Παρέδωσε η Ελλάδα παράτυπα στον Ερντογάν καταζητούμενο Τούρκο δημοσιογράφο;

Στις 22 Μαΐου, ανώτατο δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης καταδίκασε σε κάθειρξη 22,5 ετών τους δημοσιογράφους Cevheri Güven και Murat Çapan, με τη... συνηθισμένη πλέον κατηγορία της συμμετοχής στην οργάνωση του αμφιλεγόμενου ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν. Αυτό που κυρίως εξόργισε το σύστημα Ερντογάν ήταν ότι κάποτε το περιοδικό Nokta, του οποίου οι καταδικασθέντες ήταν οι αρχισυντάκτες, εμφάνισε στο πρωτοσέλιδό του τον Ερντογάν να βγάζει χαμογελαστή selfie μπροστά στο φέρετρο ενός Τούρκου στρατιώτη. Ήταν ένα ηχηρό μήνυμα διαμαρτυρίας για την αναζωπύρωση των συγκρούσεων στη Νοτιοανατολική Τουρκία μεταξύ των σωμάτων ασφαλείας και των ανταρτών του PKK.

Στις 23 Μαΐου, ο Cevheri Güven, ένας εκ των καταδικασθέντων, δημοσίευσε ένα άρθρο στα αγγλικά εξηγώντας τι ακριβώς συνέβη, τονίζοντας ότι χρειάστηκε κι εκείνος να μπει σε μια βάρκα με πρόσφυγες από τη Συρία και να αποδράσει εγκαίρως από την Τουρκία – λογικά μέσω κάποιου ελληνικού νησιού. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, δεν ήταν διατεθειμένος να μπει στη φυλακή στα 38 του και να βγει στα 60, μόνο και μόνο για ένα πρωτοσέλιδο.

Φαίνεται όμως ότι ο συνάδελφος του Murat Çapan δεν ήταν το ίδιο τυχερός. Σύμφωνα με δημοσιεύματα πλήθους τουρκικών ΜΜΕ, ο Çapan συνελήφθη την ώρα που προσπαθούσε να περάσει στην Ελλάδα κι οδηγήθηκε στη φυλακή ώστε να εκτίσει την ποινή των 22,5 χρόνων κάθειρξης που του επιβλήθηκε.

Κάνοντας μια μικρή έρευνα στο Διαδίκτυο, ένα από τα πρώτα ρεπορτάζ για τη σύλληψη του Çapan εμφανίστηκε στην ιστοσελίδα Diken, αριστερής κατεύθυνσης, το απόγευμα της 24ης Μαΐου και την επομένη η είδηση κυκλοφόρησε σχεδόν σε όλα τα τουρκικά ΜΜΕ. Ο δημοσιογράφος συνελήφθη μαζί με άλλους 4 ενήλικες και 3 παιδιά στη συνοριακή περιοχή Uzunköprü, η οποία βρίσκεται ακριβώς στο ύψος του Διδυμότειχου.

Όλα τα παραπάνω θα ήταν κάπως αδιάφορα για την ελληνική επικαιρότητα, αν στις 30 Μαΐου η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η πιο παλιά και αξιοσέβαστη ΜΚΟ της χώρας που δραστηριοποιείται στον χώρο της προστασίας των δικαιωμάτων, δεν προχωρούσε στη δημοσίευση μιας ιδιαίτερα σοβαρής καταγγελίας.

Σύμφωνα με καταγγελία που περιήλθε σε γνώση της Ένωσης, τα ξημερώματα της 24ης Μαϊου ο Murat Çapan και δύο ακόμα άτομα πέρασαν κρυφά με βάρκα στην περιοχή του Έβρου, έφτασαν στο Διδυμότειχο και εκεί οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα, όπου και ζήτησαν να καταθέσουν αίτημα ασύλου. Τα όσα αναφέρονται στη συνέχεια στην καταγγελία είναι κάπως συγκλονιστικά:

(…)Στο Α.Τ. ήταν επίσης μια οικογένεια Τούρκων με τρία παιδιά που είχαν περάσει τον Έβρο. Μετά από λίγο τους ανακοινώθηκε ότι θα τους μεταφέρουν στην Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τους επιβίβασαν σε άσπρο βαν. Σε λίγο το βαν συναντήθηκε με άλλο αυτοκίνητο και τους οδήγησαν σε χωράφι. Ομάδα πέντε ένοπλων μασκοφόρων, με φόρμα παραλλαγής, χωρίς να μιλάνε καθόλου τους οδήγησε στο ποτάμι. Καθώς είδαν ότι υπήρχε εκεί φουσκωτή βάρκα οι Τούρκοι διαμαρτυρήθηκαν και επανέλαβαν έντονα ότι επιθυμούν να καταθέσουν αίτημα ασύλου. Τους έδεσαν τα χέρια και τους επιβίβασαν όλους μαζί στη βάρκα την οποία οδήγησαν δύο μασκοφόροι στην απέναντι όχθη κοντά σε τουρκικό φυλάκιο, όπου και τους εγκατέλειψαν. Εκεί, ύστερα από λίγο τους βρήκαν Τούρκοι αστυνομικοί.(…)

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, τα στοιχεία που περιέχονται στην ανώνυμη καταγγελία ταιριάζουν απόλυτα με τα όσα καταγράφηκαν από τα τουρκικά ΜΜΕ. Ίδια ημερομηνία, ίδιος αριθμός ατόμων, ίδια περιοχή. Δύσκολο να απαντήσει κανείς στο αν η καταγγελία ευσταθεί αλλά σίγουρα δεν πρόκειται για ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Η…προτεινόμενη εκδοχή βασίζεται σε αληθινά πραγματικά περιστατικά.

Αν η καταγγελία ισχύει, αυτό πρακτικά θα σημαίνει ότι στα σύνορα της χώρας λειτουργούν επίσημα…ανεπίσημοι παρακρατικοί μηχανισμοί οι οποίοι, κατά παράβαση του εθνικού και διεθνούς δικαίου, «παραδίδουν» αιτούντες ασύλου στο σύστημα Ερντογάν, ίσως στο όνομα μιας κοντόφθαλμης μικροπολιτικής λογικής του κατευνασμού στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Αν η καταγγελία δεν ισχύει, τότε η κριτική θα πρέπει να ασκηθεί στην Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία θα έχει συμμετάσχει, συνειδητά ή ασυνείδητα, σε μια οργανωμένη προσπάθεια συκοφάντησης του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα πάντως, η Ένωση δεν έχει δώσει τέτοια δικαιώματα και έχει συμβάλει καθοριστικά στην ενίσχυση της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου στη χώρα. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η καταγγελία αναπαράχθηκε διεθνώς και μέσω της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ().

Όπως και να έχει, το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό και πρέπει να διερευνηθεί, ίσως και με πρωτοβουλία της ίδιας της Δικαιοσύνης σε περίπτωση που η κυβέρνηση επιλέξει μια «διπλωματική» σιωπή.