«Παράτα τα θρανία και τ’ αμφιθέατρα, να ’ρθεις στην παραλία να κάνουμ’ έρωτα» τραγουδούσε το ’78 ο Νικόλας Άσιμος μέσα από εκείνη την πρώτη παράνομη κασέτα. Δεν περίμενα να ακούσω κάτι ανάλογο από υπουργικά χείλη το 2017, αλλά η Ελλάδα είναι καμιά 40αριά χρόνια πίσω οπότε είναι λογικό...
Αυτές (οι εισαγωγικές εξετάσεις) που τυραννάνε τα 18χρονα, που δεν μπορούν να πάνε για ένα ποτό το Σάββατο το βράδυ, δεν μπορούν να ερωτευτούν όταν είναι στη Γ' Λυκείου, διότι όλη η οικογένεια παθαίνει μια τεράστια κρίση, μήπως τα παιδιά τους βγουν από αυτή την πορεία. Αυτές οι εξετάσεις οι οποίες καταστρέφουν γενιές ολόκληρες» είπε στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου υποστηρίζοντας ότι θα καταργήσει τις εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ.
Μ’ αρέσει η αιτία, μ’ αρέσει και το αποτέλεσμα. Καταστράφηκαν γενιές επειδή διάβαζαν, κάτι μάθαιναν, έστω παπαγάλιζαν όπως ισχυρίζεται κάπου αλλού ο ίδιος υπουργός. Καταστράφηκαν επειδή σπούδασαν, σταδιοδρόμησαν, έκαναν καριέρα ως επιστήμονες. Γιατί η καριέρα είναι χολέρα, ε; Ενώ αν έπιναν ποτάκια και τσιλάριζαν μάλλον θα είχαν γλιτώσει την καταστροφή. Μετά θα τους διόριζε κάποια κυβέρνηση στο δημόσιο να κάθονται και να πληρώνονται. Πέσ’ τα όλα, υπουργέ μου, μην τα αφήνεις μισά…
Εξετάσεις κάνουμε όπως κάνουν όλες οι χώρες του κόσμου. Με κάποιον τρόπο τα πανεπιστήμια επιλέγουν τους φοιτητές τους. Σε όλο τον κόσμο τα παιδιά που τελειώνουν το λύκειο διαβάζουν εντατικά για να δώσουν κάποιες εξετάσεις που θα πιστοποιούν τις γνώσεις τους, ώστε να αξιολογηθούν και να περάσουν στην επόμενη βαθμίδα. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, άλλες δεξιότητες απαιτούνται για να γίνεις γιατρός και άλλες νοσοκόμος. Ακόμα και στον υπαρκτό (την πατρίδα των ονείρων σας) με εξετάσεις και μάλιστα πολύ σκληρές τους επέλεγαν. Δεν ήταν κορόιδα να παίρνουν μόνο τους κομματικούς τους φίλους. Κάποιος έπρεπε να φτιάχνει και τις μηχανές.
Κοίτα, κ. υπουργέ. Τα παιδιά διαβάζουν αλλά και βόλτες κόβουν και ποτάκια πίνουν, και έρωτα κάνουν και ζουν ως νέοι της εποχής. Άμα έχεις παιδιά το ξέρεις. Άμα είσαι δάσκαλος πάλι, το ξέρεις, καλύτερα. Άμα κυκλοφορείς στο δρόμο το βλέπεις. Απλά, ζουν κανονικά και διαβάζουν, άλλα εντατικά, άλλα όχι. Και αν δεν ήταν η αγχωμένη ελληνική οικογένεια όλα θα ήταν πιο cool. Πηγαίνουν και φροντιστήριο. Σε όλο τον κόσμο υπάρχει αυτή η βοήθεια επί πληρωμή. Και στα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα. Και αν εδώ αδιαφορούν ως ένα βαθμό για το Λύκειο είναι που αυτό πρώτο αδιαφορεί για τους μαθητές του. Ας ψάξει να βρει τρόπους να γίνει χρήσιμο και ελκυστικό για να μη νιώθουν οι μαθητές ότι χάνουν το χρόνο τους στη σχολική τάξη.
Ας βρει το Λύκειο ικανότερους καθηγητές για τη Γ΄ τάξη με αξιολόγηση και όχι με μόρια επετηρίδας. Για ρωτήστε τα ιδιωτικά σχολεία τι έκαναν επί αυτού. Ας αλλάξει το είδος των θεμάτων έτσι ώστε η διδασκαλία τους να γίνεται αποδοτικότερη στη σχολική τάξη. Ας επικεντρώσει η Γ΄ τάξη αποκλειστικά και μόνο στα εξεταζόμενα μαθήματα. Ας αλλάξει το σύστημα. Αλλά κάποιες αξιόπιστες εξετάσεις θα γίνονται, κάπως θα επιλέγονται οι αυριανοί επιστήμονες. Στην ελληνική πραγματικότητα δεν χωράνε άλλες «λύσεις». Αδιάβλητες.
Γιατί ενδιαφέρει την κοινωνία το αδιάβλητο; Γιατί οι εισαγωγικές είναι και πτυχιακές, υπουργέ μου. Άπαξ και μπεις θα βγεις, αν θέλεις βέβαια. Διαλέγεις τους καλύτερους μαθητές μπας και βγάλεις και καλύτερους γιατρούς, μηχανικούς ή δασκάλους. Γιατί επί 40 χρόνια τα «προοδευτικά» πανεπιστήμια δεν παράτησαν τα βιβλία αλλά εξευτέλισαν την αξιολόγηση. Αγωνιστήκαμε γι’ αυτό. Και πτυχίο σημαίνει αυτομάτως επαγγελματικά δικαιώματα. Κακώς, αλλά έτσι είναι εδώ. Συνεπώς είναι κομμάτι δύσκολο να δεχθεί η κοινωνία να μπαίνεις στην Ιατρική με «κοινωνικά κριτήρια», με μόρια καταλήψεων ή με συνέντευξη. Ή με το βαθμό του σχολείου.
Βέβαια μια κυβέρνηση μπορεί να καταργήσει τις εξετάσεις και τους βαθμούς και όλα. Και αυτή εδώ η αριστερή είναι τόσο προχώ που μπορεί και να το κάνει. Αν προλάβει. Μετά όμως καταργήθηκε αυτομάτως και το διάβασμα. Δυστυχώς η νεολαία μας αν δεν έχει κάποιο κίνητρο δύσκολα θα ανοίξει βιβλίο. Ποιος θα άνοιγε, δηλαδή; Θα προτιμήσει να γίνει αλκοολική, υπουργέ μου. Τότε θα ’χουμε πρόβλημα με τις προαπαιτούμενες γνώσεις. Εκτός και αν αλλάξεις το πρόγραμμα των ΑΕΙ και διδάσκεις την ύλη του λυκείου στο πανεπιστήμιο. Και στο Λύκειο κάνουμε μόνο πάρτι, project και κοπάνα. Καλό ακούγεται. Ειδικά τώρα που ψηφίζουν και οι 16άρηδες. Εκτός αν πάλι δεν χρειάζονται καθόλου γνώσεις και μοιράζεις πτυχία μπιτ παρά. Γιατί στο δημοκρατικό δρόμο προς το σοσιαλισμό πρέπει να πηγαίνουμε χαλαροί.
Και κάτι τελευταίο για την υποτιθέμενη παπαγαλία. Το έχω ξαναγράψει. Αλλάξτε τα θέματα, την ύλη, το στιλ κ.λπ. Και αναζητήστε το βαθύ κριτικό πνεύμα των 17χρονων σε Γλώσσα, Μαθηματικά, Χημεία, Βιολογία και Φυσική. Ταυτοχρόνως. Μετά κάντε τους ακαδημαϊκούς. Δεν πάτε να δείτε αν ερχόμαστε. Όποιος δεν έχει ιδέα μιλάει για παπαγαλία. Γιατί έχει ένα κόμπλεξ με τα παιδιά και τα όσα καταφέρνουν σε αυτή την υψηλότατου επιπέδου δοκιμασία. Ειδικά αν έχει καταναλώσει πολύ Αλτουσέρ και τον έχει πειράξει. Ο καλός μαθητής ως πειθήνιο όργανο της αστικής ιδεολογίας. Δυστυχώς υπάρχουν ακόμα αριστεροί που θέλουν να αποδομήσουν την αστική εκπαίδευση. Δηλαδή απλά να καταστρέψουν τη νεολαία.
Το πείραμα που προτείνω: Επιλέξτε τυχαία 100 δημόσιους εκπαιδευτικούς της κάθε ειδικότητας και βάλτε τους ανώνυμα να διαγωνιστούν στα ίδια θέματα με τους μαθητές. Μετά τη διόρθωση των γραπτών τους δεν θα ξαναμιλήσετε για παπαγαλία των μαθητών.
Ο Γιάννης Γιοκαρίνης κάπου στα 80s τραγουδούσε: «Πέτα τα βιβλία, κλείσαν’ τα σχολεία, γράψε στο μαγιό σου τη βαθμολογία». Να τα πετάξουμε. Προς θεού, μόνο, να μην πετάξουμε την ιδεοληψία και τις ανοησίες που εξ αυτής εκπορεύονται.
Καλή επιτυχία στις εξετάσεις, αγόρια και κορίτσια μας. Εσείς είστε το μέλλον της Ελλάδας, της Ευρώπης, του κόσμου όλου. Αυτοί είναι το παρελθόν.
15°
