H ισλαμική τρομοκρατία είναι κυρίως εσωτερική υπόθεση

Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Μάντσεστερ φέρνει ξανά στην επικαιρότητα το ζήτημα της ισλαμικής τρομοκρατίας. Υπάρχουν διάφορες πολιτικές δυνάμεις που προσπαθούν να αξιοποιήσουν την ισλαμική τρομοκρατία για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους, και να την εμφανίσουν σαν ένα εισαγόμενο πρόβλημα. Είναι γεγονός ότι η δημιουργία του Ισλαμικού Κράτους σε εδάφη της Συρίας και του Ιράκ δημιούργησε μια νέα βάση για τη διεθνή ισλαμική τρομοκρατία. Όλα όμως τα στοιχεία συγκλίνουν στο ότι η τρομοκρατία αυτού του είδους είναι πρώτα και κύρια εσωτερική υπόθεση των χωρών που δέχονται τα ισχυρότερα πλήγματα.

Προβληματική ενσωμάτωση

Στο Βέλγιο υπάρχουν γύρω στο μισό εκατομμύριο πολίτες, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από χώρες της Βόρειας Αφρικής, είναι μουσουλμάνοι και δεν έχουν ενσωματωθεί με επιτυχία στην οικονομία και στην κοινωνία. Ορισμένοι από αυτούς, ύστερα από 2-3 γενιές στο περιθώριο, περνάνε από την παραβατικότητα στον ισλαμικό εξτρεμισμό και την τρομοκρατία.

Ανάλογα προβλήματα αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα παρατηρούνται στη Γαλλία, εφόσον εκατομμύρια Γάλλοι πολίτες προέρχονται από χώρες της Βόρειας Αφρικής, ορισμένες από τις οποίες ήταν παλιότερα γαλλικές κτήσεις. Υπάρχουν περιοχές της Γαλλίας όπου τα άλυτα προβλήματα της οικονομικής και κοινωνικής ενσωμάτωσης επηρεάζουν άμεσα τις πολιτικές εξελίξεις και συντηρούν τη δυναμική της ισλαμικής τρομοκρατίας.

Με βάση τις έρευνες των υπηρεσιών ασφαλείας, οι πιο σκληροί μαχητές του Ισλαμικού Κράτους προέρχονται από τη Γαλλία και το Βέλγιο, όπως και από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία. Οι αλλεπάλληλες ήττες των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και στο Ιράκ αυξάνουν τον κίνδυνο της δραστηριοποίησης των πυρήνων των ισλαμιστών τρομοκρατών που έχουν δημιουργηθεί στις ευρωπαϊκές χώρες.

Το Ισλαμικό Κράτος χρειάζεται κάποιου είδους αντιπερισπασμό που θα αυξήσει την πίεση στις κυβερνήσεις των κρατών που συμμετέχουν, με διάφορους τρόπους, στη στρατιωτική εκστρατεία εναντίον του. Επίσης, χιλιάδες μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι προέρχονται από ευρωπαϊκές χώρες, βρίσκονται στην ανάγκη να επιστρέψουν στην πατρίδα τους όπου είναι πολύ πιθανόν να θελήσουν να χτυπήσουν αυτό που αντιλαμβάνονται σαν σύστημα.

Βρετανική μπλόφα

Στο ζήτημα της ισλαμικής τρομοκρατίας οι Βρετανοί έκαναν μία πολιτική μπλόφα, στην οποία άλλωστε στηρίχτηκε η απόφαση υπέρ του Brexit. Συνέδεσαν τη μετακίνηση εργαζομένων από άλλες χώρες της Ε.Ε. προς το Ηνωμένο Βασίλειο με το προσφυγικό, μεταναστευτικό και στη συνέχεια με την ισλαμική τρομοκρατία.

Η βασική προεκλογική αφίσα των υποστηρικτών του Brexit έδειχνε μια ατελείωτη ουρά προσφύγων και μεταναστών να προσπαθούν να περάσουν μέσω των βαλκανικών χωρών από την Τουρκία και την Ελλάδα προς τις πιο αναπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αναζήτηση πολιτικού ασύλου ή καλύτερης μοίρας. Αυτό που δεν είπαν οι υποστηρικτές του Brexit ήταν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δέχτηκε ελάχιστους πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ γύρω στο 1,5 εκατομμύριο κατευθύνθηκαν στη Γερμανία, την Αυστρία και τη Σουηδία. Επιπλέον, τα χτυπήματα της ισλαμικής τρομοκρατίας στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι εισαγόμενα αλλά οργανώνονται, στις περισσότερες περιπτώσεις, από Βρετανούς μουσουλμάνους οι οποίοι περνούν, χωρίς να τους αντιληφθούν οι αρχές ασφαλείας, από μία ήρεμη ή περιθωριακή ζωή στην ισλαμική τρομοκρατία. Για παράδειγμα, ο υπεύθυνος για το τελευταίο τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο ήταν ένας πολίτης που ξεκίνησε από το Μπέρμιγχαμ. Είχε ένα ιστορικό βίαιων και παράνομων ενεργειών, δεν είχε θεωρηθεί όμως από τους αρμόδιους ικανός να περάσει από το κοινό ποινικό δίκαιο στην ισλαμική τρομοκρατία.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως στη Γαλλία και στο Βέλγιο, υπάρχει μια τάση των κυβερνήσεων και του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας σαν εισαγόμενο επειδή δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι έχει βαθιές ρίζες στην πολιτική που εφαρμόζεται σε αυτές τις χώρες. Η αδυναμία οικονομικής και κοινωνικής ενσωμάτωσης εκατομμυρίων μουσουλμάνων πολιτών αυτών των χωρών είναι απόδειξη της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις σύγχρονες προκλήσεις, ενώ η βελτίωση της πολιτικής που εφαρμόζεται είναι μια εξαιρετικά σύνθετη και δαπανηρή υπόθεση.

Από αυτή την άποψη, η εισαγόμενη τρομοκρατία είναι ένα βολικό άλλοθι για να συνεχιστούν οι απαράδεκτες καταστάσεις που συντηρούν τη δυναμική υπέρ της ισλαμικής τρομοκρατίας σε δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Όσο για το Ηνωμένο Βασίλειο, ανακαλύπτει ότι τα προβλήματα αυτού του είδους δεν μπορούν να αποδοθούν στη συμμετοχή στην Ε.Ε. αλλά αυτό δεν αναμένεται να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις στο άμεσο μέλλον.