Περιφερόμενος θίασος

Τελικά δεν αιφνιδιάστηκε το πολιτικό μας σύστημα. Ο Κώστας Καραμανλής δεν προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ παρά τα περί του αντιθέτου λεχθέντα. Αρκέστηκε στο να «στηρίξει» με όλες του τις δυνάμεις τη νέα κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς και να διαβεβαιώσει με άκρως συγκινητικό τρόπο πως στα δύσκολα θα λειτουργεί ως «εξαπτέρυγο» του σοσιαλιστικού Μαξίμου. Είναι προφανές πως ο άνθρωπος τα είδε όλα και τώρα βρίσκεται στη φάση της απόρριψης, μία φάση που εκδηλώνεται με ένα αρκετά σοβαρό καταθλιπτικό σύνδρομο.

Η αντίδραση του Κώστα Καραμανλή από πολιτική και επιδημιολογική άποψη είναι απόλυτα φυσιολογική. Είναι υποχρεωμένος για λόγους καθαρά ανιστορικούς, αλλά σαφώς κοινωνικούς, να υποφέρει το μαρτύριο του Ταντάλου ή της σταγόνας μέχρις βαθέος γήρατος, καθότι φέρει ένα όνομα, «Καραμανλής», και έναν τίτλο: «πρώην πρωθυπουργός».

Διασφαλίζοντας την εσαεί επανεκλογή του με ή χωρίς γερμανικό εκλογικό σύστημα, στη βάση αυτού του ανεκδιήγητου κανονισμού, ως διατελέσας πρωθυπουργός, ο Κώστας Καραμανλής αποχωρεί του προσκηνίου με αξιοπρεπείς πολιτικές χειρονομίες, προκειμένου να επανέλθει κάποτε. Αυτή την πολιτική αγωγή τού επιβάλλουν οι θεράποντες πολιτικοί του σύμβουλοι (λένε ότι του απέμειναν και κάποιοι), επικαλούμενοι το ιστορικό παράδειγμα κάποιου Τριανταφυλλίδη, όστις επανήλθε ως Καραμανλής, ευεργετούμενος από τις ιστορικές συγκυρίες, για να αναλάβει πρωθυπουργός (γίνονται και θαύματα σε αυτό τον τόπο) και να καταλήξει, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στο ιστορικά αμίμητο «Η Ελλάδα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο», το οποίο φρόντισε να συνοικοδομήσει.

Ο Καραμανλής ο νεότερος πείσθηκε πως το σενάριο αυτό θα επαναληφθεί, και όχι ως φάρσα. Για το λόγο αυτό «εγγυήθηκε» μια ομαλή πρωθυπουργική πορεία του αντιπάλου του Γιώργου Παπανδρέου. Μυστήριο αποτελεί άλλωστε η επί 45λεπτο συνομιλία των δύο ανδρών, κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής στο Μαξίμου. Τα 45 λεπτά συνιστούν σημαντικό πολιτικό χρόνο όπου πολλά μπορούν να ειπωθούν. Κατόπιν τούτου ας τολμήσουμε ένα πρώτο σχόλιο. Κατά τις ομιλίες του Παπανδρέου και των συνεργατών του στη Βουλή δεν ακούστηκε, έστω και για το θεαθήναι, μία αναφορά σε Εξεταστικές Επιτροπές για σκάνδαλα σε χρόνο παρελθόντα, παρά το γεγονός ότι αυτή η φράση-απειλή επαναλαμβανόταν ανελλιπώς στο προ των εκλογών διάστημα. Πιθανώς να πρόκειται για απλή σύμπτωση. Άλλωστε δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια ώστε το «νόμιμο άρα και ηθικό» να επανακάμψει ως δόγμα πολιτικής πρακτικής παρά τις επί του προκειμένου εξαγγελίες.

Με λίγα λόγια, όπως είπε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Κώστας Καραμανλής προέβη σε μία «αξιοπρεπή ομιλία ενός πολιτικού που αποχωρεί» με την έννοια που μόλις εξηγήσαμε.

Τα μυστικά του κομματικού βάλτου

Ωστόσο, επειδή δρυός πεσούσης πάσα γυνή ξυλεύεται, λέμε τώρα, οι εγγυήσεις που σήμερα καταθέτει ο κ. Καραμανλής είναι πολύ πιθανό να εξελιχθούν σε κενό γράμμα από τη στιγμή που η αρχηγία της ΝΔ περάσει στα χέρια της Ντόρας Μπακογιάννη. Ορισμένοι παράγοντες της Ρηγίλλης, κατά κανόνα δημοσιογράφοι, πρώην Βένετοι και εσχάτως πρασινίσαντες, ισχυρίζονται πως η διαδικασία επιλογής του νέου αρχηγού της ΝΔ από τη βάση δεν ευνοεί τη θυγατέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Παρ’ όλα αυτά, και αν η μάχη περιοριστεί μετά τον πρώτο γύρο μεταξύ Μπακογιάννη και Σαμαρά, όπως καταδεικνύει η πολιτική άλγεβρα, τότε την 6η Δεκεμβρίου, ημέρα που εορτάζεται ο Άγιος Νικόλαος, βοήθειά του, οπότε θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος των εσωκομματικών εκλογών, η βάση της ΝΔ θα αντιμετωπίσει πρόβλημα στιγμιαίας παράκρουσης. Ο μεν Σαμαράς έριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας (δηλαδή του Μητσοτάκη) το 1993 και ίδρυσε κόμμα (την Πολιτική Άνοιξη), η δε Μπακογιάννη, ως συνεχιστής της Δυναστείας, θεωρείται από ένα σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων του κόμματος «ξένο σώμα». Υπ’ αυτή την έννοια, η τελική επιλογή αρχηγού θα είναι αποτέλεσμα συμμαχιών. Νικητής θα εξέλθει εκείνος που θα διασφαλίσει το ok του Πανίκα Ψωμιάδη. Ορισμένοι δημογέροντες της Κεντροδεξιάς τον φέρουν να ελέγχει ένα 10% των προτιμήσεων των ψηφοφόρων-οπαδών. Πρόκειται λοιπόν για θρίλερ (όσον αφορά το νικητή) που θα οφείλει την αρχηγία του σε αυτόν τον ογκόλιθο της πολιτικής εκ Βορείου Ελλάδος, Πόντιο στην καταγωγή και φίλο πολιτικό του Γιώργου Καρατζαφέρη. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά βεβαίως ευνοούν κατά τεκμήριο τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ως κυρίαρχο σύνθημα στην εσωκομματική του καμπάνια υιοθετεί το «Για την πατρίδα», σύνθημα που πάνω από τα Τέμπη προκαλεί ανατριχίλες. Επειδή ωστόσο η πολιτική είναι περίεργο πράγμα, να θυμίσουμε τις άριστες σχέσεις που διατηρούσε ο Γιώργος Καρατζαφέρης με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τη στήριξη που παρείχε (;) διαχρονικά  ο σημερινός αρχηγός του ΛΑΟΣ στα unfair με αντικείμενο τον τέως, αλλά και πως η «σύγκρουση» Καρατζαφέρη-Ντόρας είναι πολύ πρόσφατη για να αποτελέσει θέσφατο. Με λίγα λόγια, η εσωκομματική καμπάνια στη Νέα Δημοκρατία θα κριθεί περισσότερο από τις «παροχές και υποσχέσεις» προς τους παράγοντες-κλειδιά της Κεντροδεξιάς, παρά από το πατριωτικό συναίσθημα. Οι αναλυτές (αυτοί που εν πάση περιπτώσει διεκδικούν αυτό τον τίτλο) ισχυρίζονται πως, αν κερδίσει η Ντόρα, πληθώρα στελεχών της λαϊκής Δεξιάς θα μετεγγραφούν στο ΛΑΟΣ. Η πείρα διδάσκει πως τα μεγάλα κόμματα αποτελούνται από συμπαγή μηχανισμό και πως οι κομματικοί παράγοντες που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τη νομή της εξουσίας ανέχονται τα πάντα αν είναι να διατηρήσουν ακέραια την προοπτική μιας εκλογικής νίκης στο μέλλον. Με αυτή την έννοια, το εγχείρημα Καρατζαφέρη νοείται μόνον ως τμήμα των συγκοινωνούντων δοχείων στη δεξιά παράταξη, με απώτερη προοπτική την ενσωμάτωση στο δεξιό «μοναστήρι» και όχι τη δημιουργία ενός νέου «μετοχίου». Η εκκλησιαστική-μοναστική ορολογία χρησιμοποιείται διότι ταιριάζει στις ιδεολογικές επιλογές του κόμματος της Μπακογιάννη και του Καρατζαφέρη, «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» τις οποίες, αν και κανείς δεν πιστεύει, υιοθετεί.

“Pax Caroli”

Κάτι τελευταίο. Ο Κάρολος Παπούλιας δήλωσε δημοσίως πως αποδέχεται να είναι υποψήφιος για μία δεύτερη θητεία. Λαμπρά. Αυτό σημαίνει πως ο Παπανδρέου είναι απόλυτα ήσυχος, πως η Μπακογιάννη διαθέτει άφθονο χρόνο μπροστά της για να ανοικοδομήσει (;) το κόμμα με υλικά εκ Χανίων, για να είναι αυθεντικά, και πως ο Συνασπισμός διαθέτει περιθώρια να αποκτήσει το χιούμορ και τη διαύγεια που απώλεσε προ εκλογών. Για το ΚΚΕ δεν προβλέπεται τίποτε. Απλά θα υπάρχει.