Σαν αυτόν

«Πρέπει να γράψουμε κάτι για τα σκουπίδια. Δεν πάει άλλο», είπε προχθές ο Σταύρος Θεοδωράκης στα κεντρικά γραφεία του Ποταμιού τα οποία επισκέφθηκε 6 μέρες μετά την επέμβαση του και μία μέρα αφού έμαθε τα αποτελέσματά της. Θα πρέπει, λέει, να περάσει από φαρμακευτική αγωγή.

Μάθαμε ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης θα παλέψει με τον καρκίνο μια ημέρα πριν την επέμβαση του. Κανείς δεν ήξερε τίποτα. Και δε θα περνούσε από το μυαλό κανενός μια τέτοια περίπτωση. Που να σκεφτείς ότι ο άνθρωπος αυτός που τρέχει στη Βουλή για να μιλήσει για τις παράνομες επαναπροωθήσεις Τούρκων αντικαθεστωτικών, σε 5 μέρες θα εισαχθεί στο νοσοκομείο για αφαίρεση όγκου; Πού να σκεφτείς ότι ο άνθρωπος που βγαίνει πριν την ώρα του από την ανάρρωση για να μη χάσει μια «θεσμική συνάντηση» με τον Πρωθυπουργό της χώρας, μπορεί όντως να μην είναι τελικά καλά στην υγεία του; 

Που να σκεφτείς ότι θα βρεθεί τέτοιος άνθρωπος, με τέτοια πίστη σε αυτό που υπηρετεί και τέτοιο σεβασμό απέναντι, κυρίως,  στον εαυτό του;

Πού να σκεφτείς, τέλος, ότι αυτός ο άνθρωπος θα είναι πολιτικός;

Μας έλαχε να ζήσουμε τις μέρες που η πολιτική όπως την ξέραμε δείχνει να καταρρέει ενώ οι πολιτικοί που μάθαμε, κοιτάνε τώρα να σωθούν. Είδαμε θεσμούς να εκφυλλίζονται ενώ θέματα που θα ‘πρεπε να μας τρομάζουν, μας φαίνονται πια αδιάφορα. Συνηθίσαμε σε μια πολιτική που ντροπιασμένοι την κοιτάμε αλλά βαριόμαστε να την αλλάξουμε. Όλα τώρα πια μας φαίνονται δύκολα και ανυπέρβλητα.

Και μέσα σ’ αυτούς τους αργόσυρτους καιρούς, μέσα σε μια τέτοια βαλτωμένη πολιτική σκηνή, το πείσμα του Σταύρου Θεοδωράκη μας ξυπνάει. Ο άνθρωπος που κόντρα στον καιρό και τον καρκίνο του, στέκεται όρθιος σε αυτά που του αξίωσε ο λαός να εκπροσωπεί, μας δίνει κουράγιο. Γιατί σήμερα παρά ποτέ, η πολιτική διψά για εκείνους τους ανθρώπους που θα ξέρουν να τη σέβονται και να την αγαπούν.

Βγάλτε το καπέλο και χειροκροτήστε το Σταύρο Θεοδωράκη. Η σκηνή πια ας γίνει δική του.  Ας αρχίσουμε να πιστεύουμε σε ανθρώπους σαν αυτόν. Γιατί σήμερα παρά ποτέ, η ελληνική Βουλή χρειάζεται ανθρώπους σαν αυτόν.  

Χειροκροτήστε τον.

Όχι τόσο για τη στάση του απέναντι στον καρκίνο. Άλλωστε κι άλλοι στο παρελθόν βγήκαν να το πουν. 

Χειροκροτήστε τον για τη στάση του απέναντι σε αυτό που πιστεύει και εκπροσωπεί. Χειροκροτήστε τον για τη στάση του απέναντι στη χώρα.

Χειροκροτήστε τον, τελικά, για τη στάση του απέναντι σε σας.