Η Βόρεια Ιρλανδία έχει έναν από τους πιο αυστηρούς νόμους κατά της άμβλωσης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πρόκειται για το μόνο μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου όπου η διακοπή κύησης απαγορεύεται ρητά, ακόμα και σε περίπτωση βιασμού.
Περισσότερες από επτακόσιες γυναίκες ταξιδεύουν κάθε χρόνο από την Βόρεια Ιρλανδία στην Αγγλία και την Ουαλία ώστε να κάνουν άμβλωση σε κάποιο νοσοκομείο. Οι γυναίκες αυτές ξοδεύουν μεγάλα χρηματικά ποσά τόσο για την επέμβαση όσο και για το ταξίδι (για να μην αναφερθούμε στο ψυχικό κόστος) την ίδια στιγμή που στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας οι διακοπές κύησης γίνονται δωρεάν.
Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η ανακοίνωση της Theresa May για συνεργασία με το DUP, το υπερ-συντηρητικό, προτεσταντικό Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα της Βόρειας Ιρλανδίας, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις ακόμα και σε μέλη του κόμματός της. Μπορεί η May να έχει απόλυτη ανάγκη τις δέκα έδρες του DUP για να κυβερνήσει, αλλά αρκετοί πολίτες ανησυχούν πως αυτή η συνεργασία θα σημάνει ένα βήμα πίσω για την κοινωνική πολιτική των Τories. Πιστεύουν ότι θα είναι δύσκολο οι βαθιά εμποτισμένες από θρησκευτικό συντηρητισμό θέσεις του DUP, για τη θέση των γυναικών και τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, να αφήσουν αναλλοίωτες τις αποφάσεις της Βρετανίδας Πρωθυπουργού.
Η κοινή γνώμη παρακολουθεί επίσης με ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις που αφορούν τον νέο Πρωθυπουργό της Ιρλανδίας. Το γεγονός ότι ο τριανταοχτάχρονος Leo Varadkar -ομοφυλόφιλος, γιος μιας Ιρλανδής και ενός Ινδού μετανάστη- εκλέχτηκε πρόσφατα από το κόμμα του του Fine Gael, και ανέλαβε την Πρωθυπουργία της χώρας, αποτελεί αναμφισβήτητα μεγάλη νίκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην συντηρητική Ιρλανδία.
Ο Ιρλανδός Πρωθυπουργός μιλά με αυτοπεποίθηση για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του και εμφανίζεται στις επίσημες εκδηλώσεις του κόμματος με τον γιατρό σύντροφό του. Αρκετοί πολίτες ήταν αναμενόμενο να πανηγυρίζουν θεωρώντας ότι το πρόσωπο της Ιρλανδίας αλλάζει αφού η εκλογή του Varadkar σηματοδοτεί μια προοδευτική, κοσμοπολίτικη στροφή και προσφέρει ελπίδα για μια καλύτερη ζωή σε χιλιάδες μετανάστες, δικαιώνοντας την ίδια στιγμή τους αγώνες δεκαετιών του γκέι κινήματος στην Ιρλανδία.
Για μια χώρα που αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία το 1993, τόσο η υπερψήφιση των ομόφυλων γάμων με 62% πριν από λίγα χρόνια, όσο και η εκλογή του Leo Varadkar αποτελούν σίγουρα σημαντικά βήματα προς την κατάκτηση της σεξουαλικής ελευθερίας.
Όπως τονίζουν όμως οι σκεπτικιστές μπορεί ο Varadkar να αποτελεί σύμβολο προόδου, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο και για τις πολιτικές θέσεις του. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του στοχοποίησε τους άνεργους και τους φτωχούς πολίτες που επιβιώνουν με την αρωγή της κοινωνικής πρόνοιας, δηλώνοντας πως τους θεωρεί ψεύτες και απατεώνες που δεν διστάζουν να εξαπατήσουν το κράτος.
Επιπλέον, ο Varadkar δηλώνει «pro-life» , είναι δηλαδή υπέρ του δικαιώματος του εμβρύου στη ζωή, ανεξαρτήτως του τρόπου σύλληψης ή του χρόνου που έχει μεσολαβήσει από την σύλληψη έως την διακοπή της κύησης, αγνοώντας τα συναφή δικαιώματα της γυναίκας.
Η «Διακήρυξη για την νόμιμη άμβλωση», που έχουν εισηγηθεί κοινωνικά κινήματα και κορυφαίοι νομικοί της Ιρλανδίας, δεν εμφανίζεται καν στην ατζέντα του νέου Πρωθυπουργού, ο οποίος μάλλον δεν έχει την πρόθεση να προτείνει αναθεώρηση της περιοριστικής νομοθεσίας για τις αμβλώσεις.
Δυστυχώς φαίνεται ότι το τελευταίο που θα αναγνωριστεί στην Ιρλανδία, είναι το δικαίωμα της γυναίκας να ορίζει το σώμα της.
4°
