Η εικόνα με τους σωρούς από τα σκουπίδια στους δρόμους είναι αποκαρδιωτική. Όχι μόνο επειδή η μυρωδιά είναι ανυπόφορη και σε συνδυασμό με τη ζέστη κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Οι συμβολισμοί λειτουργούν σε πολλά επίπεδα. Κι αν δεν ήταν αυτή η οσμή θα μπορούσαν να αποτελούν ένα είδος installation που θα συμβόλιζε μία όψη του πολιτισμού μας. Εν προκειμένω, στους δρόμους απλώνεται το σκηνικό μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση.
Τα σκουπίδια είναι δικά μας, του καθένα από μας. Eίναι μία συνάθροιση του ατομικού που γεμίζει τους κάδους. Καταναλώνουμε και πετάμε. Καταναλώνουμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε. Κι έπειτα, έχει να κάνει με το βλέμμα μας στα πράγματα. Πώς βλέπουμε τα χάρτινα κουτιά και τα πλαστικά μπουκάλια, τα πλαστικά εν γένει, το γυαλί, το μέταλλο, τα κουτιά από τα αναψυκτικά, σαν σκουπίδια ή σαν υλικά; Τα σκουπίδια του καθένα από μας κάτι λένε για τη ζωή του. Αλλά μετά, προσπερνώντας, άπαξ και αναμειχθούν με τα σκουπίδια των γειτόνων, ποντάρουμε στην εύρυθμη λειτουργία ενός οργανωμένου κράτους που θα φροντίσει για την αποκομιδή τους. Όσο για το ερώτημα πού πάνε έπειτα, δεν φτάνουμε ποτέ ως εκεί. Aρκεί που τα βγάζουμε από το σπίτι. Και αρκεί που τα παίρνουν τα απορριμματοφόρα.
Τις ζεστές αυτές μέρες, λίγο πριν εκπνεύσει ο Ιούνιος, η όλη διαδικασία έχει κλονιστεί. Οι υπάλληλοι της καθαριότητας απεργούν ύστερα από την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που έκρινε αντισυνταγματική την παράταση των συμβάσεων στην καθαριότητα. Το Σύνταγμα της χώρας δεν επιτρέπει τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Με βάση την απόφαση δεν ισχύει η παραμονή των συμβασιούχων στην εργασία τους μέχρι το τέλος του έτους, όπως προέβλεπε σχετική νομοθετική διάταξη, και 10.000 εργαζόμενοι κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους. Η ΠΟΕ ΟΤΑ στην ανακοίνωσή της τονίζει: «Δεν πρόκειται να αποδεχθούμε ούτε μία απόλυση συμβασιούχου. Οι προσδοκίες τριών (3) ετών που καλλιέργησε η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. δεν μπορούν να σβηστούν μέσα σε μία στιγμή και τόσο εύκολα (…) Αυτή τη στιγμή η απογοήτευση και η αγανάκτηση πρέπει να μετατραπεί σε αγωνιστικό θυμό… μαζικοποιούμε την συμμετοχή των εργαζομένων προκειμένου να νεκρώσουν τα γκαράζ καθαριότητας όλων των Δήμων της χώρας».
Όταν μπορούσε η κυβέρνηση έβγαινε στο δρόμο, στο πλευρό τους, τώρα είναι απέναντι και καλείται να βρει μια λύση, ή να κουκουλώσει, όπως και οι προηγούμενοι, ένα χρόνιο πρόβλημα. Το ότι οι δήμοι παίρνουν με συμβάσεις έκτακτο προσωπικό για να καλύψουν μόνιμες ανάγκες δημιουργεί συνθήκες πολιτικής ομηρίας. Και όλοι μιλάνε για τους συμβασιούχους που είναι όμηροι, ενώ οι κυβερνήσεις χρόνια τώρα βρίσκουν τρόπους να παρακάμπτουν τις διαδικασίες στελεχώνοντας το κράτος με πελατειακούς διορισμούς. Και οι όμηροι συμβασιούχοι παίρνουν όμηρους όλους τους υπόλοιπους σε ένα φαύλο κύκλο που ποτέ δεν σπάει. Η πραγματικότητα διαμορφωμένη μέσα από στρεβλώσεις και πάγιες πρακτικές είναι χρόνια τώρα η ίδια και στρέφεται κατά πάντων.
Καύσωνας και σκουπίδια, λοιπόν. Μια πραγματικότητα οδοστρωτήρας. Πόσες μέρες ακόμα μπορούμε να συμβιώνουμε με τα σκουπίδια, που όλο θα πληθαίνουν; Μέχρι να βρεθεί μια λύση η ζωή θα κυλάει ανάμεσα στους σωρούς των ξεχειλισμένων κάδων και η ατμόσφαιρα θα γίνεται όλο και πιο αποπνικτική, όλο και πιο αποκαρδιωτική. Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε; Ναι, να κρατάμε τα σκουπίδια στα σπίτια μας. Δικά μας δεν είναι;
Υ.Γ. Στις παρούσες συνθήκες η ανακύκλωση είναι επιβεβλημένη. Να κάνουμε προσεκτικό διαχωρισμό των ανακυκλώσιμων υλικών (χαρτί, γυαλί, πλαστικό, μεταλλικές συσκευασίες) από τα υπόλοιπα απορρίμματα και να τα κρατάμε σπίτι μέχρι ξεκινήσει η αποκομιδή. Και τα υπολείμματα τροφίμων ή οργανικών ουσιών να τα συλλέγουμε χωριστά και να τα κρατάμε κι αυτά όσο το δυνατόν περισσότερο στο σπίτι. Η αποθήκευση των απορριμμάτων να γίνεται σε ανθεκτικές σακούλες, σφιχτά δεμένες, σε δροσερό μέρος.
12°
