Για κάποιους, ο Emmanuel Macron είναι το σκοτεινό πρόσωπο του λόμπυ των τραπεζιτών. Στο διαδίκτυο μπορεί να βρεi κανείς διάφορες θεωρίες συνωμοσίας (με Eβραίους πάντα!) ή και πληροφορίες πως, εκτός των άλλων, κρύβει ότι είναι gay. Στην πραγματικότητα, αν φύγουμε από τον γελοίο κόσμο της συνωμοσιολογίας, το μυστικό του Macron είναι άλλο...
Για να καταλάβει κάποιος το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών πρέπει να προσπαθήσει να εξηγήσει ένα παράδοξο: Η Γαλλία έχει οικονομικά προβλήματα (π.χ. ανεργία 10%) αλλά δεν παύει να είναι μια μεγάλη δύναμη με ισχυρή βιομηχανία, με εταιρείες που έχουν δυναμική παρουσία στις διεθνείς αγορές, με ενεργειακούς κολοσσούς και με ένα πανίσχυρο τουριστικό brand. Δεν δικαιολογείται τόση απαισιοδοξία όση καταγράφεται στις έρευνες, και τόση ανησυχία για το μέλλον. Η απήχηση του οργισμένου «αντισυστημικού» λόγου της Λεπέν αλλά και του Mελανσόν ασφαλώς οφείλεται σε παράγοντες όπως π.χ. η ανασφάλεια των νέων ή (ειδικά για την Λεπέν) ο φόβος που προκαλεί η τρομοκρατία. Όμως, για μένα υπάρχει μια εξήγηση ψυχολογική. Η μεγάλη ενίσχυση της δύναμης και του ρόλου της Γερμανίας στην Ευρώπη κάνει τους Γάλλους να νιώθουν πληγωμένοι. Η αλαζονεία του Σόιμπλε, που φτάνει στο σημείο να κάνει υποδείξεις στον Ολάντ πώς θα βελτιώσει τα οικονομικά της Γαλλίας, δεν χωνεύεται εύκολα από έναν λαό που ξέρει ότι η χώρα του έπαιζε πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρώπη.
Και εδώ έρχεται το μυστικό που εξηγεί τη νίκη του Macron και την προβλεπόμενη επικράτησή του. Αν δεχθούμε ότι οι Γάλλοι δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με την μετατροπή της χώρας τους σε ακόλουθο της Γερμανίας (και με την ανασφάλεια που αυτό τους προκαλεί), τότε σε πολιτικό επίπεδο είχαν δύο επιλογές. Η μία ήταν να συνταχθούν με το «αντισυστημικό» κύμα που καθοδηγεί η Ακροδεξιά, δηλαδή να φύγουν από την Ευρώπη, να κλείσουν την οικονομία τους, να μπουν σε πόλεμο με τους «Άλλους». Η άλλη ήταν να επιλέξουν να ξαναβρούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο τους! Να μην αποδεχθούν ότι η Γερμανία κέρδισε και ότι η μόνη τους επιλογή είναι να τα τινάξουν όλα στον αέρα. Αν αποφάσιζαν να διαλέξουν τον δεύτερο δρόμο, είχαν πάλι δύο επιλογές. Να πάνε με το παλιό πολιτικό σύστημα ή με έναν νέο πολιτικό που τους προτείνει μια δυναμική θετική πρόταση αλλαγής για τη Γαλλία. Ο Macron εγκατέλειψε το κόμμα του και την κυβέρνηση γιατί δεν άντεχε άλλο τα ατελείωτα παζάρια − για να περάσει οποιαδήποτε αλλαγή έθιγε το κατεστημένο (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο χαμός που έγινε για την απελευθέρωση επαγγελμάτων, όπως του συμβολαιογράφου). Και δημιούργησε μια νέα πολιτική κίνηση που συνδυάζει τον φιλελευθερισμό με τη σοσιαλδημοκρατία και στέλνει στους Γάλλους το μήνυμα πως μπορούν να αισιοδοξήσουν ξανά.
Πιστεύω ότι αυτό είναι το μυστικό της χθεσινής νίκης του. Κέρδισε με ένα θετικό μήνυμα το κρίσιμο ποσοστό των Γάλλων που θέλουν να ξαναδούν τη χώρα τους να βγαίνει μπροστά.
Στην Ελλάδα ακούμε τις τελευταίες μέρες μια επιφανειακή κριτική ότι είναι «εκλεκτός των Γερμανών». Ανοησίες! Ασφαλώς και οι Γερμανοί προτιμούν έναν φιλοευρωπαίο πολιτικό από την Λεπέν. Αλλά οι προτάσεις του για την οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης με κοινό ευρωπαϊκό budget και η σκανδιναβική σοσιαλδημοκρατική οικονομική του πρόταση σίγουρα δεν ξετρελαίνουν τον Σόιμπλε. Άλλωστε, ο Macron επικρίνει δημόσια τη γερμανική πολιτική γιατί θεωρεί ότι «υποεπενδύει» με αποτέλεσμα να δημιουργεί υπερβολικά πλεονάσματα.
Οι ψηφοφόροι που τον επέλεξαν στον α' γύρο δεν θα επέλεγαν ποτέ τον εκλεκτό των Γερμανών! Αντίθετα, ενίσχυσαν αυτόν που ερμήνευσε σωστά την ψυχολογία τους και την κατάλληλη στιγμή τούς υποσχέθηκε αλλαγή με την ορμητικότητα του νέου και του αντισυμβατικού. Ένας 39χρονος με γερές σπουδές Φιλοσοφίας που διακρίθηκε ως στέλεχος επενδυτικής τράπεζας δεν είναι και η πιο συνηθισμένη περίπτωση πολιτικού. Αν είναι και παντρεμένος με την καθηγήτριά του στο γυμνάσιο, τότε η εικόνα συμπληρώνεται τέλεια. Η Γαλλία μπορεί να δει στο πρόσωπό του την επόμενη μέρα, μετά από χρόνια συμβατικότητας και ακινησίας. Και μπορεί να ελπίζει ότι θα ανταγωνιστεί την Γερμανία μέσα στην Ευρώπη χωρίς να τινάξει τα πάντα στον αέρα από οργή! Αυτό ήταν το υπόγειο μήνυμα του Macron (από τη στιγμή κιόλας που επέλεξε το όνομα της κίνησής του!). Κι αυτό τον έχει φέρει ένα βήμα από την προεδρία.
13°
