«Καθήκοντα άμισθης προϊσταμένης του Νομικού Γραφείου της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού αναλαμβάνει από σήμερα (σ.σ. από χθες) η επίτιμη πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου - Χριστοφίλου».
Κάποτε η ρήση του κ. Βουλγαράκη, νόμιμο άρα και ηθικό, είχε ξεσηκώσει πολλές αντιδράσεις. Τώρα χρησιμοποιείται σαν επιχείρημα περίπου το εξής: Αφού δεν απαγορεύεται, είναι εντάξει. Δεν υπάρχει πρόβλημα, λοιπόν, με το διορισμό της πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου στο γραφείο του πρωθυπουργού, αφού δεν υπάρχει ρητός νόμος του κράτος που να απαγορεύει σε δικαστικούς λειτουργούς να αναλαμβάνουν παρόμοια αξιώματα.
Υπάρχει ωστόσο μία θεμελιώδης αρχή του κράτους δικαίου που λέει: Μόνον όταν οι τρεις κρατικές εξουσίες είναι η μία ανεξάρτητη από την άλλη, μπορεί η μία να εξισορροπεί και να ελέγχει την άλλη, μόνον όταν η εξουσία αναχαιτίζει την εξουσία οι πολίτες μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς. Η διάκριση των εξουσιών είναι θεμελιώδης γιατί προστατεύει ένα δημοκρατικό κράτος από τον αυταρχισμό και την κατάχρηση εξουσίας.
Εδώ το πέρασμα από τη μία όχθη της εξουσίας στην άλλη έγινε μέσα μέσα σε 10 μέρες. Χωρίς να πάμε στα πεπραγμένα της κυρίας Θάνου όσο ασκούσε το ανώτατο αξίωμα της δικαστικής εξουσίας. Προσπερνώντας την προσπάθειά της να αυξήσει τα όρια ηλικίας που προβλέπει το σύνταγμα για να παραμείνει στη θέση της· κατανοώντας τη φιλόδοξη φύση της· ξεχνώντας τη μήνυση εναντίον του καθηγητή Σταύρου Τσακυράκη, όταν είχε κάνει κριτική στο περιεχόμενο της επιστολής που είχε στείλει στους προέδρους των ανώτατων δικαστηρίων των χωρών της ΕΕ· μην εστιάζοντας στις περιπτώσεις που έδειξε αμετροέπεια παίρνοντας θέση σε ζητήματα που υπερέβαιναν τα συνταγματικά της καθήκοντα... Το ερώτημα που εγείρεται, αφελές αλλά και ουσιαστικό: Αν ο ανώτατος εκπρόσωπος της δικαστικής εξουσίας αποκτάει θεσμικό ρόλο συμβούλου στην κυβέρνηση, πώς διασφαλίζεται η διάκριση και ανεξαρτησία των δύο εξουσιών; Ποιες ήταν οι σχέσεις της προέδρου του Αρείου Πάγου με την κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της θητείας της;
Η κ. Θάνου, περιφρονώντας τον άγραφο νόμο σύφωνα με τον οποίο οι πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων όταν συνταξιοδοτηθούν δεν αναλαμβάνουν πολιτικές θέσεις, περιφρόνησε το κύρος και την αξιοπιστία τους αξιώματος που υπηρέτησε. Και επιβεβαίωσε μέρος της κριτικής που δέχτηκε όσο το υπηρετούσε. Η μετάβασή της από τον Άρειο Πάγο στο γραφείο του πρωθυπουργού είναι μια ενέργεια προκλητική, και συμπληρώνεται από την ανάποδη από τις παρεμβάσεις του Πάνου Καμμένου στο έργο της δικαιοσύνης, στην υπόθεση Noor 1. Για την κυβέρνηση τίποτα από τα δύο δεν είναι μεμπτό. Η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία κατά το δυνατόν αλληλοϋποστηρίζονται. Διαφορετικά έρχονται σε οξύτατη αντιπαράθεση, όπως συμβαίνει άλλωστε με την πρωτοφανή σύγκρουση που παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες, με αφορμή τις δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης και τις αναρτήσεις του αναπληρωτή υπουργού Υγείας.
Τα δύο αυτά περιστατικά εμπλοκής της κυβέρνησης με τη Δικαιοσύνη έρχονται να συμπληρώσουν μια σειρά από ενέργειες που προηγούμενες κυβερνήσεις δεν θα τολμούσαν, κρατώντας τα προσχήματα και φοβούμενες την κατακραυγή. Όχι όμως η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση, που εκλέχτηκε για το διαφορετικό της ήθος. Ενδεχομένως όλα αυτά και να δικαιολογούνται από τη μέχρι τώρα πορεία της. Αν έχεις διανύσει τη διαδρομή από τα οδοφράγματα στην εξουσία έχοντας κάνει όλα τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκες, αν έχεις κάνει μια αντιστροφή της πραγματικότητας τόσο ασύλληπτη που σχεδόν κιόλας έχει ξεχαστεί, τότε δικαιούσαι να πιστέψεις ότι όλα επιτρέπονται.
Υ.Γ. Ο κ. Παπαγγελόπουλος κάνει λόγο για «κατρακύλα» της εμπιστοσύνης των πολιτών στο θεσμό της δικαιοσύνης και την κατηγορεί για αντικυβερνητική στάση. Ο Π. Πολάκης, εκφράζεται με το δικό του τρόπο. Την ίδια στιγμή θέμα Δημοκρατίας θέτουν ευθέως οι εισαγγελείς, με ανακοίνωση της Ενώσεως τους, κάνοντας λόγο για επιθέσεις κατά της δικαιοσύνης.
17°
