Διοικητική διάλυση με υπογραφή Τσίπρα

Κινδυνεύουμε να βρεθούμε αντιμέτωποι με εξωφρενικές καταστάσεις εξαιτίας της διπλής πολιτικής γλώσσας της κυβέρνησης και της διαφορετικής πολιτικής που ακολουθεί στο εξωτερικό και στο εσωτερικό.

Ναι σε όλα

Σε σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές η κυβερνητική γραμμή είναι «ναι σε όλα». Η καθυστέρηση της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου προγράμματος - μνημονίου δεν είχε σχέση με τη διαπραγμάτευση εφόσον τελικά η κυβέρνηση δέχτηκε τους πιο σκληρούς όρους, ιδιαίτερα του ΔΝΤ, αλλά με την ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει πολιτικό χρόνο για να βρει την εσωτερική του ισορροπία και να σταθεροποιηθεί στην εξουσία αναπτύσσοντας το δικό του κομματικό κράτος.

Η δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος - μνημονίου τελικά έκλεισε με την κυβέρνηση να προεκτείνει τα μνημονιακά μέτρα πέρα από την επίσημη λήξη του μνημονίου τον Αύγουστο του 2018, να ετοιμάζει τη μείωση των παλαιών κύριων συντάξεων για το 2019, τη μείωση του αφορολόγητου ορίου για το ετήσιο εισόδημα για το 2020, και να βάζει στον πάγο τα εργασιακά, συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων «για όσο διαρκέσει η δημοσιονομική προσαρμογή», δηλαδή πολύ πέρα από τη λήξη του μνημονίου.

Μεταξύ των άλλων, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε για πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και για πλεόνασμα 2% του ΑΕΠ μέχρι το... 2060. Με την υπογραφή αυτή δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες στη χρηματοδότηση βασικών λειτουργιών του κράτους και της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Θεωρητικά, η κυβέρνηση θα μπορούσε να τα καταφέρει εάν εξασφάλιζε υψηλό ρυθμό ανάπτυξης για την οικονομία και αν προχωρούσε στη δραστική αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, ώστε να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα με λιγότερα χρήματα.

Αντίθετη κατεύθυνση

Η κυβερνητική πολιτική όμως κινείται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση. Όλες οι κυβερνητικές παρεμβάσεις αποσκοπούν σε έναν συνδυασμό διοικητικής χαλάρωσης προκειμένου να εξυπηρετηθούν εκλογικές σκοπιμότητες και οργανωμένης νομής της εξουσίας μέσω του υπό διαμόρφωση του κομματικού κράτους του ΣΥΡΙΖΑ.

Στη δημόσια τηλεόραση επαναπροσλήφθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά η τηλεθέαση έπεσε ακόμη χαμηλότερα. Θα μπορούσε να υπάρξει μια λογική μείωση του πλεονάζοντος ανθρώπινου δυναμικού για να υπάρξει δυνατότητα χρηματοδότησης ποιοτικών και εμπορικών προγραμμάτων.

Οι καθαρίστριες, με τα κόκκινα συμβολικά γάντια, διορίστηκαν στο Δημόσιο και μετακινήθηκαν σε άλλες θέσεις με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η ανάγκη πρόσληψης νέων καθαριστριών με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα ασχοληθούν με το συγκεκριμένο αντικείμενο. Ίδια γεύση και στους συμβασιούχους που απασχολούνται στην αποκομιδή των απορριμμάτων οι οποίοι μπήκαν στον παραδοσιακό κύκλο της προσωρινής απασχόλησης, των απεργιακών κινητοποιήσεων, της μονιμοποίησης, της πιθανής μετακίνησης σε άλλες λιγότερο απαιτητικές θέσεις εργασίας και της αντικατάστασης από νέους μόνιμους και συμβασιούχους υπαλλήλους με την ελπίδα ότι και αυτοί θα ασχοληθούν στο μέλλον με το συγκεκριμένο αντικείμενο.

Οι δαπάνες για το μισθολόγιο του Δημοσίου αυξάνονται, ο αριθμός των απασχολούμενων σε αυτό με διάφορες μορφές απασχόλησης επίσης ενώ η δημοσιονομική πειθαρχία, την οποία έχει προσυπογράψει η κυβέρνηση, γίνεται ολοένα σκληρότερη.

Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε ότι με τις επιλογές του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα θα έχουμε χειρότερες υπηρεσίες από την πλευρά της δημόσιας διοίκησης και της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης, λιγότερα χρήματα για βασικές λειτουργίες του κράτους ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα απομεινάρια του κράτους πρόνοιας και περισσότερα κονδύλια για την ανάπτυξη του κομματικού κράτους με πρόσθετη επιβάρυνση των φορολογούμενων πολιτών.