Πρέπει να ομολογήσω πως χαίρομαι που τα καινούργια κατορθώματα του Κασιδιάρη και η προσπάθεια του να αποδείξει πως δεν είναι καλό να βάζουμε στον ίδιο χώρο ανθρώπους και Χρυσαυγίτες, δεν έριξαν κανέναν από τα σύννεφα. Χαίρομαι που πια έχουν όλοι καταλάβει πως όπως ένας κώλος θα χέσει έτσι και ο χρυσαυγιτης θα σηκώσει χέρι. Βέβαια, σε αντίθεση με τον κώλο, ο χρυσαυγίτης δεν είναι γοητευτικός και δεν σηκώνει το χέρι απαντώντας στο κάλεσμα της φύσης. Ο χρυσαυγίτης σηκώνει το χέρι επειδή κανείς νομοθέτης και κανείς δικαστής δεν φρόντισε να του το κόψει (επειδή μπορεί να διαβάζουν και χρυσαυγίτες να τους εξηγήσω ότι δεν κυριολεκτώ και δεν μου αρέσουν οι ακρωτηριασμοί κανενός όντος ακόμα και χρυσαυγιτών).
Δυστυχώς οι νομοθέτες αυτής της χώρας δεν φρόντισαν να νομοθετήσουν με τέτοιο τρόπο ωστέ η δηλωμένη επιθυμία κατάλυσης του πολιτεύματος να συνεπάγεται την απαγόρευση συμμετοχής στις διαδικασίες που είναι ζωτικής σημασίας για το πολίτευμα. Από ανοησία; Από δόλο; Απο απροθυμία να συγκρουστούν με εντελώς συστημικούς κομματικούς σχηματισμούς που πουλάνε την επανάσταση; Άγνωστο, αλλά και χωρίς σημασία. Γιατί αυτό που έχει σημασία είναι οτι οι νομοθέτες επέτρεψαν στους χρυσαυγίτες να συμμετάσχουν σε μια διαδικασία φτιαγμένη μόνο για ανθρώπους.
Την ίδια απροθυμία να εμποδίσουν το σήκωμα του χεριού του Κασιδιάρη επέδειξαν και οι δικαστές. Θα θυμάστε φαντάζομαι την αδιαφορία με την οποία αντιμετώπισαν τη χειροδικία του βουλευτή στην Ευελπίδων. Τότε που είχε αφεθεί ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, οι οποίοι μάλλον δεν περιλάμβαναν τη χειροδικία και για αυτό φρόντισε να την εξασκήσει σε έναν κάμεραμαν που είχε την ατυχία να βρεθεί στο δρόμο του. Οι δικαστές είχαν πάει για ψάρεμα και ο Κασιδιάρης παρέμεινε ελέυθερος με τους περιοριστικούς όρους να μην περιορίζουν το μακρύ του χέρι. (για τους παροντες αστυνομικούς που έκαναν πως δεν βλέπουν δεν λέω κάτι. Καταλαβαίνω οτι για έναν άντρα (ή γυναίκα) της ΕΛΑΣ το να βρίσκεται μακρυά από κάποιο Έβερεστ είναι από μόνο του τόσο σκληρό που δεν μπορώ να έχω απαίτηση να κάνει τη δουλειά του)
Και φυσικά υπάρχουν και οι ψηφοφόροι του Κασιδιάρη. Αυτοί χωρίς τους οποίους ο Κασιδιάρης δεν θα ήταν στη Βουλή. Αυτοί για τους οποίους πολλοί δημοσιογράφοι πάσχιζαν (και μερικοί ακόμα πασχίζουν) να βρουν δικαιολογίες. Τη μια έφταιγε η κρίση, την άλλη οι αδυναμίες του συστήματος, την άλλη η διαφθορά, την παράλλη η ζέστη. Βλακείες ανάλογες του να λες οτι φταίει το άγχος της καθημερινότητας κάθε φορά που κάποιος ξυλοφορτώνει τη γυναίκα του και το παιδί του ή ότι για έναν βιασμό φταίει λίγο και η κοντή φούστα του θύματος
Στην πραγματικότητα δικαιολογία για τους ψηφοφόρους της Χρυσής της Αυγής δεν υπάρχει. Δεν τους έκανε η κρίση ναζί και θαυμαστές τραμπούκων. Η κρίση δεν μπορεί να σε κάνει ηλίθιο. Ναζί και θαυμαστές τραμπούκων ήταν πάντα. Και η ανεπάρκεια (στην καλύτερη περίπτωση) των νομοθετών και των δικαστών τους έδωσε την ευκαιρία να το φωνάξουν και στις κάλπες. Και εκείνοι το φώναξαν. Και θα συνεχίσουν να το φωνάζουν. Τουλάχιστον μέχρι οι δικαστές και οι νομοθέτες καταλάβουν πως το μόνο που μπορείς να κάνεις με τα περιττώματα είναι να τραβηξεις το καζανάκι και να τα ξεφορτωθείς.
(Επειδή - και παρά κάποιες πολυσύλλαβες λέξεις - μπορεί να έχει φτάσει μέχρι εδώ κάποιος χρυσαυγίτης να εξηγήσω ότι όταν μιλάω για «ξεφόρτωμα» μιλάω μεταφορικά. Όταν λέω «μιλάω μεταφορικά» εννοώ οτι δεν κυριολεκτώ. Εννοώ ότι δεν τα εννοώ ακριβώς έτσι αυτά που γράφω. Πώς ας πούμε θα έλεγε κάποιος που δεν δηλώνει ομοφυλόφιλος «γ@μησα μια αδερφη»; Κάπως έτσι.)
13°
