Η είδηση κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες: Σε ένα χωριό της Εύβοιας, ένας άντρας έδεσε τη άπιστη σύζυγό του πάνω στο τρακτέρ και την περιέφερε ημίγυμνη στους δρόμους και τις πλατείες. Σε αυτήν του την πράξη είχε την συμπαράσταση των φίλων και των συγγενών του. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, ο εραστής διαπομπεύτηκε και αυτός. Η κοπέλα αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει.
Αυτό το χωριό τυχαίνει να το γνωρίζω. Απέχει καμιά δεκαριά χιλιόμετρα από το μέρος όπου περνούσα, σαν παιδί, τα καλοκαίρια. Είναι το πιο απομονωμένο της περιοχής και βρίσκεται σε σχετικά μεγάλο υψόμετρο .
Είχαμε πάει, η παρέα, δυο τρεις φορές με τα ποδήλατα. Σε κάποια σημεία η παρατεταμένη ανηφόρα μας ανάγκαζε να κατεβαίνουμε και να συνεχίζουμε με τα πόδια. Στην είσοδο του χωριού σε καλωσόριζε ένας ήλιος του ΠΑΣΟK ζωγραφισμένος με άσπρη μπογιά πάνω στην άσφαλτο. Το ίδιο συνέβαινε, τότε, σε όλα τα χωριά της περιοχής.
Τελευταία φορά βρέθηκα εκεί ένα καλοκαίρι, πριν από πέντε περίπου χρόνια. Η αλλαγή δεν ήταν εντυπωσιακή. Οι ίδιοι ανηφορικοί τσιμεντόδρομοι, η ίδια ερημιά, μια παλιά φλορέτα παρκαρισμένη κολλητά σ’ έναν τοίχο... Λες και ο χρόνος είχε σταματήσει στη δεκαετία του ’80.
Μετά παρατήρησα ότι είχαν χτιστεί κάποια καινούρια σπίτια. Κάνα δυο μάλιστα βροντοφώναζαν τον πλούτο των ενοίκων τους. Αυτά βρίσκονταν στα πιο προνομιακά σημεία. Η θέα από εκεί πάνω είναι εκπληκτική και οι φαρδιές παραλίες του Αιγαίου μόνο πέντε χιλιόμετρα απότομων στροφών μακριά.
Μπήκα σε ένα καφενείο για να αγοράσω νερό. Ήταν μεσημέρι και καφετζής είχε γείρει σε ένα τραπεζάκι, μπροστά στην ανοιχτή τηλεόραση. Έβλεπε Τατιάνα Στεφανίδου. Έβηξα ελαφρά, αλλά δε με άκουσε –η τηλεόραση ήταν στη διαπασών. Έβηξα πιο δυνατά και πετάχτηκε πάνω ξαφνιασμένος.
Στις εκλογές του Μαΐου του ’12, το χωριό αυτό έβγαλε πρώτη τη Χρυσή Αυγή με 147 ψήφους. Ακολούθησε η ΝΔ με 109 και ο Σύριζα με 90. Το ΠΑΣΟΚ ήταν πέμπτο, πίσω από τους Ανεξάρτητους Έλληνες.
Είναι μάλλον δύσκολο να εξηγήσει κανείς αυτό το αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει ακροδεξιά παράδοση στην περιοχή, ούτε και κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα από εκείνα που εκμεταλλεύεται η Χρυσή Αυγή για να κάνει παιχνίδι.
Ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, ένα κλιμάκιο του κόμματος επισκέφτηκε το χωριό. Τα στελέχη μίλησαν σε ένα καφενείο. Ευχαρίστησαν τους κατοίκους, άκουσαν τα προβλήματά τους... Βρήκα τις φωτογραφίες από την εκδήλωση. Πρέπει να ήταν το ίδιο καφενείο όπου είχα σταματήσει για νερό. Μπροστά στην τηλεόραση που πριν έπαιζε Τατιάνα Στεφανίδου, τώρα στεκόταν μια γυναίκα με μαύρη μπλούζα και μιλούσε στους χωρικούς.
Δεν ξέρουμε αν οι άνθρωποι που διαπόμπευσαν την κοπέλα ήταν ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής. Μπορεί και όχι. Άλλωστε η ελληνική επαρχία έχει μακρά παράδοση σε αυτές τις πρακτικές. Σε αυτού του τύπου τον ακτιβισμό, που θα έλεγε και ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Τώρα όμως, όλα αυτά αποκτούν μια νέα διάσταση. Η ρητορική της Χρυσής Αυγής, αυτού του «αυθεντικού λαϊκού κινήματος» γίνεται σιγά σιγά αποδεχτή, τη συνηθίζουμε. Την έχουμε αφήσει να ρυθμίζει τα ήθη μας και να βγάζει στην επιφάνεια ό,τι πιο σκοτεινό και μαύρο υπάρχει μέσα στον καθένα. Και αυτό είναι, νομίζω, πολύ πιο επικίνδυνο από την αύξηση των ποσοστών της.
Η επιστροφή από αυτό το χωριό πίσω στο δικό μου ήταν σκέτο όνειρο. Αρκούσαν μερικές πεταλιές και μετά το ποδήλατο έτρεχε ελεύθερο στην κατηφόρα. Μέχρι να το καταλάβεις είχες φτάσει στα γνωστά σου μέρη.
Από αυτό, όμως, που χτίστηκε γύρω μας δεν δραπετεύεις έτσι εύκολα...
