Με ένα κείμενό της η ομάδα των «53+» του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή. Στο κείμενο που αναρτήθηκε στο commonality.gr, επισημαίνεται η ανάγκη «συνολικής αριστερής στροφής», σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι αντίμετρα ήταν «μια επιτυχία της ελληνικής πλευράς, η οποία, ωστόσο, αν και σημαντική, δεν μπορεί να εξαλείψει τις κοινωνικές πληγές που θα αποφέρουν τα μέτρα».
Όπως σημειώνεται στο κείμενο, η αριστερή στροφή «δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συγκρούσεις σε πολλαπλά επίπεδα, και ειδικά με δυνάμεις που επιδιώκουν να παρακάμψουν το δημόσιο συμφέρον, καταστρατηγώντας την δημοκρατία και την προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς κινήσεις και τομές με λαϊκό και κοινωνικό πρόσημο, που θα μας επανασυνδέουν με ριζοσπαστικά, αλληλέγγυα και κινηματικά τμήματα της κοινωνίας».
Επίσης, η τάση παρατηρεί ότι «σωστά έπραξαν αρκετοί υπουργοί αλλά και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι στις ομιλίες τους στη Βουλή όχι μόνο δεν πανηγύριζαν για όσα προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο της 2ης αξιολόγησης, αλλά τόνιζαν ταυτόχρονα ότι επιστρέφονται τα κελεύσματα περί ιδιοκτησίας του μνημονίου. Σωστά, επίσης, απέφυγαν το success story, τη σύγκριση μνημονίων, την αφήγηση για ξέφωτα που οσονούπω θα δούμε».
«Μετρημένα λόγια από αριστερή σκοπιά, με τον αναγκαίο αναστοχασμό, με στοιχεία αυτοκριτικής, με τη γενναιότητα παραδοχής λαθών, με επίγνωση των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετωπίζει ένας ολόκληρος κόσμος», συμπληρώνουν οι 53+.
Αναλυτικά το κείμενο-παρέμβαση:
Σωστά έπραξαν αρκετοί υπουργοί αλλά και βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ που στις ομιλίες τους στη Βουλή όχι μόνο δεν πανηγύριζαν για όσα προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο της 2ης αξιολόγησης, αλλά τόνιζαν ταυτόχρονα ότι επιστρέφονται τα κελεύσματα περί ιδιοκτησίας του μνημονίου. Σωστά, επίσης, απέφυγαν το success story, τη σύγκριση μνημονίων, την αφήγηση για ξέφωτα που οσονούπω θα δούμε. Μετρημένα λόγια από αριστερή σκοπιά, με τον αναγκαίο αναστοχασμό, με στοιχεία αυτοκριτικής, με τη γενναιότητα παραδοχής λαθών, με επίγνωση των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετωπίζει ένας ολόκληρος κόσμος.
Οι παρεμβάσεις αυτές, δημόσιες και όχι εν κρυπτώ, όχι μεταξύ μας, είναι οι μόνες που είναι σε θέση να επικοινωνήσουν με τον ευρύ κόσμο της αριστεράς, με τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, που βιώνουν -ας μην το ξεχνάμε ποτέ- μια σκληρή πραγματικότητα στην καθημερινή τους ζωή. Η ειλικρίνεια, λοιπόν, η επιμονή από την πλευρά μας σε μια άλλη πολιτική και ασφαλώς ένα ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο απεγκλωβισμού από τα μνημόνια και την επιτροπεία, είναι ο μοναδικός δρόμος που έχουμε μπροστά μας από τη σκοπιά της αριστεράς.
Είναι προφανές ότι στην παρούσα φάση επιδιώχθηκε από την πλευρά των “δανειστών τοκογλύφων” ένα ακόμη πολιτικό πλήγμα στην κυβέρνηση και την Αριστερά, στην προσπάθειά τους να μας αποκόψουν από τις κοινωνικές μας συμμαχίες και αυτό είναι ένα σημείο του πολέμου που διεξάγεται και θα συνεχισθεί. Η απόσπαση των αντίμετρων υπήρξε μια επιτυχία της ελληνικής πλευράς, η οποία, ωστόσο, αν και σημαντική, δεν μπορεί να εξαλείψει τις κοινωνικές πληγές που θα αποφέρουν τα μέτρα.
Το αντίπαλο στρατόπεδο συνεχίζει να εκτελεί το σχέδιό του, επιδιώκοντας την μετατροπή της τακτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 σε στρατηγική ήττα. Αυτή δεν αφορά μόνο το κόμμα αλλά την ίδια την κοινωνία μέσω της εξόντωσης των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων και την εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου.
Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να οργανώσει την πολιτική και την κοινωνική άμυνα. Κατά συνέπεια, ακόμη και εκεί που η κυβέρνηση καταφέρνει να αντιστέκεται, συγκροτώντας –έστω και εν μέρει- κάποιες κόκκινες γραμμές, θα πρέπει να τις υποστηρίζει με όρους κοινωνικούς και ιδεολογικούς. Για παράδειγμα, τα αντίμετρα που παίρνει η κυβέρνηση, δεν μπορεί να υποστηρίζονται στη λογική ότι εάν στην κυβέρνηση βρίσκονταν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεν θα έκαναν το ίδιο. Αντίθετα, αυτά όπως και πολλά άλλα (μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση, την υγεία, την παιδεία, τις φυλακές, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ κ.ά.) θα πρέπει να προβάλλονται ως η «ταξική και κοινωνική μεροληψία» της αριστεράς δείχνοντας πως, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, δεν αποτελούν ένα τυχαίο «μπάλωμα» ή ένα είδος φιλανθρωπίας αλλά πως πίσω από αυτά βρίσκεται η λογική, το εγχείρημα μιας επίμονης αντίστασης την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει απέναντι στο «επεκτατικό σύστημα εξουσίας». Μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιήσει στρατηγικά τα όποια θετικά μέτρα έχει καταφέρει, να ανοίξει νέα πεδία πολιτικής, να ανακτήσει σε ένα βαθμό το χαμένο έδαφος και χρόνο, αποκαθιστώντας έτσι, έστω και εν μέρει, το χαμένο φρόνημα του πολιτικού και του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ.
Χρειάζεται, επομένως, συνολική αριστερή στροφή. Και αυτή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συγκρούσεις σε πολλαπλά επίπεδα, και ειδικά με δυνάμεις που επιδιώκουν να παρακάμψουν το δημόσιο συμφέρον, καταστρατηγώντας την δημοκρατία και την προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς κινήσεις και τομές με λαϊκό και κοινωνικό πρόσημο, που θα μας επανασυνδέουν με ριζοσπαστικά, αλληλέγγυα και κινηματικά τμήματα της κοινωνίας.
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, ένα πολιτικό σχέδιο με βάση τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματος με αξιολόγηση και αναπροσανατολισμό σε πολιτικές και πρόσωπα. Η επόμενη ημέρα θα έχει μεγάλες δυσκολίες και πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη για το δημόσιο χρέος. Θα χρειαστεί να επαναληφθεί και να είναι απολύτως δεσμευτική η δήλωση ότι χωρίς ουσιαστική λύση για την απομείωση του χρέους δεν υπάρχουν μέτρα, δεν ισχύουν τα επώδυνα μέτρα.
14°
