Στην Πάρο (όχι όπως) και στη Σίφνο

Διάβασα το άρθρο του συνεργάτη σας Σπύρου Βλέτσα με τίτλο «στην Πάρο και στη Σίφνο» και σκέφτηκα ότι μπορεί να σας ενδιαφέρει να δημοσιεύσετε μια διαφορετική άποψη, προερχόμενη από μία κάτοικο Κυκλάδων, ιδρυτικό και ενεργό μέλος της Συνεταιριστικής Εταιρίας Σίφνου και ταυτόχρονα αλληλέγγυα στον αγώνα των κατοίκων της Πάρου ενάντια στη συγκεκριμένη επένδυση.

Στο άρθρο επιχειρείται μια προσπάθεια σύγκρισης τελείως ανόμοιων σχεδίων που καμία σχέση δεν έχουν μεταξύ τους ούτε ως φιλοσοφία ούτε ως πράξη, ούτε ως προσέγγιση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

Από τη μία πλευρά είναι το δικό μας σχέδιο, στη Σίφνο. Το οποίο ο συντάκτης παρουσιάζει με εξαιρετικά λόγια για  τα οποία τον ευχαριστώ πολύ. Εγώ θα το περιγράψω διαφορετικά. Το σχέδιο της ΣΕΣ – το οποίο όντως έχει κατατεθεί στη ΡΑΕ – ξεκίνησε και υποστηρίζεται από κατοίκους του νησιού. Προβλέπει τη χρήση ΑΠΕ για την παραγωγή και διάθεση ηλεκτρικής ενέργειας στους κατοίκους και επισκέπτες του νησιού. Προβλέπει μόνο 3 – 5 ανεμογεννήτριες σε περιοχή επιλεγμένη ώστε οι εγκαταστάσεις να μη δημιουργούν αισθητικά και περιβαλλοντικά προβλήματα ούτε να αλλοιώνουν το «τουριστικό μας προϊόν» (αντίθετα το ενισχύουν, όπως γράφει και ο συντάκτης σας). Τα έσοδα από αυτή τη δραστηριότητα θα επιστρέφουν με έργα και υπηρεσίες στο νησί. Οι μόνιμες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν θα καλυφθούν κατά προτεραιότητα από μέλη της ΣΕΣ, κατοίκους του νησιού, τεχνικούς και επιστήμονες που θα έχουν λόγο να επιστρέψουν ή να μείνουν στο νησί, από επαγγελματίες που τώρα ασχολούνται με τα ορυκτά καύσιμα και την ενέργεια που προέρχεται από θερμικές μονάδες. Ο σχεδιασμός, υλοποίηση, διαχείριση, λειτουργία θα γίνεται από τη Συνεταιριστική Εταιρία Σίφνου, δηλαδή από ένα ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΠΟΛΙΤΩΝ – σαν τους εκατοντάδες ενεργειακούς συνεταιρισμούς πολιτών στη Δανία, τη Γερμανία, το Βέλγιο και όλο τον κόσμο – που αποφάσισαν να πάρουν την (ενεργειακή) τύχη του τόπου τους στα χέρια τους και να κάνουν κάτι για τους ίδιους και για όλους τους κατοίκους (ναι, και για τα μη μέλη της ΣΕΣ).

Από την άλλη πλευρά είναι το σχέδιο στην Πάρο (και όχι μόνο εκεί) που δεν έχει τίποτα κοινό με το δικό μας. Στην Πάρο προβλέπονται δεκάδες ανεμογεννήτριες που θα «γαζώσουν» ολόκληρη κορυφογραμμή (όπως ένα παλιότερο σχέδιο στη Σέριφο) αλλοιώνοντας το τοπίο, θα καταστρέψουν περιοχή NATURA  ζημιώνοντας το φυσικό περιβάλλον και θα μειώσουν έτσι την αξία του τουριστικού προϊόντος του γειτονικού νησιού. Τα έσοδα από τη δραστηριότητα δεν θα μείνουν στο νησί, το παραγόμενο με τέτοιο σοβαρό τίμημα προϊόν δεν θα είναι για τις ανάγκες της Πάρου, τα στελέχη της εταιρίας ήταν, είναι και θα είναι στην Αθήνα, οι θέσεις εργασίας θα είναι προσωρινές και πιθανότατα θα καλυφθούν με εργολαβικά συνεργεία. Ολόκληρη η Πάρος θα έχει ζημιά για να έχει ένας μόνο επενδυτής οφέλη. Πραγματικά δεν βρίσκω κανένα λόγο να είναι θετικοί οι Παριανοί απέναντι σ αυτή την επένδυση. Το αντίθετο.

Και από άλλη πλευρά, διαφωνώ απολύτως με την συκοφάντηση των ΑΠΕ, την απαξίωση και το αρνητικό κλίμα που δημιουργείται στις τοπικές κοινωνίες – και στην Πάρο – και που αντί να καταφέρεται ενάντια στο πραγματικό πρόβλημα – που είναι μια φαραωνική επένδυση απολύτως ακατάλληλη για το νησί – τα βάζει συλλήβδην με τις ΑΠΕ, τις δυνατότητες και την αξία τους έναντι των ορυκτών καυσίμων.

Δεν φταίνε οι ΑΠΕ. Οι ΑΠΕ είναι εδώ και μας προσφέρουν ενέργεια πολύ πιο φιλική με το περιβάλλον και πολύ πιο οικονομική. Το θέμα είναι πως επιλέγουμε να τις αξιοποιήσουμε, ποιον εμπιστευόμαστε γι αυτό και με ποια λογική κάνουμε τις επιλογές μας.

Και αυτό είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δύο σχέδια. Υπέρ ή κατά της τοπικής κοινωνίας; Με την τοπική κοινωνία συμμέτοχη στις αποφάσεις, τις επιλογές, τις τιμές, τα κέρδη και τα οφέλη ή με την τοπική κοινωνία στη γωνία, «στην απέξω» , και έναν επιχειρηματία να ωφελείται εις βάρος της;