Όλοι, υποτίθεται, έχουμε ένα μεγάλο εχθρό: τη φοροδιαφυγή. Προσοχή, όχι τους φοροδιαφεύγοντες, αλλά τη φοροδιαφυγή. Γιατί υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά, η φοροδιαφυγή υποτίθεται ότι είναι κάτι αόριστο, κάτι γενικό και απρόσωπο. Ενώ οι φοροδιαφεύγοντες έχουν και πρόσωπο και όνομα, και μερικοί από αυτούς τυγχάνουν να είναι στη διπλανή μας πόρτα, και κάποιοι αναγνωρίζουν και τη συκοφαντική ταυτοπροσωπία με το είδωλό τους στον καθρέφτη τους. Βέβαια, ακόμη και έτσι πάντοτε λέμε ότι εμείς είμαστε η μαρίδα και ότι η φοροδιαφυγή κλίνει σε κάποιους πιο μεγαλοσχήμονες.
Δεν ξέρω κανέναν Έλληνα που σήκωσε οικοδομή τα τελευταία 10 χρόνια που να πλήρωσε τα ένσημα που έκαναν οι εργαζόμενοι σε αυτήν, πέρα από τα ελάχιστα ένσημα που ζητούσε το ικα. Δεν ξέρω κανένα συνεργείο, από σιδερά εως μπογιατζή, που να έδωσε απόδειξη για το σύνολο των χρημάτων που πήρε για αμοιβή. Δεν ξέρω κανέναν ταρίφα, φορτηγατζή, που φωνάζει ότι έδωσε 100 χήνες για να «αγοράσει» την άδεια, που να είχε κάνει δήλωση που να φαινόταν ότι κατέβαλλε αυτό το ποσό. Αλλά εμείς, είπαμε, είμαστε η μαρίδα. Τους άλλους πρέπει να κυνηγήσουν.
Ο α. είναι πολιτικός μηχανικός, σπούδασε, δούλεψε στην τεχνική του μπαμπά και στα 33 του άνοιξε τη δική του τεχνική εταιρία. Έτρεξε σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, έφαγε τη γραφειοκρατία και έκανε την έναρξή του. Το 2006, όταν οικοδομές σήκωναν και τα δέντρα ακόμη. Πιο συγκεκριμένα, το 2006 είχε εισόδημα 9.500 ευρώ και το 2007 είχε 11.174,60 ευρώ. Μπράβο στο παιδί, χάρηκαν οι φίλοι του. Φοροφυγάς, είπανε τα στελέχη των κομμάτων, δεν γίνεται πολ. μηχανικός το 2006 να βγάζει εννιάμισι χιλιάρικα, λένε με την κοινή λογική. Εσείς τι λέτε; Ο α. πού ανήκει; Στη μαρίδα ή στους άλλους; Φέτος μας έχει πρήξει ότι η αγορά τα έχει παίξει γιατί κόπηκαν οι μισθοί στους δ.υ. και μόνο αν επανέλθουν στο 2009 θα ξανανοίξει η αγορά. Άποψή του.
Το 2005 δούλευα ιδ. υπάλληλος 700 καθαρά, συν ασφάλιση Χ14 και έτρεχα περίπου 50 ώρες την εβδομάδα, ανάλογα, μπορεί και παραπάνω. Το 2009 τα βρόντηξα και έφυγα, είχα φτάσει 1.000 ευρώ, αλλά δεν άντεχα άλλο τη μαλακία του εργοδότη μου. Τη σεβόμουν, αλλά δεν την άντεχα. Πήρα το ρίσκο, έκανα έναρξη και την πάλεψα. Φέτος έφτασα τα ίδια λαλάκια, όσα έβγαλε ένας υπάλληλος στη δεή, με μια διαφορά, αυτός δούλευε 35 ώρες την εβδομάδα εγώ 54 ώρες. Φέτος δούλεψα και τα χριστούγεννα ανήμερα και πέρσι, σε βλάβη, και αν σου τύχει τέτοια ημέρα δεν πάει κανείς άλλος, πας ο ίδιος. Αυτός έχει πληρωθεί μέχρι κεραίας, εγώ τρέχω να μαζέψω τα χρωστούμενα, και δεν θα τα μαζέψω. Αυτός ξέρει ότι και φέτος θα βγάλει περίπου 15% λιγότερα από πέρσι και γκρινιάζει δικαίως. Εγώ αν βγάλω 50% λιγότερα από πέρσι θα κάνω πάρτι. Φέτος, αν βγάλουμε τα ίδια με πέρσι, εγώ θα φορολογηθώ από το 1ο ευρώ και εκείνος από τα 9 χιλιάρικα και μετά για τα 2 ίδια εισοδήματα ο ένας από τους δύο θα έχει πληρώσει συνολικά περισσότερους φόρους!!! Αυτός θέλει να μην έχουν δουλειά για να περνά χαλαρά, εγώ ξέρω ότι αν δεν έχω δουλειά θα πεινάσουμε. Στην πραγματικότητα τότε θα πεινάσει και αυτός, αλλά δεν το καταλαβαίνει. Δεν το καταλαβαίνουν.
Ο ν. πέρσι πλήρωσε τέλος επιτηδεύματος για να μπορεί να δουλεύει, για να μπορεί να βγάζει τα προς το ζην του, για να μπορεί να φορολογείται, δηλαδή για να μπορεί να πληρώνει τους μισθούς αυτών που θέσπισαν το τέλος επιτηδεύματος. Πέρσι είχε κλείσει το μαγαζί του με τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα και την έκανε για φωτοβολταικά, όμως η νέα δουλειά του πήγε άπατη. Φέτος τα μάζεψε και πήγε ζάμπια. Θα μπορούσε να κάτσει εδώ να φωνάζει, να κολλά αφίσες και να ψάχνει για καμιά τρύπα στο δημόσιο να χωθεί. Αντί για αυτό τα μάζεψε και την παλεύει στη ζάμπια. Μπορεί να πετύχει μπορεί και όχι. Όμως προσπαθεί και αγωνίζεται.
Όταν χρωστάς στην εφορία 200 χιλιάδες ευρώ και σε ψάχνουν για χειροπέδες, χονδρικά σημαίνει ότι τα κέρδη σου ήταν κοντά στο 800σάρικο χιλιάδες ευρώ. Από ποιο ποσό και πάνω μπορεί κάποιος να θεωρείται κεφάλαιο;; Δηλαδή, όταν είναι να πληρώσεις 200 χιλιάδες ευρώ εφορία, πόσα κείμενα εναντίον του καπιταλισμού δικαιούσαι να γράψεις, πόσες παρλαπίπες για τον κομμουνισμό μπορείς να ασπαστείς και να πουλήσεις στο κοινό σου, ως ηθοποιός και ως πολίτης;; πόση υποκρισία χωράει σε κάθε κουβέντα σου; Πόσες φορές μπορείς να πεις «Ευαγγελίζομαι ένα σύστημα που δεν θα έχει το κέρδος ως πρωταρχική αξία του ανθρώπου. Δεν θα στηρίζεται στην ιδιωτική ιδιοκτησία» και να παριστάνεις τον κακομοίρη επαναστάτη του μεροκάματου; Και ξεδιάντροπα να λες «Ανέκαθεν ανήκα στην Αριστερά. Κι όταν λέω Αριστερά, εννοώ το πολιτικό υποκείμενο που συγκεντρώνει όλες τις πρακτικές αντίστασης στον καπιταλισμό». Ευχαριστούμε, «σύντροφε», για το δούλεμα. Ηθοποιός, νομίζω, σημαίνει αυτός που ποιεί ήθος-χαρακτήρα.
Οι βεβαιωμένες οφειλές-χρέη στο ταμείο του ελληνικού κράτους νομίζω για τα μνημονιακά χρόνια τρέχουν στα 11 δις, και πήγαν και συμπληρώθηκαν στα 45 δις – λεφτά υπάρχουν, της κα λούκα κατσέλη του 2009. Βέβαια, μέσα εκεί είναι η ακρόπολις χρηματιστηριακή, η πειραϊκή πατραϊκή, η γραμμή του κοσκωτά κ.λπ. δηλαδή, κλάψτα. Στα λεφτά υπάρχουν, του σύριζα σήμερα, αυτό σημαίνει 66 δις ευρώ για να επανέλθουν οι μισθοί και οι συντάξεις με ένα νόμο στο 2009. Συν τη μεγάλη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή. Όμως όταν αυτές παίρνουν πρόσωπο, σάρκα και οστά και ταυτότητα, τότε αυτοί που κατηγορούν την κατάρα της φοροδιαφυγής τρέχουν μάρτυρες υπεράσπισης των προσώπων αυτών, είτε είναι ο κιμούλης, είτε ο κουρής, είτε ο εστιάτορας στην ύδρα, είτε ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν πλήρωσε το χαράτσι για το προηγούμενο έτος και δεν νομίζω να πληρώνει και το φετινό και δεν τρέχει και τίποτα.
Πριν από 2 μήνες ο π. έχασε μια προσφορά σε ένα ιδιωτικό έργο. Ξανάκανε και ξανάκανε τα οικονομικά του μετά, και δεν μπορούσε να χτυπήσει τον ανταγωνιστή του. Ο λόγος ήταν ότι ο 2ος είχε κάνει σε τέτοιους δύσκολους καιρούς μια τεράστια αγορά με μετρητά και η έκπτωση που είχε πάρει ήταν αχτύπητη σε σχέση με τον π. που θα πλήρωνε με επιταγή, όταν πληρωνόταν από κάθε πελάτη του. Ο 2ος είχε «cashέρι» που ο π. δεν μπορούσε να μαζέψει. Ο 2ος είχε βγει στη σύνταξη πριν 2 χρόνια στα 55 του, πυροσβέστης, πήρε το εφαπαξ και άνοιξε ένα «μαγαζάκι» στο όνομα του (άσχετου) γιου του. Ο συνομήλικός του π. με τους φόρους του πλήρωνε το μισθό του άλλου, του πλήρωνε τη σύνταξη, του πλήρωσε και το εφάπαξ του, πλήρωσε και τη δυνατότητα να του χτυπά τις δουλειές και να του τις παίρνει. Ο π. με τους φόρους του πληρώνει τον κύριο «εφαπαξ» που τον στέλνει στην ανεργία.
Όταν αυτός που στέλνει στο εδώλιο κάποιον αντίπαλο του πρωην υποικ γιατί δεν εισέπραξε φόρους από τη λίστα λαγκάρντ δεν πληρώνει τους δικούς του φόρους-χαράτσια, τι κατηγορία θα πρέπει να απευθύνει στον υποικ που τον αφήνει ατιμώρητο. Για ποιο λόγο τότε να πληρώσει ο καθένας μας τους φόρους του;
Κάθε ημέρα περίπου χίλια άτομα χάνουν τη δουλειά τους από την πραγματική οικονομία. Για το 2012 στον αριθμό των ανέργων η στατιστική συμπλήρωσε 330 χιλιάδες νέα ονόματα. Κάποιοι, όσοι δικαιούνται επίδομα ανεργίας, πληρώνουν από αυτό 23% φπα, δημ. τέλη, φόρους σε πετρέλαιο, σε βενζίνη, σε τσιγάρα, ακόμη και σε προφυλακτικά. Αν είσαι άνεργος δεν μπορείς να καπνίσεις, δεν μπορείς να πιεις, δεν μπορείς να γαμήσεις, αν δεν πληρώσεις το κράτος. Το κράτος μας χρεοκόπησε από τις εκλογές του 2007, που έγιναν για να μπορέσει να κάνει ο βαριεστημένος προϋπολογισμό, και από τότε ρουφά από παντού δηλωμένα και αδήλωτα λαλάκια και τα ρίχνει στη μαύρη τρύπα. Σε λίγους μήνες κανείς δεν θα έχει να πληρώσει το κόστος της συντήρησης του μεγάλου μινώταυρου του δημοσίου οικονομικού χάους. Τα εισοδήματα που θα πηγαίνουν για φόρους πολύ απλά δεν θα επαρκούν για να καλύψουν τις δαπάνες λειτουργίας της κρατικής μηχανής. Όσοι νέοι φόροι και αν μπουν, όσους πολλαπλασιαστές και αν επικαλεστεί ο μινώταυρος, η πραγματική οικονομία δεν θα μπορεί να γεννήσει άλλα χρήματα που να καλύπτουν τις δαπάνες του μηχανισμού.
Τρία χρόνια τώρα, ή μάλλον 800 χιλιάδες νέους άνεργους μετά, οι μόνοι που έχουν αποχωρήσει από το δ.υ. είναι οι stageαδες που είχε κόψει ο ραγκούσης, η ιερή αγελάδα είναι ακέραιη και θρεμμένη, οι προστάτες της άλλαξαν μόνο, νέα πρόσωπα νταβατζήδων, και μερικά παλαιά που μετακινήθηκαν έγκαιρα. Ναι, ξέρουμε και έχουμε πει πολλές φορές ότι τα λαλάκια είναι τυπωμένα χαρτάκια και ότι είναι μαλακία που τα ευρωπαία δεν τυπώνουμε όπως και τα αμερικανά, αλλά από τη στιγμή που η μηχανή των συνεταίρων μας δεν θέλει να τυπώσει άλλα, ψάχνουμε τη λύση με αυτά τα δεδομένα και όχι με το εγχειρίδιο του μαρξ και του λένιν. Κοιτάμε την πραγματικότητα. Όχι το παραμύθι μας. Κάποια στιγμή τα ζάπεια 1, 2, 3 κ.λπ. και οι κωλοτούμπες φώτης, αλέξης, μπένυς και τα ψεκασμένα χρυσά αυγά και καμένοι θα γκρεμιστούν και δεν θα υπάρχει τίποτα ΝΕΟ να γεννηθεί στη θέση τους.
Αν για κάθε δ.υ. απαιτείται 4 ι.υ. να πληρώνουν κοντά 5χίλιαρο φόρο έκαστος, τότε ο σημαντικότερος πολλαπλασιαστής που έχουμε ξεγράψει είναι ότι ίσως να είχαμε γλιτώσει 800 χιλιάδες άνεργους αν είχαμε απολύσει όταν έπρεπε έστω 200 χιλιάδες επίορκους και διεφθαρμένους δ.υ. (με μπόνους εξάσκησης νέου επαγγέλματος) ή ακόμη καλύτερα αν δεν τους είχαμε προσλάβει ποτέ. Ή έστω μειώνοντας αντίστοιχα το κόστος σε πραγματικές δαπάνες, μοιράζοντας την εξοικονόμηση αναλογικά στον ίδιο αριθμό εργαζομένων αρχικά. Τη βουτιά δεν θα τη γλιτώναμε έτσι και αλλιώς, αλλά δεν θα είχαν περάσει 3 χρόνια καθίζησης που θα συνεχιστούν με τη βουτιά των 25χιλιάδων απολύσεων των δ.υ. Αλλά αντί να κόψουμε συντάξεις σε 40άρηδες και 50άρηδες πρόωρους εκσπερματιστές και σε ρετιρέ, επιλέγαμε την εξόντωση κάθε ζωντανού κυττάρου της ελληνικής οικονομίας. Αντί να ακολουθούμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που πρότειναν ο ραγκούσης, ο μόσιαλος και η κοινή λογική επιλέγαμε να μας κοροϊδεύουμε τα τροϊκανά με τον μπένυ και τον ρέππα και τα ζάπεια και τις 100 χιλιάδες προσλήψεις στο δημόσιο και «καλύτερα να είχαμε γίνει αργεντινή». Είναι ψυχοαναλυτικά ενδιαφέρον να διαμαρτύρεσαι για την ερτ που πληρώνεις με τη δεή, και όταν σου λένε θα σου κλείσω την ετ3 και 10 περιφερειακούς ρσ να βγαίνεις στα κάγκελα!!! Ή θες να την πληρώνεις ή την κλείνεις, δεν γίνεται να την πληρώνει μόνο ο άλλος και εσύ όχι.
Ένα εφάπαξ 200 χήνες κάθεται σε έναν δ.υ. που δεν το έχει παράξει ίσως ποτέ. Αντί να πληρώνουμε εφάπαξ σε δραστήριους συνταξιούχους, ας το μοιράζουμε σε 10 κομμάτια, επιχορήγηση σε 10 άνεργους να κάνουν την δική τους πραγματική δουλειά. Και αυτός που θα το κλαίει θα είναι σίγουρος ότι θα πληρώνεται τη σύνταξή του. Και κυρίως ότι δεν θα τρώει μια θέση εργασίας από το παιδί του. Αν αφήσουμε τη λογική και την αλληλεγγύη να γεννήσει το νέο…
Αφορμή για το παραπάνω στάθηκε ένα τηλεφώνημα που δέχτηκε ένας τεχνικός την ώρα που έκανε συντήρηση στο κλιματιστικό μου στο γραφείο. Από ό,τι άθελά μου άκουσα λόγω της έντασης της συνομιλίας, μετά από ένα service και μια ηλεκτρολογική μετατροπή σε έναν καυστήρα και σε έναν πίνακα που είχε πληρωθεί 100 ευρώ, δηλαδή 81 + φπα23%, ο πελάτης του ζητούσε πίσω 15 ευρώ επειδή εκ των υστέρων έκρινε ότι ήταν ακριβή η τιμή. Η συνομιλία κράτησε μισή ώρα, έγινε από το σταθερό τηλέφωνο της δ.υ. εν ώρα εργασίας του και απασχολούσε εμένα έμμεσα και τον τεχνικό που περιφερόταν χωρίς να εργάζεται εκείνη τη στιγμή. Κάποιος προτίμησε να χρεώσει το δημόσιο με 30 ευρώ τηλεφώνημα για να ζητήσει πίσω 15 ευρώ, και μάλιστα την ώρα της εργασίας του, ούτε καν το απόγευμα την ώρα της ιδιωτείας του. Εννοείται ότι ο τεχνικός τέλειωσε με μισή ώρα καθυστέρηση, και εγώ έκλεισα το γραφείο μισή ώρα μετά από την κανονική ώρα, και καθυστέρησα στο ραντεβού που είχα μετά εκτός. Ισχύει η θεωρία του δημοσιοϋπαλληλικού χάους, ότι αρκεί το πάτημα ενός πλήκτρου σε ένα τηλέφωνο σε ένα γραφείο δ.υ. στην ελλάδα για να γίνει σεισμός στη νέα υόρκη. Και, συγνώμη, δεν νομίζω ότι αδικώ κάποιους τίμιους και εργατικούς συνάδελφούς τους, οι ίδιοι αδικούν τους εαυτούς τους που τους ανέχονται και τους λουφάρουν. Το ίδιο ισχύει και εκ μέρους μας για δικούς μας συνάδελφους.
11°
