Είναι η ΕΛΑΣ η πιο γελοία αστυνομία του κόσμου;

Ας μη χρονοτριβώ κι ας ξεκινήσω απαντώντας ευθέως και με θάρρος στο ερώτημα που ο ίδιος έθεσα. Φυσικά και όχι. Κι ας έχουν λυσσάξει από χθες οι εχθροί της για το αντίθετο. Κι όλη αυτή η λύσσα για ένα ασήμαντο περιστατικό στο οποίο ένας ληστής κρύφτηκε σε μια ντουλάπα ξεφεύγοντας με αυτό τον σατανικό τρόπο από δεκάδες αστυνομικούς που είχαν ζώσει την πολυκατοικία της οποίας το διαμέρισμα είχε διαρρήξει.

Δυστυχώς, διαπιστώνω πως η κριτική στην ΕΛΑΣ είναι εξαιρετικά σκληρή. Τόσο σκληρή που καταντάει άδικη. Γιατί πολύ εύκολα κάποιος μπορεί να ανοίγει το στόμα του και να μιλά για   ανικανότητα, ατζαμοσύνη και ηλιθιότητα, όταν δεν ξέρει τα πραγματικά γεγονότα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι άνδρες (και οι γυναίκες) της ΕΛΑΣ έπεσαν θύματα της πρωτοφανούς εφευρετικότητας αυτού του πολυμήχανου φαντομά. 

Πριν πάμε όμως στην αποτυχία, ας δώσουμε συγχαρητήρια για την επιτυχία: Με το που έγινε η καταγγελία της διάρρηξης σχεδόν 100 άνδρες (και γυναίκες) έτρεξαν στον τόπο του συμβαντος. Τέτοια συγκέντρωση αστυνομικών στον ίδιο χώρο είχαμε να δούμε από τότε που τα Έβερεστ ξεκίνησαν την προσφορά με το μίλκο και την τυρόπιτα. Κάποιος ψείρας μπορεί να παρατηρήσει πως τόσοι αστυνομικοί για μια διάρρηξη που δεν λαμβάνει χώρα στην Εθνική την Πινακοθήκη ή στο Μουσείο της Ακροπόλεως είναι μάλλον πολλοί και το πιο πιθανό είναι να δυσχαιράνουν τις προσπάθειες οργάνωσης μιας επιχείρησης. Κάποιος άλλος μπορεί να παρατηρήσει πως αυτός ο αριθμός καταρρίπτει το επιχείρημα της ελλιπούς στελέχωσης των αστυνομικών τμημάτων. Κάποιος τρίτος μπορεί να ρωτήσει «είχε τόσα Έβερεστ η περιοχή;». Αλλά όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Αυτό που δεν είναι λεπτομέρεια είναι το  φιλότιμο και η αυταπάρνηση που διακρίνει τον Έλληνα (και την Ελληνίδα) αστυνομικό και που έκαναν όλους αυτούς τους ένστολους να παρατήσουν γραφεία, παρτίδες τάβλι, ναρκαλιευτές, πασιέντζες και προστασίες και να τρέξουν στον τόπο του εγκλήματος. Και μόνο γι’ αυτό, τους αξίζουν όλα τα μπραβο.

Αυτή η πρωτοφανής κινητοποίηση είχε και αποτέλεσμα: Δύο από τους τέσσερις ληστές συνελλήφθησαν, ένας ξέφυγε (με την ευρύτερη έννοια του όρου) πηδώντας από τον 7ο και μόλις ένας διέφυγε. Μια διαφυγή που έκανε κάποιους επιπόλαιους ανόητους να μιλήσουν για Κλουζώ, ξεχνώντας πως ο συμπαθής ήρωας του Ροζ του Πάνθηρα είναι πρόσωπο της μυθοπλασίας ενώ οι Έλληνες (και οι Ελληνίδες) αστυνομικοί πρόσωπα μυθικά. 

Πρώτα από όλα το σχέδιο του ληστή ήταν σατανικό. Όσο καλά εκπαιδευμένοι και ευφυείς κι αν είναι οι άνδρες της Ελληνικής της Αστυνομίας δεν θα μπορούσαν ποτέ να σκεφτούν ότι μια ντουλάπα μπορεί να μετατραπεί σε κρυψώνα. Αλλά ακόμα κι αν το μυαλό τους πήγαινε στο αδιανόητο, υπήρχαν πολλά που θα μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στη σύλληψη του διαρρήκτη φάντασμα.

Πρώτα από όλα να πούμε πως είναι μεγάλη αδιακρισία να ανοίγεις ξένες ντουλάπες. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα αντικρίσεις και είναι πολύ πιθανό να έρθεις σε δύσκολη θέση ανοίγοντας την ντουλάπα ενός σπιτιού που δεν είναι το δικό σου. Αλλά πέρα από το –πολύ σημαντικό– ζήτημα της διακριτικότητας, ποιoς από τους επικριτές τους είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι οι άντρες (ή οι γυναίκες) που έκαναν την έρευνα δεν ήταν αλλεργικοί στη ναφθαλινή; Κι αν ήταν και θρηνούσαμε θύματα; Αν ήταν αλλεργικοί στο μαλλί και η ντουλάπα ήταν γεμάτη μάλλινα; Αν η ντουλάπα οδηγούσε στη Νάρνια; Αν μέσα της κρύβονταν ο Ζονκ και έχαναν ό,τι είχαν κερδίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή;

Βλέπετε, φίλες φίλοι και οι υπόλοιποι, πως ενώ η επιπόλαιη κριτική είναι εύκολη, όταν κάτσουμε λίγο να σκεφτούμε, τα πράγματα δυσκολεύουν.  Γι’ αυτό καλό είναι, πριν εξαπολύσουμε το ανάθεμα, να προσπαθούμε να λάβουμε υπ’ όψιν μας όλες τις πιθανότητες. Κι αν δεν τα καταφέρνουμε (ειδικά όταν πάμε να μιλήσουμε για την Ελληνική την Αστυνομία) να σκεφτόμαστε αυτό: Είναι δυνατόν ένα σώμα του οποίου έχουν ηγηθεί Τιτάνες της πολιτικής και της σκέψης όπως ο Βύρων ο Πολύδωρας, ο Μιχάλης ο Χρυσοχοΐδης, ο Γιώργος ο Βουλγαράκης, ο Βασίλης ο Κικίλιας, ο Νικόλας ο Δένδιας, ο Χρήστος ο Παπουτσής (για να θυμηθώ μόνο λίγους από τους υπουργούς του ένδοξου παρελθόντος) και του οποίου ηγείται ο Νικόλας ο Τόσκας να είναι ένα σώμα ανίκανων γκαφατζήδων; Σας ρωτώ: Είναι κάτι τέτοιο δυνατόν; Και μπράβο του.