Η φαιδρή εκδίκηση της γυφτιάς

Πολλά γράφτηκαν για το τραγικό δυστύχημα από μαγκάλι, με τους δύο νεκρούς στη Λάρισα. Σε συνέχεια του πολύ ενδιαφέροντος υποκείμενου άρθρου του Θανάση Χειμωνά «Βουλώστε το πια!», ας προχωρήσουμε το συλλογισμό του, επενδύοντάς τον με κάποια επιπλέον ιδεολογικά και πολιτικά ρουχαλάκια.

Το άθλιο χυδαίο φοβικό Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο (Π.Α.Φ.), που κρύβεται πίσω από την ουρά του και χωρίς αισχύνη κάνει πως δεν καταλαβαίνει, συνεχίζει απρόσκοπτα να σπεκουλάρει πάνω στα ζόρια της κρίσης. Αδίστακτα σκυλεύει νεκρούς και καπηλεύεται τον πόνο του άλλου. Προσπαθεί να ολοκληρωθεί ως κλασικό βαϊμαρικό φαινόμενο, προετοιμάζοντας την ανωμαλία, εκόν ή άκον.

Ο δομικός κλαψο(μπιπ)ισμός του ξεκινάει από την απλή γκρίνια για το πιο μικρό προβληματάκι και δεν σταματάει παρά μόνο στα ύψη του άπειρου ουρανού. Και όσο πιο πολύ ενισχύεται, τόσο αποτελεί εγγύηση καλής διατροφής για τη φοβικότητα, την εσωστρέφεια, την υπανάπτυξη, τη βία και την ανομία και κάθε άλλο χαρακτηριστικό του Π.Α.Φ.

Λυπάμαι. Μόνο σε πολύ λίγους κάνει εντύπωση το πόσο είναι παρόμοιες οι πολιτικές δηλώσεις των ανόμοιων εταίρων του Π.Α.Φ. Όχι μόνο για το δυστύχημα αυτό, αλλά και για τόσα άλλα γεγονότα της πρόσφατης επικαιρότητας. Αλήθεια, πάρτε σε εισαγωγικά «Έλληνες πεθαίνουν για να συλλέγει φόρους ο Στουρνάρας και να τους αποδίδει στη Μέρκελ. Χιλιάδες αυτοκτονίες, παιδιά που καίγονται από ξυλόσομπες και σκάνε από αναθυμιάσεις. Η συνέχεια της ανθρωποκτόνου μνημονιακής πολιτικής ισοδυναμεί με έγκλημα και προδοσία». Είναι μία από τις επίσημες δηλώσεις των «αντιμνημονιακών» (χε, χε) κομμάτων. Ήταν του ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως των ναζί; Ή μήπως των θεματοφυλάκων του Εθνικού Αμύλου και των λοιπών Υδατανθράκων; Ή έστω του ΚΚΕ;

Ξέρω, εκνευρίζονται τα κόμματα της «Αριστεράς» όταν τους λες τέτοια σόκιν λόγια, που ανακινούν το θέμα της «Θεωρίας των Δύο Άκρων»… Όμως, ποιος τις κάνει αυτές τις δηλώσεις; Αυτοί θα έπρεπε πρώτοι να κάνουν εμετό, όσο συνειδητοποιούν πως οι δηλώσεις τους είναι αδιαλείπτως και βαρετά ίδιες με των ναζί… Γιατί δεν τους περνάει από το μυαλό ότι κάτι δεν πάει καλά με την ανάλυσή τους, ακόμα και με τη μετάλλαξη του ηθικού και αισθητικού τους αξιακού συστήματος;… Κοντεύει χρόνος, που εισαγάγαμε την έννοια του Π.Α.Φ. και απάντηση σε αυτή την ενοχλητική ερώτηση ακόμα δεν έχουμε πάρει…

Άλλωστε δεν είναι μόνο οι επίσημες πολιτικές δηλώσεις. Είναι και τα συγγενή τους μπλογκς, είναι και οι λοιπές εκδηλώσεις των κομμάτων και των μετωπικών τους οργανώσεων, που φτιάχνουν το κλίμα. «Η βία των μνημονίων σκοτώνει», πού γράφτηκε αυτό (χε, χε); «ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ, ΦΥΓΕΤΕ!», «Δείξετε στην Τρόικα τα νεκρά παιδιά!» και λοιπές προοδευτικές ακαθαρσίες. Θα γελάσει πικρά κανείς αν ανακαλύψει πού έχει εμφανιστεί κάθε ψηφίδα του μωσαϊκού αυτής της πόρκα μιζέρια ποιητικής.

Στο απολύτως ίδιο μοτίβο αυτού του ΜΟΝΟΧΝΩΤΟΥ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΥ λαϊκισμού, ήρθε και διαχύθηκε καπάκι (και πώς να έλειπε;) η «συγκλονιστική επιστολή ενός πατέρα», που με την εμπνευσμένη του πολιτική ανάλυση, κυρίαρχη καθ’ ημάς, κατέληξε στο αυτονόητο: «Οι δολοφόνοι των παιδιών έχουν ονοματεπώνυμο: Γιάννης Στουρνάρας, Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος, Φώτης Κουβέλης. Και όσοι στηρίζουν την πολιτική τους»…

Ποιο είναι, όμως, το ρεζουμέ, εάν βαθύνουμε λίγο αυτή την εμπνευσμένη ανάλυση; Είναι απλό. Οι σταυροφορίες αποδυνάμωσαν το Βυζάντιο, έτσι η Ελλάδα τουρκοκρατήθηκε, με αποτέλεσμα να μείνει πίσω ο Ελληνισμός σε θέματα τεχνικού και πνευματικού πολιτισμού. Άρα, πρωτογενώς είναι ο Πάπας που ευθύνεται για το θάνατο των παιδιών και μόνο δευτερογενώς ευθύνεται ο φονέας των αγνών Ελλήνων Στουρνάρας.

Το σκοταδισμένο Π.Α.Φ. αδυνατεί να δει ότι αν υποφέρουμε οικονομικά, είναι επειδή χρεοκόπησε το Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος (Π.Ι.ΠΑ.) και αυτή τη χρεοκοπία την προκάλεσε βιαίως ο άφρων ανωφελής Κωστάκης Καραμανλής. Και τα Μνημόνια ήρθαν για να μειωθεί ο πάταγος της κατάπτωσης, τον οποίο εκείνος προκάλεσε. Δηλαδή, επειδή και η οργανωμένη βλακεία έχει τα όριά της, εάν πράγματι κάποια από αυτά τα δυστυχή περιστατικά οφείλονται στην οικονομική ανέχεια, τότε ΤΟ Σύστημα αποκρύπτει μια σημαντική λεπτομέρεια. Πόσο περισσότερα τέτοια περιστατικά θα υπήρχαν αν είχαμε συρθεί σε άτακτη χρεοκοπία, από την οποία ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ γλιτώνουμε λόγω Μνημονίου…

Αποκρύπτει επίσης ότι η υψηλή φορολογία για το πετρέλαιο και όχι μόνο είναι αναγκαία για να κρατηθεί στη ζωή ανέγγιχτο το προνομιούχο Π.Ι.ΠΑ. και όχι «για το Μνημόνιο»… Δεν πάνε στη Μέρκελ, αλλά στο Π.Ι.ΠΑ., οι φόροι που συλλέγει ο Στουρνάρας. Και το Π.Ι.ΠΑ. είναι ΤΟ Σύστημα, το οποίο υπηρετούν όλοι οι «αντισυστημικοί» Αμνήμονες, οι φαιδροί ποικιλώνυμοι πονοκάπηλοι κολαούζοι της ανωμαλίας.

Ας θυμούνται οι παλιότεροι και ας μαθαίνουν οι νεότεροι. Όταν έπεσε η Χούντα, η Ανανεωτική Αριστερά, αν και ελάχιστη εκλογικά, κατάφερε να περάσει την ατζέντα της στην ελληνική κοινωνία. Υπό τον τίτλο Ε.Α.Δ.Ε. «Εθνική Αντιδικτατορική Δημοκρατική Ενότητα», απομόνωσε σημαντικά το Ακροδεξιό φαινόμενο. Και αυτό μαζί με το πνεύμα Καραμανλή, βοήθησε στη σταθεροποίηση της Δημοκρατίας μας. Σήμερα αυτή η Αριστερά βρίσκεται εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό τώρα η ατζέντα που έχει πέραση είναι μια άρρωστη μετάλλαξη της Ε.Α.Δ.Ε. Είναι πλέον η Ε.Α.Λ.Ε. «Εθνική Αντιμνημονιακή Λαϊκισμένη Ενότητα» του Π.Α.Φ., που συγκροτεί τη δυναμική της εκδίκησης της γυφτιάς.

Μέσα σε όλη αυτή την αθλιότητα, μία μόνο πολιτική δήλωση τόλμησε να βγάλει το κεφάλι της πάνω από το βούρκο του χυδαίου λαϊκισμού. Ήταν αυτή του Θάνου Τζήμερου, που εστάλη μέσω τουίττερ, περιγράφοντας σε 22 λέξεις όλη την αλήθεια. «Οι άτυχοι της Λάρισας ήταν θύματα και του φόρου και της Παιδείας: κανένας δεν τους δίδαξε τις ιδιότητες του μονοξειδίου του άνθρακα» έγραψε ο Τζήμερος. Προκαλώντας το σάλο και την έντονη αντίδραση του σύμπαντος εθνικού οχλοπολτού, που έπεσε πάνω του για να τον φάει. Φασίστα τον ανέβαζαν, άπονο και ηλίθιο τον κατέβαζαν… Τι είχε πει ο άνθρωπος; Απλώς περιέγραψε την καθ’ ημάς κυριαρχία του πολιτικού Ισλάμ.

Μετά τον Σημίτη, φαίνεται, βρήκαμε νέο αποδιοπομπαίο τράγο, ο Τζήμερος μας έφταιξε που είπε μια τραγική αλήθεια. Και επειδή εσχάτως έχει γίνει πολύ της μόδας να καθυβρίζεται και να τρώει την καταισχύνη του σύμπαντος εθνικού Κατιναριάτου, κανείς δεν τόλμησε να πάρει αυτονόητα δημοσίως το μέρος του, κάτι που όλοι μονολογούσαν ιδιωτικά... Μα ο Τζήμερος, εδώ, ήταν το δάχτυλο που έδειχνε το δολοφόνο. Και όλοι το δάχτυλο έβλεπαν. Κανείς δεν πρόσεχε το δολοφόνο: το Σκότος, την απαιδευσία, το μπαλκανιλίκι, το διαχρονικό Π.Α.Φ., τους πραγματικούς υπαίτιους όλων των εθνικών δυστυχημάτων.

Και τώρα ας περάσουμε σε ένα άλλο θέμα, που είναι εντελώς το ίδιο. Το 1988, οι φανατικοί οπαδοί του σκληρού Πασοκτζισμού, σε μια ακόμα εποχή έξαρσης του Π.Α.Φ., όποιον δεν διάβαζε «Αυριανή» τον θεωρούσαν δεξιό. Ήταν τότε που ο διοικητής του ΟΤΕ αείμνηστος Φάνης Τόμπρας, πήγε ένα βράδυ να διασκεδάσει σε ένα σκυλάδικο και τον οδήγησαν σε ένα τραπέζι που δεν του άρεσε. Εκείνο εκεί θέλω, είπε, δείχνοντας το «πρώτο τραπέζι πίστα», που όμως ήταν κατειλημμένο από μια άλλη παρέα. Δεν γίνεται κύριε Τόμπρα, του λέγανε, πώς να τους σηκώσουμε τους ανθρώπους για να καθίσετε εσείς, δεν γίνονται αυτά τα πράματα… Οι άλλοι δεν φεύγανε, εκείνος επέμενε, λέγοντας «εγώ υπήρξα αγωνιστής επί Χούντας», αλλά αυτοί κανένα σέβας. Για να μην τα πολυλογούμε, με το δίκιο του ο καλός ο Φάνης τραβάει το μπιστόλι του και αρχίζει να πυροβολεί στον αέρα… Έτσι, ανάμεσα σε καπνούς, σκόνες, σοβάδες, σαματάδες, οι ασεβείς έφυγαν πανικόβλητοι. Και μπόρεσε επιτέλους ο αείμνηστος να καθίσει ανθρώπινα με την παρέα του στο καλύτερο τραπέζι του σκυλάδικου. Πέρασε αυτός καλά, πήραν χαρά και οι λουλουδούδες.

Μία αλληλουχία παρομοίων γεγονότων μάς ωθούσε εκείνη την εποχή να αναφωνούμε συχνά το ρητό: «Το Ισλάμ είναι εδώ ενωμένο δυνατό!». Ήταν ολοφάνερο ότι η εποχή το πήγαινε πολύ αυτό το πνεύμα μπαλκάν κομμουνίστ. Τίποτε ουσιωδώς δεν έχει έκτοτε αλλάξει στη σφαίρα των πολιτικών ηθών μας. Γι αυτό συνεχίζουμε τώρα και το αναφωνούμε συχνά πυκνά εξίσου εσχάτως. Και όταν λέμε Ισλάμ, εννοούμε το εθνικό πολιτικό Ισλάμ, για να μην παρεξηγηθούν οι ευσεβείς ζηλωτές του Μωάμεθ και του Αλλάχ. Εννοούμε το Π.Α.Φ., ΤΟ Σύστημα των μουτζαχεντίνων, των ταλιμπανών που επιχείρημά τους είναι «Είσαι “Άλλος”, φάε τη σκόνη μου». Που διόλου τυχαία το αναφωνούν όλοι οι θεράποντες του Π.Α.Φ., που διόλου τυχαία συναποτελούν και το λεγόμενο «αντιμνημονιακό» (χε, χε) μέτωπο.

Είναι παντού τριγύρω μας ο ποικιλώνυμος ακροδεξιός πολιτικός ταλιμπανισμός, κι ας βαράνε οι ηγέτες μας ομοθυμαδόν καλόθυμες δηλώσεις υπέρ της μνήμης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αυτά γίνονται σπανίως για το ξεκάρφωμα, όπως χτες, που η προσωπικότητα και το κύρος του κανονικού Καραμανλή έδωσαν την αφορμή για να υποστείλει τη σημαία η καφρίλα και να παίξει τις κουμπάρες με «πολιτικό πολιτισμό».

Η φαιδρή εκδίκηση της γυφτιάς διαρκεί. Και παραμένει απασφαλισμένο το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο μέχρι νεωτέρας. Άραγε, θα εξοφληθεί εις το πλήρες ή θα «εξαερωθεί» το βαϊμαρικό μας ομόλογο; Η απάντηση ακόμα δεν έχει γραφτεί. Είναι στο χέρι μας και θα τη γράψουμε ανάλογα με τα μυαλά που θα κουβαλάμε στον επόμενο σύντομο χρόνο.