Η επόμενη μέρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι μακριά, αλλά θα είναι πολλαπλάσια δυσκολότερη από την αντίστοιχη στις 26 Ιανουαρίου του 2015. Τα μετεμφυλιοπολεμικά ανεκπλήρωτα και οι ιδεολογικές χίμαιρες της Αριστεράς, που όμως μπόλιασαν ιδεολογικά όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, αποσυντόνισαν πλήρως την ελληνική κοινωνία: ο κομματισμός, λαικισμός, ο κρατισμός και το πελατειακό κράτος ήταν τα χαρακτηριστικά που επεκράτησαν σε όλο το πολιτικό φάσμα της Μεταπολίτευσης. Κι αυτό παρά την πολιτική και οικονομική σύνδεση, την υποστήριξη της χώρας από την συμμετοχή της στην Ενωμένη Ευρώπη. Η επόμενη κυβέρνηση καλείται να διορθώσει τάχιστα τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης. Δεν θα έχει πολύ χρόνο γιατί η χώρα είναι σε επικίνδυνη αποσύνθεση: οικονομία, δημόσια διοίκηση, υγεία, πρόνοια και βέβαια παιδεία θα έχουν υποστεί βαθιές βλάβες.
Η επόμενη κυβέρνηση θα χρειαστεί έναν πρωθυπουργό που θα είναι αποφασισμένος να προωθήσει κατακλυσμιαίες μεταρρυθμίσεις σχεδόν σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας. Η για δεκαετίες πολυτέλεια της μικροδιαχείρισης θα ισοδυναμεί αυτή τη φορά με πλήρη καταστροφή, ενώ θα είναι βέβαιος ο ρόλος του ως αποδιοπομπαίου τράγου, στον οποίο θα φορτωθούν οι αμαρτίες της σύγχρονης Ελλάδας. Ο επόμενος πρωθυπουργός είναι καταδικασμένος να πετύχει. Οι προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει θα είναι εξαιρετικές. Η αντιμετώπιση τους θα απαιτήσει την κινητοποίηση των απανταχού πιο σημαντικών δυνάμεων της χώρας. Η τυχόν μικροπολιτική συμπόρευση του με την περιορισμένη κομματική του ανθρωπογεωγραφία θα είναι σίγουρη συνταγή αποτυχίας. Η πολιτική του συμπεριφορά θα καθορίσει και την εν γένει επιβίωση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και της ευρωπαικής του κανονικότητας. Τυχόν κατάρρευση δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο.
Η πολιτική του επόμενου πρωθυπουργού οφείλει να διακατέχεται από την οραματική εικόνα της Ελλάδας του 2030. Σε πολιτικές προτεραιότητες και στην επιλογή των προσώπων που θα κληθούν να τις πραγματοποιήσουν. Η χώρα χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε την λεπτομερή σχεδίαση και κατόπιν την άμεση εφαρμογή ενός αναστάσιμου, εθνικού «Ελληνικού ‘Μνημονίου». Το χρειάζονταν από δεκαετιες αλλά το πολιτικό σύστημα το απωθούσε, το ανέβαλλε ανεύθυνα, με αποτέλεσμα να μας επιβληθεί απ' έξω. Η τεκμηρίωση του δεν μπορεί να είναι το έργο πολιτικών που δεν διαθέτουν την αναγκαία γνώση. Η διαδεδομένη ατάκα ότι στην πολιτική αρκεί η ικανότητα να αποφασίζεις κινητοποιώντας τους τεχνοκράτες δεν έχει θέση στην ιστορικά και πολιτικά οριακή σημερινή συγκυρία. Η επόμενη Βουλή οφείλει να έχει στη πλειοψηφία της Βουλευτές με γνώση, με εντιμότητα, με αυταπάρνηση, με εθνική ενσυναίσθηση και συναίσθηση του ιστορικού τους ρόλου, «αναλώσιμους» πολιτικούς που αφού κάνουν την δουλειά ίσως «πάνε μετά στο σπίτι τους». Οι αποφάσεις τους δεν θα πρέπει να καθορίζονται από την πολιτική τους επιβίωση αλλά απ’ αυτήν της χώρας και μόνο. Αυτό ίσως ισχύσει και για τον επόμενο Πρωθυπουργό. Οι πρώτες αποφάσεις του θα σηματοδοτήσουν την αναγκαία συνέγερση των αξιολογότερων δυνάμεων της χώρας. Λάθος επιλογές προτεραιοτήτων και προσώπων θα αποθαρρύνουν τους σημαντικούς πολίτες να συστρατευθούν. Η πρώτη τους σκέψη θα είναι «άλλος ένας μικροδιαχειριστής πολιτικάντης, γιατί να ρισκάρω την προσωπική μου ζωή για το τίποτα;»
Η χώρα δεν έχει πολύ χρόνο ώστε να πάρει το ρίσκο να «δοκιμάσει» για άλλη μια φορά. Η τελευταία διετία έχει περιορίσει επικίνδυνα αυτή την δυνατότητα. Ο σημερινός πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του διέψευσαν παταγωδώς τις προσδοκίες μιας ολόκληρης γενιάς. Επιτέλους, οι πολιτικοί της επόμενης μέρας ας αναλογιστούν τις ιστορικές ευθύνες τους κι ας μετρήσουν υπεύθυνα την αληθινή ‘πολιτική σκιά’ τους. Αν δεν αντέχουν την ιστορική συγκυρία ας δώσουν χώρο σε αυτους που το μπορούν. Είναι κι αυτή μια σημαντική προσφορά στην πατρίδα. Κι αν δεν το πράξουν αυτοί ας το επιβάλλουν οι πολίτες. Έχουν την απόλυτη ευθύνη των επιλογών τους. Δεν τους επιτρέπεται να παίξουν την χώρα κορώνα-γράμματα για άλλη μία φορά.
Η επόμενη Κυβέρνηση δεν θα έχει πολλές επιλογές. Θα έρθει σε ρήξη με το σπάραγμα των αληθινών κατοχικών δυνάμεων της χώρας: τις συντεχνίες του δημοσίου, τους επιχειρηματίες πελάτες τους και τους εκπροσώπους τους πολιτικούς. Εκβίασαν την κοινωνία απομυζώντας τον ιδρώτα της. Καταλαμβάνοντας, καίγοντας, προπηλακίζοντας, ανεχόμενες ή και υποθάλποντας ακόμη και την εγκληματική τρομοκρατία. Το έκαναν στο παρελθόν και θα το κάνουν και στο μέλλον. Έχουν προσωρινά σιγήσει γιατί σήμερα είναι και πάλι στην Κυβέρνηση. Η απελευθέρωση της χώρας απ' αυτές τις κατοχικές δυνάμεις δεν μπορεί να γίνει από τον καναπέ! Η δημιουργική κοινωνία, αν θέλει να επιβιώσει, οφείλει να αρθρώσει δυνατό δημόσιο λόγο, να προασπίσει τη ζωή της με την αποφασιστική φυσική της παρουσία παντού, να επικοινωνήσει τις προτάσεις της, πείθοντας, συνομιλώντας με τους πολίτες. Εκεί πρέπει οι κατοχικές δυναμεις να χάσουν την μάχη. Η επόμενη Κυβέρνηση οφείλει να είναι αυτή της απελευθέρωσης των δημιουργικών πολιτών. Η χώρα χρειάζεται αναστάσιμους πολίτες και πολιτικούς.
19°
