβώς από τις επτά πληγές του Φαραώ. Οι Κύπριοι ευελπιστούν πως η εγγύτητα στο ZOR υπόσχεται κοίτασμα υδρογονανθράκων και στα δικά τους οικόπεδα.

Στο κέντρο της Λεμεσού σχεδιάζουν. Έχουν μέθοδο οι άνθρωποι. Από το τίποτε έστησαν πανεπιστήμια. Τώρα δεν έχουν πού να βάλουν τους σπουδαστές. Θα χτίσουν εστίες. Στήνουν ξενώνες για τους καθηγητές. Κοίτα να δεις. Τα μπαράκια είναι φουλ. Στις εξέδρες της νέας μαρίνας τα ρεστοράν προσφέρουν γκουρμεδιές άγνωστες στους ντόπιους. Όλα αλλάζουν. Και φθηνά. Δεν είναι άπληστοι. Είναι μεθοδικοί. Θα στα πάρουν έτσι κι αλλιώς. Γιατί να το δείξουν ξεδιάντροπα; Στην Πάφο συντελείται μία τουριστική Βαβυλωνία. Χτίζουν νησί στη θάλασσα, στήνουν συγκροτήματα, φτιάχνουν (πού, στην Κύπρο) γήπεδα γκολφ, κατασκευάζουν μαρίνες, καζίνο, πολλά δισεκατομμύρια, αλλά είπαμε... Η Κύπρος είναι μια σταλιά. Μερικά δις αρκούν για τη δουλειά. Άλλωστε όλα γίνονται με τις ευλογίες της Εκκλησίας. Χωρίς αυτήν δεν κουνιέται φύλλο. Ο απόλυτος «συν-εταίρος», μεγάλη η Χάρη Της.

Στην άλλη άκρη του νησιού ξέρουν τι τους περιμένει. Τα «παιδιά» του Ερντογάν ξέρουν τη δουλειά τους. Άλλοι μεθοδικοί αυτοί. Έχουν δέσει τους Τουρκοκύπριους με «Memorandum of Understanding», κάτι σαν τον Ρέντλιγκ δηλαδή. Τίποτε δεν γίνεται χωρίς τα γρόσια από την Τουρκία. Οι Τουρκοκύπριοι ξέρουν πως αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση σε λίγο θα γίνουν μια μικρή επαρχία των Μείζονων Αδάνων, ή υποπε ριφέρεια της Αττάλειας, κάτι σαν μαγαζάκι για τις δουλειές των «Τίγρεων της Ανατολίας», τους επιχειρηματίες του Ερντογάν διά πάσαν νόσον και πάσα απατεωνία. Άσχημα πράγματα.

Στη Λεμεσό δεν πας νωρίς για ύπνο με τέτοια ζέστη. Παρακολουθείς τους Ρώσους κατακόκκινους να τρωγοπίνουν κατεβάζοντας απίστευτες ποσότητες από γαρίδες Νιγηρίας, αφού ως γνωστόν στο νησί μόνον κάτι Τουρκοκύπριοι ψαρεύουν. Οι δικοί μας όχι. Το ’χουν για παρακατιανό επάγγελμα. Ασχολούνται με το Real Estate τρομάρα τους, δηλαδή με τη φούσκα αλλά οργανωμένα, μεθοδικά όχι σαν τους καλαμαράδες άτσαλα. Μεσοπέλαγα το τρυπάνι αγκομαχά να φτάσει στο στόχο του τρώγοντας καθαρό στρώμα αλατιού που τρίβει το μέταλλο σαν υπερφυσικό γυαλόχαρτο. Το Ελντοράντο, αν υπάρχει, είναι ακόμη μακριά, όπως και οι Τούρκοι. Η Κύπρος τελεί υπό διεθνή προστασία, είναι η άτιμη η θέση, είναι οι Εγγλέζοι, είναι αυτή η κουκίδα στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι όλα μαζί. Χιλιάδες χρόνια, τόνοι αίματος, πολλά λεφτά, και μεθοδικότητα. Είπαμε. Το Κραν Μοντανά είναι πολύ μακριά από τις αναπαλαιωμένες στην εντέλεια χαρουπαποθήκες του λιμανιού της Λεμεσού.