Ήταν η πολλοστή φορά που κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μέμφθηκε τον αντιπρόεδρο της ΝΔ, Άδωνι Γεωργιάδη, για το επάγγελμά του. Ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής κατά τη συζήτηση της τροπολογίας ΣΥΡΙΖΑ, η οποία σβήνει πρόστιμα λαθρεμπορίου, απευθύνθηκε στον Α. Γεωργιάδη λέγοντάς του απαξιωτικά: «Εδώ δεν είναι στούντιο τηλεπωλήσεων». Ακριβώς την ίδια ειρωνεία είχε επαναλάβει ως μομφή ο πρωθυπουργός κατά του Α. Γεωργιάδη, έναν μήνα πριν, στις 17/3/17 και πάλι από το βήμα της Βουλής: «εδώ δεν είναι στούντιο τηλεπωλήσεων».
Η αλήθεια είναι ότι ο αντιπρόεδρος της ΝΔ δεν έκρυψε ποτέ το επάγγελμά του. Διατηρεί το βιβλιοπωλείο (1 μόνο πλέον, αφού μετά από 16 εμπρησμούς το βιβλιοπωλείο της Αθήνας έκλεισε) των εκδόσεων Γεωργιάδη, που εκδίδουν βιβλία με αρχαίους Έλληνες συγγραφείς και τα πουλάει και μέσα από τηλεοπτική εκπομπή. Αυτό που έχει, ωστόσο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι το επάγγελμα κάποιου χρησιμοποιείται ως μομφή κατηγορίας: «ο τηλεβιβλιοπώλης» λένε απαξιωτικά κομματικά στελέχη από τα γεννοφάσκια τους, σιτιζόμενοι από κόμματα, επαγγελματίες πολιτικοί που δεν έχουν κολλήσει ένσημο στον ιδιωτικό τομέα, προσπαθώντας να τον μειώσουν ή να του αποδώσουν χαρακτηριστικά γραφικότητας. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι πολιτικοί δεν αντιλαμβάνονται πως δείχνει κωμικό σε μία κοινωνία που μαστίζεται από την ανεργία, στελέχη που σιτίζονται από δημόσιο χρήμα να απευθύνουν ως βρισιά και ειρωνεία, την νόμιμη επαγγελματική ιδιότητα κάποιου στον ιδιωτικό τομέα.
Σε μία εποχή που βασικό προσόν ενός πολιτικού θα έπρεπε να θεωρείται το πόσα ένσημα έχει «κολλήσει» στον ιδιωτικό τομέα, κάποιοι επιμένουν να θεωρούν τίτλο τιμής τον διορισμό σε μία υπηρεσία του δημοσίου και κάνουν face control για το είδος της δραστηριοποίησης στον ιδιωτικό τομέα. Κανένας δεν αναζητά τις αργομισθίες και τις διάφορες επιτροπές από τις οποίες ζουν πλουσιοπάροχα κομματικά στελέχη και οι οικογένειές τους. Αντίθετα, αποτελεί καθημερινό θέμα συζήτησης ο τρόπος με τον οποίο ο Γεωργιάδης πουλάει τα βιβλία του, αν είναι γλαφυρός, υπερβολικός ή γελοίος. Είναι βέβαιο ότι εάν δούλευε στον «Οργανισμό Αποξήρανσης της Λίμνης Κωπαΐδας» ή σε κάποια άλλη άχρηστη υπηρεσία του δημοσίου, την οποία πληρώνουν από την τσέπη τους οι φορολογούμενοι, κανένας θα είχε πρόβλημα. Ειρήσθω εν παρόδω, ας μην ξεχνάμε και την παροιμιώδη μάχη του ΣΥΡΙΖΑ για να μην κλείσει η εν λόγω υπηρεσία, η οποία καταργήθηκε και οι αρμοδιότητές της πέρασαν τελικά στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας το 2014, όταν η αποξήρανση είχε ολοκληρωθεί το 1931.
Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον είχε η παρατήρηση του προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση προς τον Α. Γεωργιάδη όταν προσπαθούσε να απαντήσει στον πρωθυπουργό: «Δεν μιλάμε εδώ μέσα διαφορετικά απ’ ότι επιβάλει η συζήτηση. Τον ενικό και αυτό το ύφος μην το επαναλάβετε κ. Γεωργιάδη και σας το έχω πει πολλές φορές σε εσάς προσωπικά» τον επέπληξε.
Όλα αυτά, από τον βουλευτή του κόμματος, που εισήγαγε στην πολιτική ζωή και μέσα στον χώρο της Βουλής φρασεολογία εθνικού διχασμού για «προδότες» και «πατριώτες», για «γερμανοτσολιάδες», «προσκυνημένους», «δοσίλογους» «κυβέρνηση Τσολάκογλου» κλπ, που εκτόξευε ως αντιπολίτευση το κόμμα του κ. Βούτση. Πιο πρόσφατα παραδείγματα, οι παρακάτω φράσεις, που μάλλον είναι ελαφρώς βαρύτερες, από την χρήση ενικού που ενόχλησε τον πρόεδρο της Βουλής.
13°
